Siyanür mitokondriyal oksijen kullanımını bozan, hızlı etki eden ölümcül bir zehirdir. Birçok doğal, endüstriyel ve hatta ev içi kaynağı vardır. Siyanür zehirlenmesinin
en sık nedeni duman inhalasyonudur. Intravenöz ve inhale siyanür maruziyetleri oral veya transdermal maruziyetten daha hızlı semptom ve bulgu
oluştururlar. Klinik presentasyon siyanürün fizikokimyasal formuna, dozuna, alınış şekline, maruziyetten itibaren olan ko-toksinlerin varlığına göre değişir.
Santral sinir sistemi ve kardiyovasküler sistem disfonksiyonu ön plandadır; ayrıca bulantı, kusma, baş ağrısı, sersemlik, konfüzyon, koma, nöbet, dilate pupiller,
ve anormal vital bulgular gibi nonspesifik bulgular olabilir. Siyanür toksisitesinde teorik olarak iki karakteristik semptom beklenir; bunlar kiraz kırmızısı
deri ve kurbanın nefesinde acı badem kokusudur. Siyanür zehirlemesi olan hastaların kan laktat konsantrasyonları yükselir. Laktat için 8 mmol/L eşik değer
siyanür zehirlenmesi için tanısal bir belirteç olarak önerilir. Kan siyanür düzeyi, siyanür zehirlenmesinde doğrulayıcı testtir ancak çoğu hastanede rutin olarak
bakılmaz ve toksisite ile korele değildir; bu yüzden tedavide yol gösterici değildir. Siyanürle zehirlenen hastaların tedavisi destek tedaviyi ve yardımcı antidot
tedavisini içerir. Siyanür zehirlenmesi hızla ölümcüldür, bu yüzden hekimler önce hastanın havayolunu, solunumunu ve dolaşımını stabilize etmelidirler.
Siyanür zehirlenmesinde antidot tedavisi üç stratejiyi içerir bunlar siyanürün bağlanması, methemoglobinemi indüksiyonu ve sülfür donörlerinin kullanımıdır.
Hidroksikobalamin ve dikobalt edta direkt siyanür bağlayan antidotlardır. Genel olarak hidroksikobalamin akut siyanür zehirlenmesinde ilk-sırada
kullanılan etkili ve güvenilir antidottur. Amil nitrit, sodyum nitrit ve 4dimetilaminofenol methemoglobinemi yapan antidotlardır. Nitritler yangın madurları
ve kardiyopulmoner rezervi düşükler için uygun değildir. Sodyum tiosülfat bir sülfür donörüdür. Siyanür zehirlenmesinde önerilen antidot tedavi stratejisi
antidota ulaşabilirliğe ve tanının kesinliğine bağlıdır.
Cyanide is a rapidly acting, lethal poison that interfere with mitochondrial oxygen utilization. It has many natural, industrial and even household sources. Most common cause of cyanide poisoning is smoke inhalation. Intravenous and inhaled cyanide exposures produce more rapid onset of signs and symptoms than does oral or transdermal ingestions. The clinical presentation varies with the physicochemical form of cyanide, the dose, route of entry, co-toxicants delay since exposure. Central nervous system and cardiovascular system dysfunction are most prominent; also there are nonspecific sings such as nausea, vomiting, headache, dizziness, confusion, coma, seizures, dilated pupils, and abnormal vital signs. Cyanide toxicity expected to have two characteristic symptoms theoretically; those are cherry-red skin and odor of bitter almond from the victims’ breath. Cyanide-poisoned patients have an elevated blood lactate concentration. A cutoff point of 8 mmol/L lactate level should be suggested as a diagnostic indicator of cyanide toxicity. Blood cyanide level is the confirmatory test for cyanide poisoning and but it is not routinely performed in most hospitals and may not correlate with toxicity; therefore it cannot guide treatment. The treatment of patients poisoned with cyanide includes supportive care and adjunctive antidotal therapy. Cyanide toxicity is rapidly lethal, so clinicians must stabilize the patient’s airway, breathing and circulation first. Antidotal treatment of cyanide poisoning involves three strategies which are binding of cyanide, induction of methemoglobinemia, and use of sulfur donors. Hydroxocobalamin and dicobalt edetate are direct cyanide binding antidotes. In general hydroxocobalamin as first-line antidotal therapy is effective and safe in acute cyanide poisoning. Amily nitrite, sodium nitrite and 4dimethylaminophenol are the antidotes that induce methemoglobinemia. Nitrites are not suitable for fire victims, and those with poor cardiopulmonary reserve. Sodium thiosulfate is a sulfur donor antidote. Recommendation for antidotal treatment strategies in case of cyanide poisoning depends on the availability of antidotes and accuracy of the diagnosis.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Emergency Medicine |
Journal Section | Review Articles |
Authors | |
Publication Date | March 24, 2020 |
Submission Date | February 18, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 2 Issue: 1 |