Abstract
Bu çalışmada, Türkiye’nin 1980 sonrasındaki dış borç kaynaklı ekonomik büyüme stratejisinin etkinliği incelenmiştir. Hiç kuşkusuz, dış borçlanma yoluyla elde edilen kaynakların hedeflenen ekonomik büyümeyi sağlayabilmesi, bunların, sermaye/hasıla katsayısı düşük, döviz getirisi yüksek, üretken alanlarda kullanılması ile mümkün olacaktır. Nitekim, gelişme yolundaki ülkelere yönelik yapılan ampirik ve teorik çalışmalar da aynı sonucu göstermektedir. Ancak ne var ki, Türkiye’nin borçlanma yoluyla aldığı dış kaynakları, getirisi dolaylı ve düşük olan altyapı yatırımlarında, tüketim malları ithalatında ve kamu kesimi açıklarında kullandığı görülmektedir.