Research Article
BibTex RIS Cite

ÇEVRE BİLİNCİ VE ÇEVRE VERGİSİ BİLİNCİ ÜZERİNE AMPİRİK BİR DEĞERLENDİRME

Year 2024, Issue: 68, 11 - 20, 31.08.2024

Gülin Tabakan , Büşra Yılmaz , Yunus Emre Canlı

https://doi.org/10.18070/erciyesiibd.1345664

Abstract

Bu çalışmanın amacı, bireylerde çevre bilinci ve çevre vergisi bilinci arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Buna ek olarak, çevre bilinci ve çevre vergisi bilincinin demografik değişkenlere (cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu, ikametgâh, gelir düzeyi, meslek) göre farklılıklarını belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçlar doğrultusunda Ankara, İstanbul ve İzmir illerinde ikamet eden bireylere anket uygulaması yapılmış, 952 geçerli anket değerlendirmeye alınmıştır. Gerçekleştirilen analizler sonucunda; yaş, eğitim durumu ve ikametgâh değişkenleri ile çevre bilinci; yaş, medeni durum ve meslek değişkenleri ile çevre vergisi bilinci arasında istatiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Diğer demografik değişkenlerle çevre bilinci ve çevre vergisi bilinci arasında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Çalışmada bireylerin çevre bilinci ve çevre vergisi bilinci arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Basit doğrusal regresyon analizi sonuçlarına göre, bireylerin çevre vergisi bilinç düzeyindeki değişimin %43'ünü çevre bilincindeki değişimin açıkladığı belirlenmiştir. Çevre bilincindeki 1 birimlik artışın ise çevre vergisi bilinci üzerinde 0,707 birimlik bir artışa sebep olduğu gözlemlenmiştir. Bu bulgulardan hareketle hem çevreye hem de çevre vergilerine yönelik bilinci artırma hususunda; eğitimlerin artırılması, hükümetler tarafından oluşturulan politikalar kapsamında çevre vergilerinin etkili kullanımını sağlayacak mekanizmaların geliştirilmesi, çevreye duyarlı ve yeni nesil teknolojilerin kullanımına yönelik teşviklerin çoğaltılması büyük önem taşımaktadır.

Keywords

Çevre Bilinci Çevre Vergisi Bilinci Demografik Değişkenler İstatistiksel Analiz

Supporting Institution

TUBİTAK

Project Number

2209-A Üniversite Öğrencileri Araştırma Projeleri Destekleme Programı

References

  • Ağacan, İ. (2014). Çevre kirliliği sorunları ile mücadelelerde Türkiye’de uygulanan çevre vergileri ve çevre vergisi bilinci. (Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, Erişim adresi https://hdl.handle.net/20.500.12619/91397
  • Bachus, K., Ootegem, L., ve Verhofstadt, E. (2019). No taxation without hypothecation’: towards an improved understanding of the acceptability of an environmental tax reform. Journal of Environmental Policy & Planning, 21, 321 - 332.
  • Barde, J. P. ve Godard, O. (2012). Economic principles of environmental fiscal reform in handbook of research on environmental taxation, (J. Milne and M.S. Andersen eds., 2010) Edward Elgar, Cheltenham.
  • Benedek, A. ve Takácsné György, K. (2013.) A study of the factors influencing the environmental consciousness of consumers. Annals Of The Polısh Assocıatıon Of Agrıcultural And Agrıbusıness Economısts, 15(5), 15-19. ISSN 1508-3535.
  • Bhati, B. (2021). A Statistical Study Of Relationship Between Concernment For Environment Protection And Socio-Demographic Variable, International Journal of Research in Management & Business Studies, Vol. 8 Issue 1 Jan.
  • Brown, Z.S. ve Johnstone, N. (2014). Better the Devil You Throw: Experience and Support for Pay-as-You-Throw Waste Charges. Environmental Science and Policy. 38, 132–142.
  • Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Calhoun, Y. (2005). Water pollution,1 st ed., Philadelphia: Chelsea Hause Publishers.
  • Cansaran, D. (2014), Çevre bilinci düzeyini belirlemeye yönelik uygulamalı bir çalışma: Merzifon meslek yüksekokulu örneği, Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 69-74.
  • Chitra, K. (2007). In search of the green consumers: a perceptual study. Journal of Services Research 7(1):173–191.
  • Civelek, G. B. (2006). Avrupa birliğinde çevre politikaları çerçevesinde İskenderun sanayi bölgesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
  • Cural, M. ve Saygı, H. E. (2016). Avrupa Birliği’nde çevre vergisi uygulamaları ve çevre vergilerinin gelişimi, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(1), 77-92.
  • Çabuk, B. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Duyarlılıklarının İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 189-198.
  • Çabuk, S., Nakiboğlu, B., ve Keleş, C. (2008). Tüketicilerin yeşil (ürün) satın alma davranışlarının sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 17(1):85–102
  • Çevre Kanunu (1983). T.C. Resmi Gazete (18132, 11 Ağustos 1983). Erişim adresi https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/18132.pdf
  • Değirmenci, B. (2020). Çevresel Bilinç ile Çevresel Bağlılık İlişkisinin “Demografik Özellikler” Bağlamında İncelenmesi, Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 4, ss. 1-13.
  • Denstadli, J.M. ve Veisten, K. (2020). The Flight Is Valuable Regardless of the Carbon Tax Scheme: A Case Study of Norwegian Leisure Air Travelers. Tourism Management, 81, 1–12.
  • Digby, C. L. B. (2013). The Influences of Socio-demographic Factors, and Non-formal and Informal Learning Participation on Adult Environmental Behaviors, International Electronic Journal of Environmental Education, 3(1), 37-55.
  • Duan, H.X. Lü, Y.L. ve Li, Y. (2014). Chinese Public’s Willingness to Pay for CO2 Emissions Reductions: A Case Study from Four Provinces/Cities. Advances In Clımate Change Research, 5, 100–110.
  • Dursun, İ., Tümer Kabadayı, E., ve Yürüyen, H. (2022). Bilimsel Araştırmalarda İnternet Temelli Anketlerin Kullanımı: Akademisyenlerin Görüş, Tercih ve Kaygıları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(1), 1-23.
  • Dündar, A. O. ve Kolay, A. (2021). Karayolu yük ve yolcu taşımacılığının çevresel sürdürülebilirlik bakımından değerlendirilmesi ve Konya ili sera gazı emisyonunun hesaplanması, Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14 (1).
  • Ek, H. N., Kılıç, N., Öğdüm, P., Düzgün, G., ve Şeker, S. (2009). Adnan Menderes Üniversitesinin farklı akademik alanlarında öğrenim gören ilk ve son sınıf öğrencilerinin çevre sorunlarına yönelik tutumları ve duyarlılıkları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 125-136.
  • Ekins, P. (1999). European environmental taxes and charges: recent experience, issues and trends, Ecological Economics, 31, 39–62.
  • Ercan E. (2015). Türkiye’de çevre vergileri mi çevre vergisi mi? TBB Dergisi, 119, 209-226.
  • Ertekin, Ş. ve Dam, M. (2020). Türkiye’de çevre vergilerinin çevresel etkileri üzerine bir değerlendirme, Journal of Yasar University, Special Issue on 3rd International EUREFE Congress, 66-87.
  • Erten, S. (2004). Çevre eğitimi ve çevre bilinci nedir, çevre eğitimi nasıl olmalıdır?, Çevre ve İnsan Dergisi, Çevre ve Orman Bakanlığı Yayın Organı, 65/66.
  • Fairbrother, M. (2017). When Will People Pay to Pollute? Environmental Taxes, Political Trust and Experimental Evidence from Britain. British Journal of Political Science, 49, 661–682.
  • Ferhatoğlu, E. (2003). Avrupa Birliği’nde ortak çevre politikası çerçevesinde çevre vergileri, E-Yaklaşım, 11(130) Erişim adresi http://emrahferhatoglu.net/wpcontent/uploads/2017/11/eferhatoglu_Avrupa_Birliginde_Ortak_Cevre_Politikasi.pdf
  • Fisher, C., Bashyal, S., Bachman, B. (2012). Demographic impacts on environmentally friendly purchase behaviors. J Target Meas Anal Mark, 20(3–4):172–184.
  • Gevrek, Z.E. ve Uyduranoglu, A. (2015). Public Preferences for Carbon Tax Attributes, Ecological Economics, 118, 186–197.
  • Green Fiscal Comission (2007). Baseline survey: public attitudes to environmental taxation, Erişim adresi http://www.greenfiscalcommission.org.uk/images/uploads/Results.pdf
  • Gül, S., Aydoğmuş, M., Çobanoğlu, İ. H., ve Türk, H. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Bilinçlerinin İncelenmesi: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Örneği, Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 3, ss. 13-28.
  • Harju-Autti, P. (2013). Measuring Environmental Awareness in Nineteen States in India, Universal Journal of Environmental Research and Technology, 3 (5): 544-554.
  • Hsu, S.L., Walters, J. ve Purgas, A. (2008). Pollution Tax Heuristics: An Empirical Study of Willingness to Pay Higher Gasoline Taxes, Energy Policy. 36, 3612–3619.
  • İnançlı, S. (2018). Ulusal ve uluslararası boyutta çevre ekonomisi kavram-politika-uygulama, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
  • Karslı, N. (2022). Genç ve Yetişkinlerde Çevre Bilinci ve Dindarlık, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52, 57-78. https://doi.org/10.17120/omuifd.1063694
  • Kızılaslan, H. ve Kızılaslan, N. (2005). Çevre konularında kırsal halkın bilinç düzeyi ve davranışları (Tokat ili Artova ilçesi örneği). Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 1 (1): 67-88.
  • Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu (1963). T. C. Resmi Gazete (11342, 23 Şubat 1963). Erişim adresi http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.197.pdf
  • Musova, Z., Musa, H., ve Matiova, V. (2021). Environmentally responsible behaviour of consumers: Evidence from Slovakia, Economics and Sociology, 14(1), 178-198. doi:10.14254/2071-789X.2021/14-1/12
  • OECD (2001). Organisation for economic co-operation and development environmentally related taxes in OECD countries. Paris, France: OECD Publications.
  • Oğuz, D., Çakcı I. ve Kavas, S. (2011). Yüksek Öğretimde Öğrencilerin Çevre Bilinci, SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, 12, 34-39.
  • Özdemir, Z. ve Yaşa Özeltürkay, E. (2019). Tüketicilerin Çevre Konusundaki Bilinçlerinin Eko – Etiketli Gıdalar için Daha Fazla Ödeme İsteklilikleri Üzerindeki Etkisi: Adana İli Örneklemi. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(1), 77-100.
  • Palkovič, J. (2018). Factors Influencing Respondent’s Willingness to Pay Environmental Tax. International Scientific Days 2018. Towards Productive, Sustainable and Resilient Global Agriculture and Food Systems: Proceedings.
  • Rotaris, L. ve Danielis, R. (2019). The Willingness to Pay for a Carbon Tax in Italy. Transp. Res. Part D Transp. Environ. 67, 659–673.
  • Sam, N., Sam, R., ve Öngen, K. B. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Tutumlarının Yeni Çevresel Paradigma ve Benlik Saygısı Ölçeği ile İncelenmesi, Akademik Barış Dergisi, 21, 1-16.
  • Shen, J., & Saijo, T. (2008). Reexamining the relations between socio-demographic characteristics and individual environmental concern: Evidence from Shanghai data. Journal of Environmental Psychology, 28, 42-50.
  • Straughan, R. D. ve Roberts, J. A. (1999). Environmental segmentation alternatives: a look at green consumer behavior in the new millennium. Journal of Consumer Marketing, 16(6), 558-575.
  • Şama, E. (2003). Öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik tutumları. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 99-110.
  • Şenyüz, D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2017). Türk vergi sistemi, Bursa: Ekin Yayınları.
  • Taylar, Y. (2010). Vergi teorisi açısından özel tüketim vergileri ve türk özel tüketim vergisi uygulaması, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12 (Özel Sayı), 435-467.
  • Toprak Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği (2005). T. C. Resmi Gazete (25831, 31 Mayıs 2005). Erişim adresi https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2005/05/20050531-6.htm
  • Toröz, İ. (2009). Toprak Kirlenmesi, T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı, Çevre Görevlisi Eğitim Programı, Antalya.
  • TÜİK (2023, Şubat). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları 2022, Sayı: 49685, Erişim adresi https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2022-49685#:~:text=T%C3%9C%C4%B0K%20Kurumsal&text=T%C3%BCrkiye'de%20ikamet%20eden%20n%C3%BCfus,575%20bin%20441%20ki%C5%9Fi%20oldu.
  • Umit, R. ve Schaffer, L.M. (2020). Attitudes Towards Carbon Taxes Across Europe: The Role of Perceived Uncertainty and Self-Interest. Energy Policy, 140, 1–7.
  • Uzel, Ç. (2017). Çevresel sorunları önleme kapsamında kullanılan vergi politikası ve Türkiye’de güncel durumun analizi, T.C. Çevre Ve Şehircilik Bakanlığı Uzmanlık Tezi, Ankara.

THE EMPIRICAL EVALUATION OF ENVIRONMENTAL CONSCIOUSNESS AND ENVIRONMENTAL TAX AWARENESS

Year 2024, Issue: 68, 11 - 20, 31.08.2024

Gülin Tabakan , Büşra Yılmaz , Yunus Emre Canlı

https://doi.org/10.18070/erciyesiibd.1345664

Abstract

The objective of this research is to examine the correlation between the level of environmental consciousness and the degree of consciousness regarding environmental taxes among individuals. In addition, the aim is to ascertain the disparities in environmental consciousness and environmental tax awareness based on demographic variables. To this end, a survey was conducted among individuals residing in the provinces of Ankara, Istanbul, and Izmir, and the data collected from 952 respondents who provided valid responses was analyzed. The analyses revealed a statistically significant relationship between environmental awareness and age, educational status, and residence factors, as well as between environmental tax awareness and age, marital status, and occupation factors. No statistically significant relationship was found between environmental awareness, environmental tax awareness, and other demographic factors. The empirical findings indicate a statistically significant, moderate, and positive association between the level of environmental consciousness and environmental tax consciousness among individuals. Moreover, the findings of the simple linear regression analysis show that the alteration in environmental consciousness accounted for 43% of the variation in environmental tax consciousness. Specifically, a 1 unit increase in environmental consciousness leads to an increase in environmental tax awareness of 0.707 units. Based on these findings, in order to increase awareness of both the environment and environmental taxes, it is important to increase education, develop mechanisms to ensure that governments use environmental taxes effectively, and provide incentives for the use of eco-friendly technologies.

Keywords

Environmental Consciousness Environmental Tax Consciousness Demographic Factors Statistical Analysis

Project Number

2209-A Üniversite Öğrencileri Araştırma Projeleri Destekleme Programı

References

  • Ağacan, İ. (2014). Çevre kirliliği sorunları ile mücadelelerde Türkiye’de uygulanan çevre vergileri ve çevre vergisi bilinci. (Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, Erişim adresi https://hdl.handle.net/20.500.12619/91397
  • Bachus, K., Ootegem, L., ve Verhofstadt, E. (2019). No taxation without hypothecation’: towards an improved understanding of the acceptability of an environmental tax reform. Journal of Environmental Policy & Planning, 21, 321 - 332.
  • Barde, J. P. ve Godard, O. (2012). Economic principles of environmental fiscal reform in handbook of research on environmental taxation, (J. Milne and M.S. Andersen eds., 2010) Edward Elgar, Cheltenham.
  • Benedek, A. ve Takácsné György, K. (2013.) A study of the factors influencing the environmental consciousness of consumers. Annals Of The Polısh Assocıatıon Of Agrıcultural And Agrıbusıness Economısts, 15(5), 15-19. ISSN 1508-3535.
  • Bhati, B. (2021). A Statistical Study Of Relationship Between Concernment For Environment Protection And Socio-Demographic Variable, International Journal of Research in Management & Business Studies, Vol. 8 Issue 1 Jan.
  • Brown, Z.S. ve Johnstone, N. (2014). Better the Devil You Throw: Experience and Support for Pay-as-You-Throw Waste Charges. Environmental Science and Policy. 38, 132–142.
  • Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı, Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Calhoun, Y. (2005). Water pollution,1 st ed., Philadelphia: Chelsea Hause Publishers.
  • Cansaran, D. (2014), Çevre bilinci düzeyini belirlemeye yönelik uygulamalı bir çalışma: Merzifon meslek yüksekokulu örneği, Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 69-74.
  • Chitra, K. (2007). In search of the green consumers: a perceptual study. Journal of Services Research 7(1):173–191.
  • Civelek, G. B. (2006). Avrupa birliğinde çevre politikaları çerçevesinde İskenderun sanayi bölgesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
  • Cural, M. ve Saygı, H. E. (2016). Avrupa Birliği’nde çevre vergisi uygulamaları ve çevre vergilerinin gelişimi, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(1), 77-92.
  • Çabuk, B. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Duyarlılıklarının İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 189-198.
  • Çabuk, S., Nakiboğlu, B., ve Keleş, C. (2008). Tüketicilerin yeşil (ürün) satın alma davranışlarının sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmesi. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 17(1):85–102
  • Çevre Kanunu (1983). T.C. Resmi Gazete (18132, 11 Ağustos 1983). Erişim adresi https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/18132.pdf
  • Değirmenci, B. (2020). Çevresel Bilinç ile Çevresel Bağlılık İlişkisinin “Demografik Özellikler” Bağlamında İncelenmesi, Balkan ve Yakın Doğu Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 6, Sayı: 4, ss. 1-13.
  • Denstadli, J.M. ve Veisten, K. (2020). The Flight Is Valuable Regardless of the Carbon Tax Scheme: A Case Study of Norwegian Leisure Air Travelers. Tourism Management, 81, 1–12.
  • Digby, C. L. B. (2013). The Influences of Socio-demographic Factors, and Non-formal and Informal Learning Participation on Adult Environmental Behaviors, International Electronic Journal of Environmental Education, 3(1), 37-55.
  • Duan, H.X. Lü, Y.L. ve Li, Y. (2014). Chinese Public’s Willingness to Pay for CO2 Emissions Reductions: A Case Study from Four Provinces/Cities. Advances In Clımate Change Research, 5, 100–110.
  • Dursun, İ., Tümer Kabadayı, E., ve Yürüyen, H. (2022). Bilimsel Araştırmalarda İnternet Temelli Anketlerin Kullanımı: Akademisyenlerin Görüş, Tercih ve Kaygıları. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(1), 1-23.
  • Dündar, A. O. ve Kolay, A. (2021). Karayolu yük ve yolcu taşımacılığının çevresel sürdürülebilirlik bakımından değerlendirilmesi ve Konya ili sera gazı emisyonunun hesaplanması, Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14 (1).
  • Ek, H. N., Kılıç, N., Öğdüm, P., Düzgün, G., ve Şeker, S. (2009). Adnan Menderes Üniversitesinin farklı akademik alanlarında öğrenim gören ilk ve son sınıf öğrencilerinin çevre sorunlarına yönelik tutumları ve duyarlılıkları, Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 125-136.
  • Ekins, P. (1999). European environmental taxes and charges: recent experience, issues and trends, Ecological Economics, 31, 39–62.
  • Ercan E. (2015). Türkiye’de çevre vergileri mi çevre vergisi mi? TBB Dergisi, 119, 209-226.
  • Ertekin, Ş. ve Dam, M. (2020). Türkiye’de çevre vergilerinin çevresel etkileri üzerine bir değerlendirme, Journal of Yasar University, Special Issue on 3rd International EUREFE Congress, 66-87.
  • Erten, S. (2004). Çevre eğitimi ve çevre bilinci nedir, çevre eğitimi nasıl olmalıdır?, Çevre ve İnsan Dergisi, Çevre ve Orman Bakanlığı Yayın Organı, 65/66.
  • Fairbrother, M. (2017). When Will People Pay to Pollute? Environmental Taxes, Political Trust and Experimental Evidence from Britain. British Journal of Political Science, 49, 661–682.
  • Ferhatoğlu, E. (2003). Avrupa Birliği’nde ortak çevre politikası çerçevesinde çevre vergileri, E-Yaklaşım, 11(130) Erişim adresi http://emrahferhatoglu.net/wpcontent/uploads/2017/11/eferhatoglu_Avrupa_Birliginde_Ortak_Cevre_Politikasi.pdf
  • Fisher, C., Bashyal, S., Bachman, B. (2012). Demographic impacts on environmentally friendly purchase behaviors. J Target Meas Anal Mark, 20(3–4):172–184.
  • Gevrek, Z.E. ve Uyduranoglu, A. (2015). Public Preferences for Carbon Tax Attributes, Ecological Economics, 118, 186–197.
  • Green Fiscal Comission (2007). Baseline survey: public attitudes to environmental taxation, Erişim adresi http://www.greenfiscalcommission.org.uk/images/uploads/Results.pdf
  • Gül, S., Aydoğmuş, M., Çobanoğlu, İ. H., ve Türk, H. (2018). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Bilinçlerinin İncelenmesi: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Örneği, Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 3, ss. 13-28.
  • Harju-Autti, P. (2013). Measuring Environmental Awareness in Nineteen States in India, Universal Journal of Environmental Research and Technology, 3 (5): 544-554.
  • Hsu, S.L., Walters, J. ve Purgas, A. (2008). Pollution Tax Heuristics: An Empirical Study of Willingness to Pay Higher Gasoline Taxes, Energy Policy. 36, 3612–3619.
  • İnançlı, S. (2018). Ulusal ve uluslararası boyutta çevre ekonomisi kavram-politika-uygulama, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
  • Karslı, N. (2022). Genç ve Yetişkinlerde Çevre Bilinci ve Dindarlık, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52, 57-78. https://doi.org/10.17120/omuifd.1063694
  • Kızılaslan, H. ve Kızılaslan, N. (2005). Çevre konularında kırsal halkın bilinç düzeyi ve davranışları (Tokat ili Artova ilçesi örneği). Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 1 (1): 67-88.
  • Motorlu Taşıtlar Vergisi Kanunu (1963). T. C. Resmi Gazete (11342, 23 Şubat 1963). Erişim adresi http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.197.pdf
  • Musova, Z., Musa, H., ve Matiova, V. (2021). Environmentally responsible behaviour of consumers: Evidence from Slovakia, Economics and Sociology, 14(1), 178-198. doi:10.14254/2071-789X.2021/14-1/12
  • OECD (2001). Organisation for economic co-operation and development environmentally related taxes in OECD countries. Paris, France: OECD Publications.
  • Oğuz, D., Çakcı I. ve Kavas, S. (2011). Yüksek Öğretimde Öğrencilerin Çevre Bilinci, SDÜ Orman Fakültesi Dergisi, 12, 34-39.
  • Özdemir, Z. ve Yaşa Özeltürkay, E. (2019). Tüketicilerin Çevre Konusundaki Bilinçlerinin Eko – Etiketli Gıdalar için Daha Fazla Ödeme İsteklilikleri Üzerindeki Etkisi: Adana İli Örneklemi. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(1), 77-100.
  • Palkovič, J. (2018). Factors Influencing Respondent’s Willingness to Pay Environmental Tax. International Scientific Days 2018. Towards Productive, Sustainable and Resilient Global Agriculture and Food Systems: Proceedings.
  • Rotaris, L. ve Danielis, R. (2019). The Willingness to Pay for a Carbon Tax in Italy. Transp. Res. Part D Transp. Environ. 67, 659–673.
  • Sam, N., Sam, R., ve Öngen, K. B. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Çevresel Tutumlarının Yeni Çevresel Paradigma ve Benlik Saygısı Ölçeği ile İncelenmesi, Akademik Barış Dergisi, 21, 1-16.
  • Shen, J., & Saijo, T. (2008). Reexamining the relations between socio-demographic characteristics and individual environmental concern: Evidence from Shanghai data. Journal of Environmental Psychology, 28, 42-50.
  • Straughan, R. D. ve Roberts, J. A. (1999). Environmental segmentation alternatives: a look at green consumer behavior in the new millennium. Journal of Consumer Marketing, 16(6), 558-575.
  • Şama, E. (2003). Öğretmen adaylarının çevre sorunlarına yönelik tutumları. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 99-110.
  • Şenyüz, D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2017). Türk vergi sistemi, Bursa: Ekin Yayınları.
  • Taylar, Y. (2010). Vergi teorisi açısından özel tüketim vergileri ve türk özel tüketim vergisi uygulaması, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12 (Özel Sayı), 435-467.
  • Toprak Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği (2005). T. C. Resmi Gazete (25831, 31 Mayıs 2005). Erişim adresi https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2005/05/20050531-6.htm
  • Toröz, İ. (2009). Toprak Kirlenmesi, T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı, Çevre Görevlisi Eğitim Programı, Antalya.
  • TÜİK (2023, Şubat). Adrese dayalı nüfus kayıt sistemi sonuçları 2022, Sayı: 49685, Erişim adresi https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2022-49685#:~:text=T%C3%9C%C4%B0K%20Kurumsal&text=T%C3%BCrkiye'de%20ikamet%20eden%20n%C3%BCfus,575%20bin%20441%20ki%C5%9Fi%20oldu.
  • Umit, R. ve Schaffer, L.M. (2020). Attitudes Towards Carbon Taxes Across Europe: The Role of Perceived Uncertainty and Self-Interest. Energy Policy, 140, 1–7.
  • Uzel, Ç. (2017). Çevresel sorunları önleme kapsamında kullanılan vergi politikası ve Türkiye’de güncel durumun analizi, T.C. Çevre Ve Şehircilik Bakanlığı Uzmanlık Tezi, Ankara.
There are 56 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Public Finance
Journal Section Makaleler
Authors

Gülin Tabakan 0000-0002-4053-8687

Büşra Yılmaz 0000-0001-8837-6587

Yunus Emre Canlı 0000-0001-6229-388X

Project Number 2209-A Üniversite Öğrencileri Araştırma Projeleri Destekleme Programı
Early Pub Date August 22, 2024
Publication Date August 31, 2024
Acceptance Date March 9, 2024
Published in Issue Year 2024 Issue: 68

Cite

APA Tabakan, G., Yılmaz, B., & Canlı, Y. E. (2024). ÇEVRE BİLİNCİ VE ÇEVRE VERGİSİ BİLİNCİ ÜZERİNE AMPİRİK BİR DEĞERLENDİRME. Erciyes Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi(68), 11-20. https://doi.org/10.18070/erciyesiibd.1345664
 Download Cover Image

Ethical Principles and Ethical Guidelines

The Journal of Erciyes University Faculty of Economics and Administrative Sciences places great emphasis on publication ethics, which serve as a foundation for the impartial and reputable advancement of scientific knowledge. In this context, the journal adopts a publishing approach aligned with the ethical standards set by the Committee on Publication Ethics (COPE) and is committed to preventing potential malpractice. The following ethical responsibilities, established based on COPE’s principles, are expected to be upheld by all stakeholders involved in the publication process (authors, readers and researchers, publishers, reviewers, and editors).

Ethical Responsibilities of Editors
Make decisions on submissions based on the quality and originality of the work, its alignment with the journal's aims and scope, and the reviewers’ evaluations, regardless of the authors' religion, language, race, ethnicity, political views, or gender.
Respond to information requests from readers, authors, and reviewers regarding the publication and evaluation processes.
Conduct all processes without compromising ethical standards and intellectual property rights.
Support freedom of thought and protect human and animal rights.
Ensure the peer review process adheres to the principle of double-blind peer review.
Take full responsibility for accepting, rejecting, or requesting changes to a manuscript and ensure that conflicts of interest among stakeholders do not influence these decisions.
Ethical Responsibilities of Authors
Submitted works must be original. When utilizing other works, proper and complete citations and/or references must be provided.
A manuscript must not be under review by another journal simultaneously.
Individuals who have not contributed to the experimental design, implementation, data analysis, or interpretation should not be listed as authors.
If requested during the review process, datasets used in the manuscript must be provided to the editorial board.
If a significant error or mistake is discovered in the manuscript, the journal’s editorial office must be notified.
For studies requiring ethical committee approval, the relevant document must be submitted to the journal. Details regarding the ethical approval (name of the ethics committee, approval document number, and date) must be included in the manuscript.
Changes to authorship (e.g., adding or removing authors, altering the order of authors) cannot be proposed after the review process has commenced.
Ethical Responsibilities of Reviewers
Accept review assignments only in areas where they have sufficient expertise.
Agree to review manuscripts in a timely and unbiased manner.
Ensure confidentiality of the reviewed manuscript and not disclose any information about it, during or after the review process, beyond what is already published.
Refrain from using information obtained during the review process for personal or third-party benefit.
Notify the journal editor if plagiarism or other ethical violations are suspected in the manuscript.
Conduct reviews objectively and avoid conflicts of interest. If a conflict exists, the reviewer should decline the review.
Use polite and constructive language during the review process and avoid personal comments.
Publication Policy
The Journal of Erciyes University Faculty of Economics and Administrative Sciences is a free, open-access, peer-reviewed academic journal that has been in publication since 1981. The journal welcomes submissions in Turkish and English within the fields of economics, business administration, public finance, political science, public administration, and international relations.

No submission or publication fees are charged by the journal.
Every submitted manuscript undergoes a double-blind peer review process and similarity/plagiarism checks via iThenticate.
Submissions must be original and not previously published, accepted for publication, or under review elsewhere.
Articles published in the journal can be cited under the Open Access Policy and Creative Commons license, provided proper attribution is given.
The journal is published three times a year, in April, August, and December. It includes original, high-quality, and scientifically supported research articles and reviews in its listed fields. Academic studies unrelated to these disciplines or their theoretical and empirical foundations are not accepted. The journal's languages are Turkish and English.

Submissions are first subject to a preliminary review for format and content. Manuscripts not meeting the journal's standards are rejected by the editorial board. Manuscripts deemed suitable proceed to the peer review stage.

Each submission is sent to at least two expert reviewers. If both reviews are favorable, the article is approved for publication. In cases where one review is positive and the other negative, the editorial board decides based on the reviews or may send the manuscript to a third reviewer.

Articles published in the journal are open access and can be cited under the Creative Commons license, provided proper attribution is made.