Amaç: Bu çalışmada, dişlerin kök kanalında farklı bölgelerinde kırılan Ni-Ti
eğeler iki farklı yöntem ile çıkarılmış ve değişik kanal dolgu yöntemleri ile doldurularak kırılma dirençleri incelenmiştir.
Gereç
ve Yöntem: Bu
çalışmada 342 adet tek köklü çekilmiş diş kullanılmıştır. Kuron kısmı kesildikten
sonra 13mm boyuna getirilen kanallar
ProTaper F1 eğesi ile genişletilmiş ve üç deney grubu ile iki adet
kontrol(pozitif ve negatif) grubuna ayrılmışlardır. Pozitif kontrol grubu
hariç, diğer gruptaki köklerin kuronal
orta veya apikal bölgelerinde 4mm.lik
Protaper F2 kanal aleti köklerin
kırılmış ve kırılan aletler ultrasonik yöntem veya Masserann Kit
kullanılarak çıkartılmıştır. Bunu takiben kök kanaları, lateral kondensasyon, SistemB+Obtura veya
Epiphany+Resilon ile doldurulmuşlardır. Daha sonra, dişlerin kırılma
dirençleri İnstron cihazı
kullanılarak ölçülmüş ve veriler Tek
yönlü varyans analizi ve Tukey testi kullanılarak istatiksel olarak
değerlendirilmiştir.
Bulgular: Alet kırılmayan pozitif kontrol
grubu kırık alet çıkarılan bütün deney gruplarından anlamlı derecede daha
dirençli bulunmuştur(p<0.05).Kırık aletin çıkarılıp doldurulmayan negatif
kontrol grubu, doldurulan diş gruplarından daha az dirençli oldukları görülmüştür.
Kökün orta ve apikal 1/3 kısımda
ultrasonik yöntem uygulanan dişler Masserann uygulananlardan
istatistiksel olarak daha dirençli bulunmuşlardır (p<0.05).ancak kuronalde
bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır(p>0.05).Resilon sistem
ile doldurulan dişler, lateral kondensasyonla doldurulan dişlerden daha
dirençli görülürken, ısıtılmış güta-perka tekniği ile arada istatistksel olarak
bir fark görülmemiştir (p>0.05).Orta kısımda Masserann uygulanıp lateral
kondensasyon ile doldurulan dişler diğer dolgu tekniklerinden daha az
dirençgöstermişlerdir. (p<0.05).
Sonuçlar: Kırık alet çıkarma işlemi
kılllanılan yöntemede bağlı olarak kökün orta ve apikal kısmında doku kaybına
bağlı olarak dişin direncini azaltmaktadır. Resilon dolgu yöntemi kırık alet
çıkarma sonrası uygulanabilecek bir dolgu metodudur.
Bu çalışmada kök kanalında kırık aletin ultrasonik veya Masseran
kullanılarak çıkarılması sonrası dişin fiziksel dayanıklığının azalması
ile değişik kanal dolgu metodlarının dişin direncine etkisi araştırılmıştır. Bu
çalışma için 342 adet eğriliği olmayan tek köklü çekilmiş dişler
kullanılmıştır.kök kanalları Protaper F1 ile genişletilmiş ve dişler 3 çalışma
grubu ve 2 kontrol grubuna ayrılarak kök kanallarında 4mm.lik F2
kanal aleti köklerin kuronal orta veya apikal kısımlarında kırılmış ve daha
sonra ultrasonik veya Masseran kit kullanılarak kırık aletler çıkarılmıştır. Daha
sonra çalışma grubu 3 ayrı alt gruba ayrılarak dişler lateral
kondensasyon,ısıtılmış guta-perka tekniği veya Resilonve Epiphany kanal patı
kullanılarak doldurulmuşlardır.
Doldurulan dişlerin kırılma
dirençleri Instron cihazı kullanılarak incelenmiştir.Daha sonra elde edilen
veriler one-way Anova ve Tukey testi kullanılarak istatistiksel olarak
değerlendirilmiştir.
Çalışmanın bulgularına göre,ultrasonik kullanılan dişler Masseran
kullanılan dişlere nazaran kökün apikal ve orta kısımda daha dirençli oldukları
görülmüştür(p<0.05),ancak kuronal kısımda ise anlamlı bir farklılık görülmemiştir.(p>0.05).Resilon
ile doldurulan dişlerin lateral kondensasyon ile doldurulan dişlerden anlamlı
derecede daha dirençli oldukları görülmüştür(p<0.05). Masseran aleti kullanılan
ve lateral kondensasyon ile doldurulan dişlerin kökun orta kısmında en az
direnç göstermişlerdir (p<0.05).
Çalışmanın sonucunda kırık aletin çıkarılması sonucu kökün orta ve apikal
kısmında kırık aletin çıkarılması için kullanılan metoda bağlı olarak oldukça zayıfladığı görülmüştür.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Dentistry |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 2 Issue: 2 |