Bu yazı feminizm, ütopyalar, insan sonrası ve toplumsal cinsiyet sonrası bir özne arayışına ilişkin
düşünsel bir patikanın izini sürmeye çalışıyor. Donna Haraway’ın Siborg Manifestosu’ndan
Chutulasen’e uzanan yolda geliştirdiği figürlerin, pandeminin orta yerinde iyi bir hayat tahayyülüne
ilişkin olanaklarına değiniyor. Bu çerçevede, doğa/kültür, biyolojik-teknolojik, fiziksel olan olmayan,
insan-hayvan ikilemine düşmeden özcü olmayan bir öznelliğin tanımlanması konusunda Haraway’ın
sunduğu çerçeveyi gözden geçiriyor. Siborg Manifestosu’ndan itibaren Haraway’ın önümüze koyduğu
siborg, yoldaş türler, spekülatif masallaştırmalar, Khtulusen gibi figür ve nosyonlara; ekolojik yıkım,
pandemi, derinleşen eşitsizlikler içerisinden bakmaya çalışıyor.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Women's Studies |
Journal Section | Book Review |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |