Bu makalenin amacı, siyasi sığınmacı olarak Türkiye’ye göç eden İranlı kadınların devletle gündelik ilişkilerini, bununla bağlantılı olarak kimlik algılarındaki değişimi ve toplumsal dışlanmaya karşı gündelik direniş yöntemlerini feminist eleştirel bir perspektifle incelemektir. Makaleye konu olan araştırma, 2011-2013 yılları arasında Ankara, Eskişehir ve Çankırı şehirlerinde katılımcı gözlem ve vaka çalışmalarıyla gerçekleştirilmiştir. Vaka çalışması kapsamında görüşme yapılan bireylerin tamamı, İran’daki rejime muhalif olan ve bahsedilen yıllar arasında geçici olarak Türkiye’de kalan Fars, Lur ve Kürt etnik kökenli sol görüşlü kadınlardır. Türkiye’deki günlük yaşama doğrudan etki eden yasal sınırlamaların yanı sıra kültürel, siyasi, ekonomik ve cinsiyet temelli faktörler, Siyasi Sığınmacı kadınların kimlik ve topluma dair algılarında etkilidir. Sığınmacı kadınların Türkiye’de geçici olarak kalmaları, çalışma izinlerinin bulunmaması ve kalacakları şehri seçme hakkına sahip olmamaları, dil bilmeme sorunuyla birleştiğinde izolasyona ve toplumsal dışlanmaya sebep olmaktadır. Bu bağlamda İranlı sığınmacı kadınların devletle özellikle polis ve belediyelerle ilişkileri son derece sorunlu olup, onların yaşam alanını Diaspora'daki siyasi topluluklarının dar çerçevesine hapsetmektedir
This paper aims to analyse everyday relations of Iranian women who migrated to Turkey with the state, the transformation of their perceptions of identity in relation to that and ways of resistance against social exclusion with a feminist perspective. The research was conducted between 2011 and 2013 in Ankara, Eskişehir and Çankırı through participatory observation and case study methods. All individuals who were interviewed within the scope of case study are women with Persian, Lur and Kurdish ethnic backgrounds who are opponents of the Iranian regime and who were living in Turkey temporarily during the period in question. In addition to legal restrictions that shape their everyday life in Turkey, cultural, political, economic and gender based factors effect women asylum seeker's perceptions of identity and society. The temporary status of women asylum seekers in Turkey, that they are not granted working permit or the right to choose the city they want to live combined with not being able to speak Turkish cause isolation and social exclusion. Within this context Iranian women asylum seekers' relation with the state especially with the police and the municipalities is troubled and restrict their living environment to the diaspora political communities.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Women's Studies |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 |