AMAÇ: Bu in vitro çalışmanın amacı, %5 ve %17 etilendiamintetraasetik asit (EDTA) çözeltilerinin son yıkama çözeltisi olarak kullanıldıklarında, smear tabaka ve debris uzaklaştırma etkinliklerinin ve dentin mikrosertliği üzerine etkilerinin karşılaştırılmasıydı.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yetmiş adet çekilmiş, tek köklü, insan alt çene, küçük azı dişi endodontik olarak enstrümante edildi ve son yıkamaya göre 4 gruba dağıtıldı: G1: 17% EDTA + 2.6% NaOCl (sırasıyla, 3 dak. ve 1 dak. uygulandı), G2: 5% EDTA + 2.6% NaOCl, G3 (kontrol): salin + 2.6% NaOCl, and G4 (kontrol): salin. G1-G3 gruplarına ait dişler boylamasına ikiye ayrıldı ve smear ve debriz incelemesi için, apeksten 2 ve 6 mm mesafelerde tarama elektron mikrografları elde edildi. Ayrıca, tüm gruplardaki dişler horizontal olarak kesilerek, kanal boşluğundan 500, 1000 ve 1500 µm mesafelerde Vickers mikrosertlik ölçümleri yapıldı. Veri p<0.05 seviyesinde istatistiksel olarak incelendi.
BULGULAR: Smear tabakası için ölçüm değerleri, her iki EDTA grubunda da 2 mm seviyesinde, 6 mm seviyesine göre anlamlı olarak daha yüksekti; EDTA grupları arasında herbir seviye için anlamlı fark yoktu. Kontrole göre, 2 mm seviyesinde, %17 EDTA grubunda anlamlı olarak daha az smear tabakası vardı. Dentin mikrosertliği bakımından, gruplar arasında istatistiksel olarak farklılık yalnızca 1500 µm mesafede görüldü; burada %17 EDTA grubu en düşük mikrosertlik değerlerini sergiledi.
SONUÇ: Enstrümante kök kanalı yüzeyinden smear tabakası ve debris uzaklaştırma bakımından %5 ve %17 EDTA çözeltileri benzer etkinlik gösterdi. Ancak, %5 EDTA çözeltisi dentin mikrosertliğini %17 EDTA çözeltisi gibi azaltmadı.OBJECTIVE: The aim of this in vitro study was to evaluate the effects on dentinal microhardness, and the smear layer- and debris-removal properties, of 5% and 17% ethylenediaminetetraacetic acid (EDTA) solutions when used as final irrigants.
MATERIALS AND METHOD: Seventy extracted single-root human mandibular premolars were endodontically instrumented and distributed into 4 groups, according to the final irrigant: G1: 17% EDTA + 2.6% NaOCl (applied for 3 min and 1 min, respectively), G2: 5% EDTA + 2.6% NaOCl, G3 (control): saline + 2.6% NaOCl, and G4 (control): saline. Teeth from G1–G3 were split longitudinally, and scanning electron micrographs were obtained at 2 and 6 mm from the apex for smear layer and debris analyses. Teeth in all groups were sectioned horizontally, and Vickers microhardness values were measured at 500, 1000, and 1500 µm from the canal lumen. Data were statistically analyzed at the p<0.05 level.
RESULTS: Smear layer scores were significantly greater at the 2-mm vs the 6-mm level in both EDTA groups, with no significant difference between EDTA groups at either level. Significantly less smear layer was found in the 17% EDTA group compared to the control at the 2-mm level. A statistically significant difference in microhardness among groups was found only at the 1500-µm level, with the 17% EDTA group exhibiting the lowest microhardness values.
CONCLUSION: The 5% and 17% EDTA solutions were equally effective at removing the smear layer and debris from instrumented root canal surfaces. However, the 5% EDTA solution did not decrease the microhardness of dentin like 17% EDTA.
Subjects | Health Care Administration |
---|---|
Journal Section | Original Research Article |
Authors | |
Publication Date | May 4, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 33 Issue: 2 |