Abstract
Bu araştırmanın genel amacı; 13-15 yaş grubu çocuklarda spora katılımın akran ilişkileri ve sosyal destek alma üzerine etkisini incelemektir. Araştırmaya 13-15 yaş aralığında 294 öğrenci katılmıştır. Veriler, Akran İlişkileri Ölçeği (AİÖ), Sosyal İlişki Unsurları Ölçeği (SİUÖ) ve Kişisel Bilgi Formu ile toplanmıştır. Analizler yapılmadan önce normallik varsayımı için skewness, kurtosis, Box’s M (p>0.05) ve Levene’s testi (p>0.05) uygulanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistiklerle birlikte, 2x2xn modeli için Çok Değişkenli Varyans Analizi (MANOVA) testi kullanılmıştır. İkili gruplarda farkın anlamlılığı için bağımsız gruplar için t-testi kullanılmıştır. Hata payı 0.05 olarak alınmıştır. Yapılan analizler sonucunda; spora katılan ve katılmayan çocukların AİÖ ve SİUÖ ölçeklerinden aldıkları puanlara göre cinsiyet ve spora katılım değişkenlerinde farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu, ancak cinsiyet*spora katılım değişkenleri birlikte düşünüldüğünde ise etkileşimin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı görülmüştür. Spora katılan çocuklar AİÖ’nin “birliktelik” alt boyutunda ve SİUÖ’nin “arkadaş desteği” alt boyutunda spora katılmayanlara oranla anlamlı biçimde yüksek puan almışlardır. SİUÖ’nin “arkadaş desteği” alt boyutunda da bireysel sporlara katılanların puanları takım sporlarına katılanların puanlarından anlamlı biçimde yüksektir. Bu nedenle; ergenlik dönemindeki çocukların psikolojik sağlığı ve sosyal ilişkilerinin geliştirilebilmesi için spora katılımlarının çevrelerince desteklenmesi, bireysel sporlara katılan çocuklara ise özellikle duyarlılık gösterilerek, duygusal ve sosyal desteğin verilmesi önerilmektedir.