This study focus on the period of adolescence is research that of subject in religion teaching benefitable from the social learning theory. Method of literature review was used in the research, and was dealt with possibilities and limits of practicability of social learning theory on the religion teaching. According to the results, in the period of adolescence in which individuals showed a significant spiritual and physical improvement, it is found out that religious behaviors, which are desired to be developed by the religion and society, can be acquired through social learning. Based on the thesis that religion is also socially learned, it is found that the role of the adolescents’ observing his society and taking people as a role-model will be effective in adolescents’ acquiring the religious identity. Adolescences, through following religious values and norms, integrate into their society and internalize the religious values, which is a necessity for continuation of the society. As a results, since religious religion have realized as modeling and observation in the period of adolescence, to be realized of religion teaching as take into consideration adolescencents’ social developments have influence on the continuity and persistency of religious attitudes and behaviours.
Ergenlik dönemi üzerine yoğunlaşan bu çalışma, din öğretiminde sosyal öğrenme kuramından yararlanabilme konusu üzerine teorik bir araştırmadır. Kaynak tarama yöntemi kullanılarak yapılan bu araştırmada din öğretimine sosyal öğrenme kuramının uygulanabilirliğinin imkânları ve sınırları ele alınmıştır. Araştırma sonuçlarına göre bireyin ruhî ve fizikî açıdan önemli bir gelişim gösterdiği ergenlik döneminde, dinin ve toplumun kazandırmak istediği tutum ve davranışların sosyal öğrenme aracılığıyla kazandırılabileceği anlaşılmaktadır. Dinin sosyal olarak da öğrenildiği tezinden hareket edilerek, ergenin dinî kimlik kazanmasında çevresindeki rol-modellerin davranışlarını gözlemlemesinin ve model almasının etkili olduğu bilinmektedir. Ergenin toplumun ortaya koyduğu dinî değer ve normlara uygun hareket etmesiyle topluma uyum sağladığı, dinî değerleri benliğinin bir parçası haline getirmesinin toplumda varlığını sürdürebilmesi için gerekli olduğu ortaya çıkmaktadır. Sonuç olarak ergenlikte din öğrenimi model alma ve gözlem yoluyla gerçekleştiğinden söz konusu öğretimin ergenlerin sosyal gelişimi göz önünde bulundurularak gerçekleştirilmesi, dinî tutum ve davranışın kalıcı ve sürekli olmasında etkili olur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 4 Issue: 7 |