Validity and Relıability Study of Nursing-Delirium Screening Scale Turkish Version

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 3, 918 - 929, 26.09.2023

Gülsen Karataş , Sevgin Samancıoglu

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1228595

Öz

The aim of this study was to investigate the validity-reliability of the Turkish version of the Nursing-Delirium Screening Scale (Nu-DESC TR).
Hundred fifty intensive care patients with a stay in the intensive care unit not exceeding 48 hours, not in a coma state (RASS: between -3 and +4, GCS: 10 and above), without a story of a formerly diagnosed neurologial and psychiatric disease that may prevent the diagnosis of delirium (dementia, psychosis, mental retardation, neuromuscular disorder, head injury, brain operation, paralysis), without dementia (IQCODE score <3.4 patients) and without vital cases/disorder (expected to live longer than 24 hours) were included. Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit (CAM-ICU), Richmound Sedation-Agitation Scale (RASS) and Glaskow Coma Scale (GCS) were used to test criterion validity. Exploratory and confirmatory factor analyzes were performed to reveal the factor structure of Nu-DESC. According to factor analysis, the scale has a one-dimensional structure as in its original form. The Cronbach alpha internal consistency coefficient was 0.74 and item-total correlation coefficients were between 0.22 and 1. There was a strong negative correlation between daytime scores of Nu-DESC TR and RASS (r: -0.637), GCS (r: -0.650) and CAM-ICU (r: -0.753). There was a strong negative correlation between nighttime scores of Nu-DESC TR and RASS (r: -0.696), GCS (r: -0.634) and CAM-ICU (r: -0.802). GCS, RASS and CAM-ICU scores decrease as Nu-DESC day and night time scores increase.
Analyses have shown that Nu-DESC TR has enough validity and reliability values in diagnosing delirium in intensive care patients.

Anahtar Kelimeler

delirium, nursing, scale, reliability, validity

Hemşirelik-Deliryum Tarama Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlilik Çalışması

Öz

Çalışmanın hedefi, Hemşire-Deliryum Tarama Ölçeği Türkçe formunun geçerlik-güvenirliğini gözden geçirmektir.
Yoğun bakımda yatış süresi 48 saati aşmayan, koma durumunda olmayan (RASS: -3 ile +4 arasında, GKS:10 ve üzeri olan), deliryum tanısı için engel olabilecek önceden tanı almış nörolojik ve psikiyatrik hastalık (demans, psikoz, mental retardasyon, nöromüsküler rahatsızlık; kafa travması, beyin cerrahi operasyonu, felç) hikayesi bulunmayan, demansı olmayan (IQCODE puanı <3.4 hastalar) ve hayati durumu/rahatsızlığı olmayan (24 saatten daha uzun yaşaması beklenen) 150 yoğun bakım hastası katılmıştır. Ölçüt geçerliliğini denemek amacıyla Yoğun Bakım Konfüzyon Değerlendirme Ölçeği (YB-KDÖ), Richmound Sedasyon-Ajitasyon Skalası (RASS) ve Glaskow Koma Skalası (GKS) kullanılmıştır. H-DTÖ’ nün faktör yapısını ortaya koymak üzere açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Faktör analizine göre ölçek, özgün formunda olduğu gibi tek boyutlu bir yapıdadır. Cronbach alpha iç tutarlık katsayısı 0,74, ölçeğin Türkçe formunun madde-toplam korelasyon katsayılarının 0,22 ile 1 arasında olduğu neticesine varılmıştır. RASS puanları ile H-DTÖ gündüz ve gece grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu bulunmuştur (p<0.05). RASS puanı -2 ve üstü olan hastalar H-DTÖ gündüz ve gece derecelendirilmesinde riskli grupta yer almaktadır. GKS puanı 10 ve üstü olan hastalar H-DTÖ gündüz ve gece derecelendirilmesinde riskli grupta yer almaktadır. Yoğun Bakım Konfüzyon Değerlendirme Ölçeği ile H-DTÖ gündüz ve gece grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu bulunmuştur (p<0.01).
Analizler, H-DTÖ TR’nin yoğun bakım hastalarında deliryumu tanılamada yeterli düzeyde geçerlik ve güvenilirlik değerlerine sahip olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

deliryum, hemşirelik, ölçek, güvenirlik, geçerlik

Kaynakça

• 1. Hasemann, W, Grossmann, F.F, Stadler, R, Bingisser, R, Breil, D, Hafner, M, Kressig, R.W. and Nickel, C.H. (2018). “Screening and Detection of Delirium in Older ED Patients: Performance of the Modified Confusion Assessment Method For The Emergency Department (Mcam-ED). A Two-Step Tool”. Internal and Emergency Medicine, 13 (6), 915-922. doi: 10.1007/s11739-017-1781-y.
• 2. Hosie, A, Lobb, E, Agar, M, Davidson, P.M, Chye, R. and Phillips, J. (2015). “Nurse Perceptions of the Nursing Delirium Screening Scale in Two Palliative Care İnpatient Units: A Focus Group Study”. Journal of Clinicaal Nursing, 24 (21-22), 3276-85. doi: 10.1111/jocn.12925.
• 3. Bilge, E, Kaya, M, Şenel, G. ve Ünver, S. (2015). “Erişkin Hastalarda Postoperatif Yoğun Bakım Ünitesinde Deliryum İnsidansı”. Turkish Journal of Anaesthesiology and Reanimation, 43 (4), 232-239.
• 4. Gaudreau, J.D, Gagnon, P, Harel, F, Tremblay, A. and Roy, M.A. (2005). “Fast, Systematic and Continuous Delirium Assessment in Hospitalized Patients: The Nursing Delirium Screening Scale”. Journal of Pain and Symptom Management, 29 (4), 368–375.
• 5. Hägi-Pedersen, D, Højgaard Thybo, K, Hedegaard Holgersen T, JuelJensen, J, Gaudreau, J.D. and Radtke, F.M. (2017). “Nu-DESC DK: Danish Version of the Nursing Delirium Screening Scale (Nu-DESC)”. BioMed Central Nursing, 29; 16: 75. https://doi.org/10.1186/s12912-017-0271-x.
• 6. Kırpınar, İ. (2016). “Dahili ve Cerrahi Tıpta Deliryumun Değerlendirilmesi ve Yönetimi: Bir Gözden Geçirme”. Bezmialem Science, 4 (3), 113-122.
• 7. Lin, W.L, Chen, Y.F. and Wang, J. (2015). “Factors Associated with the Development of Delirium in Elderly Patients in Intensive Care Units”. Journal of Nursing Research, 23 (4), 322-9.
• 8. Çevik, B, Akyüz, E, Ersayın, A, Uğurlu, Z. ve Doğan, N. (2016). “Yoğun Bakımda Çalışan Hemşirelerin Deliryum Yönetimi Konusunda Farkındalıklarının Belirlenmesi”. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 1 (1), 32-46.
• 9. Jeong, E. and Chang, S. (2017). “Exploring Nurses’ Recognition of Delirium in the Elderly by Using Q-methodology”. Japan Journal of Nursing Science, 15 (4), 298-308. doi: 10.1111/jjns.12199.
• 10. Korkmaz, F.D, Karamanoglu, A.Y. ve Gok, F. (2015). “Kalp Cerrahisi Hastalarında Deliryum ve Hemşirelik Bakımı”. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 31 (2) , 113-129.
• 11. Bölüktaş, R. (2015). “Yoğun Bakım Ünitelerindeki Yaşlı Hastalarda Deliryumun Değerlendirilmesi, Önlenmesi ve Yönetimine İlişkin Stratejiler”. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 19 (2), 68-79.
• 12. Özdemir, L. (2005). “The Management of Delirium in Intensive Care Patients and the Responsibilities of Nurses”. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 1, 90–98.
• 13. Dedeli, Ö. ve Durmaz Akyol, A. (2005). “Yoğun Bakım Sendromu”. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 9 (1), 20-27.
• 14. Güner, P. ve Geenen, O. (2007). “Atlanması Kolay Bir Bozukluk: Deliryum”. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 11 (1), 37-46.
• 15. Kılıç, G, Kav, S. ve Çevik, B. (2022). “Yoğun Bakım Ünitelerinde Deliryumun Kanıta Dayalı Olarak Değerlendirilmesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 15 (2), 227-232. doi: 10.46483/deuhfed.951777.
• 16. Türkcan, A. (2001). “Deliryum”. Psikiyatri Dünyası, 5, 15-23.
• 17. Kurnaz, M. ve Yiğit, N. (2010). “Fizik Tutum Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliği”. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitim Dergisi (EFMED), 4 (1), 29-49.
• 18. Karakoç, F.Y. ve Dönmez, L. (2014). “Ölçek Gelı̇ştı̇rme Çalışmalarında Temel İlkeler”. Basic Principles Of Scale Development Tıp Eğitimi Dünyası, 13 (40), 39-49.
• 19. Özhasenekler, R, Karaman, H, Kavak, G, Tüfek, A, Yıldırım, Z, Çelik, F, Tokgöz, O. ve Özhasenekler, A. (2012). “Özkıyım Amaçlı İlaç İntoksikasyonlu Hastalarımızın Demografik Özellikleri, Glaskow Koma Skalası ve Revize Travma Skoru’nun Mortalite ile İlişkisi”. Akademik Acil Tıp Dergisi, 11, 200-203.
• 20. Inouye, S.K, Van Dyck, C.H, Alessi, C.A, Balkin, S, Siegal, A.P. and Horwitz, R.I. (1990). “Clarifying Confusion: the Confusion Assessment Method”. Annals of Internal Medicine, 113 (12), 941-8.
• 21. Ely, E.W, Gautam, S. and Margolin, R. (2001). “The İmpact of Delirium in the Intensive Care Unit on Hospitall Ength of Stay”. Intensive Care Medicine, 27 (12), 1892-900.
• 22. Hargrave, A, Bastiaens, J, Bourgeois, J.A, Neuhaus, J, Josephson, S.A, Chinn, J, Lee, M, Leung, J. and Douglas, V. (2017). “Validation of a Nurse-Based Delirium- Screening Tool for Hospitalized Patients”. Psychosomatics, 58 (6), 594–603. doi: 10.1016/j.psym.2017.05.005.
• 23. Weeks, A, Swerissen, H. and Belfrage, J. (2007). “Issues, Challenges and Solutions in Translating Study Instruments”. Evaluation Review, 31 (2), 153-65.
• 24. Kalaycı, Ş. (2006). “SPSS Uygulamaları Çok değişkenli İstatistik Teknikleri”. Asil Yayın Dağıtım/Ankara: Dinamik Akademi.
• 25. Kılıç, S. (2016). “Cronbach’ın Alfa Güvenirlik Katsayısı”. Journal of Mood Disorders, 6 (1), 47-48.
• 26. Gatignon, H. (2003). “Statistical Analysis of Management Data”. Springer/Boston: Kluwer Academic Publishers.
• 27. Diamantopoulos, A. and Siguaw, J.A. (2000). “Introducing LISREL: A Guide for the Uninitiated”. ISM London/England: SAGE Publications Ltd.
• 28. Kağıtçıbaşı, Ç. (1976). “İnsan ve İnsanlar Sosyal Psikolojiye Giriş”. Sevinç Matbaası/Ankara: Sosyal Bilimler Derneği Yayınları.
• 29. Ouimet, S, Kavanagh, B.P, Gottfried, S.B. and Skrobik, Y. (2007). “Incidence, Risk Factors and Consequences of ICU Delirium”. Intensive Care Medicine, 33 (1), 66-73. doi: 10.1007/s00134-006-0399-8.
• 30. Balas, M.C, Deutschman, C.S, Sullivan-Marx, E.M, Strumpf, N.E, Alston, R.P. and Richmond, T.S. (2007). “Delirium in Older Patients in Surgial İntensive Care Units”. Journal of Nursing Scholarship, 39 (2), 147-154.
• 31. Akıncı, Ş. ve Şahin, A. (2005). “Yoğun Bakımda Deliryum”. Yoğun Bakım Dergisi, 5 (1), 26-35.
• 32. Han, J.H, Zimmerman, E, Cutler, N, Schenelle, J, Morandi, A, Dittus, R.S, Storrow, A.B. and Ely, E.W. (2009). “Delirium in Older Emergeny Depertmant Patients: Recognition Risc Factors and Psychmotor Subtypes”. Akademic Emergency Medicine, 16 (3), 193-200. doi: 10.1111/j.1553-2712.2008.00339.x.
• 33. Davis, D.H, MunizTerrera, G, Keage, H, Rahkonen, T, Oinas, M, Fiona, E.M, Cunningham, C, Polvikoski, T, Sulkava, R, MacLullich, A.M. and Brayne, C. (2012). “Delirium is a Strong Risk Factor for Dementia in the Oldest Old: A Population-Based Cohort Study”. Brain: A Journal of Neurology, 135 (9), 2809–16.
• 34. Ryan, D.J, O'Regan, N.A, Caoimh, R.Ó, Clare, J, O'Connor, M, Leonard, M, McFarland, J, Tighe, S, O'Sullivan, K, Trzepacz, P.T, Meagher, D. and Timmons, S. (2013). “Delirium in an Adult Acute Hospital Population: Predictors, Prevalence and Detection”. BMJ Open, 3(1):e001772. doi: 10.1136/bmjopen-2012-001772.
• 35. Inouye, S.K, Zhang, Y, Jones, R.N, Kiely, D.K, Yang, F. and Marcantonio, E.R. (2007). “Risk Factors for Delirium at Discharge. Development and Validation of a Predictive Model”. Archives of Internal Medicine, 167 (13), 1406-13.
• 36. Lundström, M, Edlund, A, Karlsson, S, Brannström, B, Butch, G. and Gustafson, Y. (2005). “A Multifactorial İnvertion Program Reduces the Duration of Delirium, Length of Hospitalization and Mortality in Delirious Patients”. Journal of the American Geriatrics Society, 53 (4), 622-628.
• 37. Voyer, P, Cole, M.G, McCusker, J. and Belzile, E. (2005). “Characteristics of Older Patients with Delirium Newly Admitted to an Acute Care Hospital”. Clinical Effectivenes in Nursing, 9 (1), 13-25.
• 38. Mangnall, L.T, Gallagher, R. and Stein-Parbury, J. (2011). “Postoperatıve Delırıum After Colorectal Surgery in Older Patıents”. American Journal of Critical Care: An Official Publication, American Association of Critical-Care Nurses, 20 (1), 45-55.
• 39. Brummel, N.E, Vasilevskis, E.E, Han, J.H, Boehm, L, Pun, B.T. and Ely, E.W. (2013). “Implementing Delirium Screening in the ICU: Secrets to Success”. Critical Care Medicine, 41 (9), 2196–208.
• 40. Cinar, M.A, Ozmenler, K.N, Ozsahin, A. ve Trzepacz, P.T. (2014). “Reliability and Validity of the Turkish Translation of the Delirium Rating Scale-Revised-98”. Dusunen Adam The Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 27 (3), 186–193.