Holistic Assessment of Nursing Competencies of Nurses Working in Intensive Care Units in the COVID-19 Pandemic: A Descriptive Study

Year 2023, Volume: 12 Issue: 4, 2021 - 2031, 26.12.2023

Aysun Kazak , Sevilay Hintistan

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1271813

Abstract

In this study, it was aimed to evaluate the competencies of intensive care nurses during the COVID-19 pandemic. The sample of this study consisted of 168 intensive care nurses in who use social media tools (Facebook, Instagram, Twitter, WhatsApp) between February-May 2021. The snowball method was used for sample determination. The data were collected online through "Nurse Information Form" and "Holistic Assessment of Nursing Proficiency Scale”. The holistic assessment of nursing proficiency scale total score was 5.64±0.87. The scores of sub-dimensions of holistic assessment of nursing proficiency scale were as follows; general ability, 5.35±1.10; nursing education and management, 5.31±1.10; ethics-oriented practice, 5.87±0.94; care within the team, 5.91±0.97; and professional development, 5.86±1.01. The significant difference was analyzed among holistic assessment of nursing proficiency scale total scores and age, education level, position of the intensive care nurse, total working duration, working hours per week, and number of the nurses working in the intensive care unit (p<0.05). Competencies of intensive care nurses during the COVID-19 pandemic are above the average. Nurses working in intensive care unit; being over 35 years old, having more than 10 years of professional experience, work as a responsible nurse, have a master's degree, work less than 40 hours per week, and the number of working in the unit between 16-20 nurses were determined as the factors that increase scores of nursing competencies. It is recommended that working conditions of the intensive care unit should be improved by considering the number of intensive care nurses, experience of them and working hours in order to improve the competencies of the nurses.

Keywords

COVID-19, Holistic Nursing, Pandemic, Intensive Care Unit

Project Number

yok

COVID-19 Pandemisinde Yoğun Bakım Ünitelerinde Çalışan Hemşirelerin Hemşirelik Yeterliliklerinin Holistik Değerlendirilmesi: Tanımlayıcı Araştırma

Abstract

Bu çalışmada, COVID-19 pandemi sürecinde yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin hemşirelik yeterliliklerinin holistik değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı tipte gerçekleştirilen bu çalışmanın örneklemini Şubat-Mayıs 2021 tarihleri arasında sosyal medya kanallarını (Facebook, Instagram, Twitter, WhatsApp) kullanan ve yoğun bakım ünitesinde çalışan 168 hemşire oluşturdu. Örneklemin belirlenmesinde kartopu örnekleme yöntemi kullanıldı. Veriler, “Hemşire Bilgi Formu” ve “Hemşirelik Yeterliliğini Holistik Değerlendirme Ölçeği” ile çevrimiçi olarak toplandı. Hemşirelerin hemşirelik yeterliliğini holistik değerlendirme ölçeği toplam puan ortalaması 5,64±0,87’dir. Hemşirelik yeterliliğini holistik değerlendirme ölçeği alt boyutları puan ortalamaları ise genel yetenek 5.35±1.10, hemşirelik eğitimi ve yönetimi 5,31±1,10, etik odaklı uygulama 5,87±0,94, ekip içinde bakım 5,91±0,97 ve mesleki gelişim 5,86±1,01 olarak belirlendi. Hemşirelerin yaş, eğitim düzeyi, yoğun bakım ünitesinde çalışma pozisyonu, toplam çalışma süresi, haftalık çalışma saati ve çalışan hemşire sayısı ile toplam hemşirelik yeterliliğini holistik değerlendirme ölçeği puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). COVID-19 pandemi sürecinde yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin hemşirelik yeterlilikleri ortalamanın üzerindedir. Yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin; 35 yaş üzerinde olması, 10 yıldan fazla mesleki deneyime sahip olması, sorumlu hemşire olarak çalışması, yüksek lisans mezunu olması, haftalık 40 saatten daha az çalışması ve bulunduğu ünitede çalışan sayısının 16-20 hemşire arasında değişmesi hemşirelik yeterlilik düzeyini artıran faktörler olarak belirlendi. Hemşirelerin hemşirelik yeterliliklerinin artırılması için yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşire sayısı, hemşire deneyimi ve çalışma saatleri gibi planlamalara dikkat edilerek yoğun bakım ünitesinin çalışma koşullarının iyileştirilmesi önerilir.

Keywords

COVID-19, Holistik Hemşirelik, Pandemi, Yoğun Bakım Ünitesi

Supporting Institution

yok

Project Number

yok

References

• 1. World Health Organization (WHO) (2013). Transforming and Scaling up Health Professional Education and Training. Policy Brief on Regulation of Health Professions Education. Erişim adresi: http://whoeducationguidelines.org/content/policy-briefs (Erişim tarihi: 11.08.2021).
• 2. Kendall-Gallagher, D. and Blegen, M.A. (2009). “Competence and certification of registered nurses and safety of patients in intensive care units”. American Journal of Critical Care, 18 (2), 106–116.
• 3. World Health Organization (WHO) (2009). Global standards for the initial education of Professional nurses and midwives. Nursing & Midwifery Human Resources for Health, 8-29. Erişim adresi: https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/44100/WHO_HRH_HPN_08.6_eng.pdf. (Erişim tarihi: 20.08.2021).
• 4. Cowan, D.T, Wilson-Barnett, J. and Norman, I.J. (2007). “A European survey of general nurses’ self assessment of competence”. Nurse Education Today, 27 (5), 452-458.
• 5. Yörük, S. and Güler, D. (2021). “The relationship between psychological resilience, burnout, stress, and sociodemographic factors with depression in nurses and midwives during the COVID‐19 pandemic: A cross‐sectional study in Turkey”. Perspectives in Psychiatric Care, 57 (1), 390‐ 398.
• 6. Manzano García, G. and Ayala Calvo, J.C. (2021). “The threat of COVID-19 and its influence on nursing staff burnout”. Journal of Advanced Nursing, 77 (2), 832– 844.
• 7. Turale, S, Meechamnan, C. and Kunaviktikul, W. (2020). “Challenging times: ethics, nursing and the COVID‐19 pandemic”. International Nursing Review, 67 (2), 164-167.
• 8. Buheji, M. and Buhaid, N. (2020). “Nursing human factor during COVID-19 pandemic”. International Journal of Nursing Sciences, 10 (1), 12-24.
• 9. Hiçdurmaz, D. ve Üzar-Özçetin, Y.S. (2020). “COVID-19 pandemisinde ön safta çalışan hemşirelerin ruhsal sağlığının korunması ve ruhsal travmanın önlenmesi”. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 7(Özel Sayı), 1-7.
• 10. Meretoja, R, Isoaho, H. and Leino‐Kilpi, H. (2004). “Nurse competence scale: development and psychometric testing”. Journal of Advanced Nursing, 47 (2), 124-133.
• 11. Saldıroğlu, E. ve Türk, G. (2021). “Hemşirelik Yeterliliğini Holistik Değerlendirme Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenilirliği”. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 8 (1), 43-50.
• 12. Members, W.C, Wang, H, Zeng, T, Wu, X. and Sun, H. (2020). “Holistic care for patients with severe coronavirus disease 2019: An expert consensus”. International Journal of Nursing Sciences, 7 (2), 128-134.
• 13. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). “Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri”. 6. Basım, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• 14. Merriam, S.B. and Tisdell, E.J. (2015). “Qualitative research: A guide to design and implementation”. USA/San Francisco: John Wiley & Sons Press.
• 15. Katran, H.B, Gür, S. Arpag, N. ve Çavuşlu, M. (2021). “Covid-19 Pandemisinde Yoğun Bakım Hemşirelerinde Merhamet Yorgunluğu”. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 25 (2), 42-50.
• 16. Ören, B. ve Dağcı, S. (2020). “Yoğun Bakım Ünitelerinde Çalışan Hemşirelerin Karşılaştıkları Sorunlar”. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 24 (3), 170-183.
• 17. Takase, M. and Teraoka, S. (2011). “Development of the holistic nursing competence scale”. Nursing and Health Sciences, 13 (4), 396-403.
• 18. Jia, Y, Chen, O, Xiao, Z, Xiao, J, Bian, J. and Jia, H. (2021). “Nurses’ ethical challenges caring for people with COVID-19: A qualitative study”. Nursing ethics, 28 (1), 33-45.
• 19. Rezaee, N, Mardani-Hamooleh, M. and Seraji, M. (2020). “Nurses' perception of ethical challenges in caring for patients with COVID-19: A qualitative analysis”. Journal of Medical Ethics and History of Medicine, 13, 23. doi: 10.18502/jmehm.v13i23.4954
• 20. Karadaş, A, Kaynak, S, Duran, S. ve Ergün, S. (2018). “Hemşirelerin Profesyonellik Düzeylerinin Değerlendirilmesi: Balıkesir Örneği”. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 7 (3), 74-80.
• 21. Downey, M. (2007). “Effects of holistic nursing course: A paradigm shift for holistic health practices”. Journal of Holistic Nursing, 25 (2), 119-125.
• 22. Çelik, S. and Hisar, F. (2012). “The influence of the professionalism behaviour of nurses working in health institutions on job satisfaction”. International Journal of Nursing Practice, 18 (2), 180-187.
• 23. Tanaka, M, Yonemitsu, Y. and Kawamoto, R. (2014). “Nursing professionalism: A national survey of professionalism among Japanese nurses”. International Journal of Nursing Practice, 20 (6), 579–587.
• 24. Karadaş, A, Duran, S. ve Özlem, D. (2017). “Servis sorumlu hemşirelerinin yönetsel yeterlik düzeylerinin belirlenmesi: Balıkesir ve Sakarya örnekleri”. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 10 (1), 54-64.
• 25. Güven, Ş, Şahan, S. ve Ünsal, A. (2019). “Hemşirelerin tıbbi hata tutumları”. İzlek Akademik Dergi, 2 (2), 75-85.
• 26. Kıymaz, D. and Koç, Z. (2018). “Identification of factors which affect the tendency towards and attitudes of emergency unit nurses to make medical errors”. Journal of Clinical Nursing, 27 (5-6), 1160-9.
• 27. Yalnız, N, Köseoğlu, E, Hırçın Cenger, D, Erdoğu, Z. ve Uygur, C. (2021). “Covid-19 Pandemisi ve Hizmet İçi Eğitim Deneyimi: Pandemi Hastanesi Örneği”. Cerrahi Ameliyathane Sterilizasyon Enfeksiyon Kontrol Hemşireliği Dergisi, 2 (1), 1-10.
• 28. Metin, Z.G. (2020). “COVID-19 Hastalığının Fizyopatolojisi ve Holistik Hemşirelik Yaklaşımı”. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 7 (Özel Sayı), 15-24.
• 29. Kanbay, Y. ve Üstün, B. (2009). “Kars ve Artvin illerinde hemşirelerin iş ortamı ile ilgili stresörleri ve kullandıkları baş etme yöntemlerinin incelenmesi”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 2 (4), 155-61.
• 30. Özata, M. ve Altunkan, H. (2010). “Hastanelerde Tıbbi Hata Görülme Sıklıkları, Tıbbi Hata Türleri ve Tıbbi Hata Nedenlerinin Belirlenmesi: Konya örneği”. Tıp Araştırmaları Dergisi, 8 (2), 100-111.