THE RATIONAL USE OF DRUG AND ANTIBIOTICS

Yıl 2019, Cilt: 22 Sayı: 3, 695 - 709, 20.09.2019

Pınar Yalçın Balçık , Seval Selvi Sarıgül

Öz

Recently, the rational use of drug has been taken part in literature as a contemporary issue that is evaluated from the perspective of public education in terms of creating a social awareness by especially politicians and government. Drug expenses which have an important part of health expenses including developed countries is also a significant issue with regard to the more effectively uses of limited sources. Even though patients get the suitable remedy that is directed by a physician during the treatment, controlling of the process cannot be conducted easily since they are the final decision makers on the use of drugs. The problems starting as individually on the irrational use of drug can negatively affect public welfare in the long term. The most common drugs that are used irrationally are antibiotics; and it causes an interruption for the sustainability of health gains in terms of both cost and productivity. The aim of this study is to form a general framework on the issue of the rational use of drug both in Turkey and in the world, and is to reveal the current position of antibiotics, which is the most popular one for the irrational use of drug, with the help of statistical data and studies in the related literature.

Anahtar Kelimeler

Rational Use, Drug, Antibiotics

Kaynakça

• 1. Akıcı A., Kalaça S., Gören M. Z., Akkan A. G., Karaalp A., Demir D., Uğurlu U. and Oktay S. (2004) Comparison of Rational Pharmacotherapy Decision-Making Competence of General Practitioners with İntern Physicians. European Journal of Clinical Pharmacology 60(2): 75-82. 2. Akıcı A. (2015) Akılcı İlaç Kullanımının Genel İlkeleri ve Türkiye’deki Güncel Durum. Türkiye Klinikleri Pharmacology - Special Topics 3(1): 1-10. 3. The Rational Drug Use National Action Plan (2014-2017) http://www.akilciilac.gov.tr/wp-content/uploads/2014/11/Rational-Drug-Use-National-Action-Plan.pdf Accessed Date: 31.03.2018. 4. Akkurt B. (2016) Araştırma Görevlilerinin (Branş) Akılcı İlaç Kullanımı Konusundaki Bilgi Tutum ve Davranışları. Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi, Ankara. 5. Aksoy M., Alkan A. and İşli F. (2015) Sağlık Bakanlığı’nın Akılcı İlaç Kullanımını Yaygınlaştırma Faaliyetleri. Türkiye Klinikleri Pharmacology - Special Topics 3 (1): 19-26. 6. Berild D., Ringertz S. H., Lelek M. and Fosse B. (2001) Antibiotic Guidelines Lead to Reductions in the Use and Cost of Antibiotics in a Univercity Hospital. Scandinavian Journal of Infectious Diseases 33 (1): 63-67. 7. Çöplü N. (2012) Ulusal Antimikrobiyal Direnç Surveyansı Nedir? Kuruluşu ve Hedefleri. Bilinçli Antibiyotik Kullanımı ve Antimikrobiyal Direnç Sempozyumu, Antalya. 8. De Vries T. P. G. M., Henning R. H., Hogerzeil H. V., Bapna J. S., Bero L., Kafle K. K., Mabadeje A. F. B., Santoso B. and Smith A. J. (1995) Impact of a Short Course in Pharmacotherapy for Undergraduate Medical Students. Lancet 346(8988): 1454-1457. 9. Doherty J. and Sato K. (2003) Practical Aspects of Designing and Conducting Pharmacoeconomic Studies in Japan. Pharmacoeconomics 21(13): 913-925. 10. Durmaz B. (2006) Klinik Mikrobiyoloji Labaratuvarı Antimikrobik Reçetelerin Geliştirilmesine Nasıl Yardımcı Olabilir?. ANKEM Dergisi 20 (Ek 2): 191-194. 11. Ersöz F. (2008) Türkiye ile OECD Ülkelerinin Sağlık Düzeyleri ve Sağlık Harcamalarının Analizi. İstatistikçiler Dergisi 1(2): 95-104. 12. Gafni A. and Birch S. (2003) NICE Methodological Guidelines and Decision Making in The National Health Service in England and Wales. Pharmacoeconomics 21(3): 149-157. 13. Hjelmgren J., Berggren F. and Andersson F. (2001) Health Economic Guidelines- Similarities, Differences and Some Implications. Value In Health 4(3): 225-250. 14. https://data.oecd.org/healthres/pharmaceutical-spending.htm#indicator-chart, Accessed Date: 18.04.2018. 15. https://www.turuncuhat.com/ilac-harcamalari-infografik-c231, Accessed Date: 18.04.2018. 16. https://www.yenisafak.com/amphtml/hayat/antibiyotik-testi-uygulanmaya-basladı-2603039, Accessed Date: 02.04.2018. 17. http://www.milliyet.com.tr/saglik-bakanligi-gereksiz-antibiyotik-ankara-yerelhaber1796002/, Accessed Date: 02.05.2018. 18. IMS Health Data. (2006) https://www.forbes.com/lists/2006/18/449934108.html, Accessed Date: 18.04.2018. 19. Lagerlov P., Veninga C. C. M., Muskova M., et al. (2000) Asthma Management in Five European Countries. European Respirratory Journal 15(1): 25-29. 20. Versporten, A., Bolokhovets, G., Ghazaryan, L., Abilova, V., Pyshnik, G., Spasojevic, T., ... & Carp, A. (2014). Antibiotic Use in Eastern Europe: A Cross-National Database Study in Coordination with the WHO Regional Office for Europe. The Lancet Infectious Diseases. 14(5): 381-387. 21. MacDougall C. and Polk R. E. (2005) Antimicrobial Stewardship Programs in Health Care Systems. Clinical Microbiology Reviews 18(4): 638-656. 22. Mannino D. M. (2003) Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Definition and Epidemiology. Respiratory Care 48(12): 1185-1191. 23. Meer J. W. M. and Gyssens I. C. (2001) Quality of Antimicrobial Drug Prescription in Hospital. Clinical Microbiology and Infection 7(6): 12-15. 24. Neumann P. J. (2004) Evidence-Based and Value-Based Formulary Guidelines. Health Affairs 23(1): 124-134. 25. Oktay Ş. and Akıcı A. (2001) Yaşlılarda İlaç Kullanımı ve Rasyonel Farmakoterapi Karar Verme Süreci. Geriatri 4(3): 127-133. 26. Oktay Ş. (2006) Akılcı İlaç Kullanımının Genel İlkeleri. Türk Geriatri Dergisi Özel Sayı 9: 15-18. 27. Özgüneş İ. (2005) Akılcı Antibiyotik Kullanımında Hastane Pratiğinde Sorunlar. ANKEM Dergisi 19(2): 185-189. 28. Öztürk R. (2002) Antimikrobik İlaçlara Karşı Direnç Gelişme Mekanizmaları ve Günümüzde Direnç Durumu. İ. Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Akılcı Antibiyotik Kullanımı ve Erişkinlerde Toplumdan Edinilmiş Enfeksiyonlar Sempozyum Dizisi 31: 83-100. 29. Öztürk R. (2008) Akılcı Antibiyotik Kullanımı ve Ülkemizde Antimikrobik Maddelere Direnç Sorunu. İ. Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri Toplumdan Edinilmiş Enfeksiyonlara Pratik Yaklaşımlar Sempozyum Dizisi 61: 1-16. 30. Paladino J. A. (2005) Reducing the Economic Burden through Appropriate Antibiotic Use. De L. Worcester (Ed.). In: Appropriate Antibiotic Use. The Royal Society of Medicine Pros Limited, UK. 31. Peköz Ö. (2018) Araştırma Görevlilerinin Akılcı İlaç Kullanımına Yönelik Tutum ve Davranışları. İzmir Kâtip Çelebi Universitesi, Tıp Fakültesi, Aile Hekimliği Anabilim Dalı, Bilim Uzmanlığı Tezi, İzmir. 32. Pınar N. (2012) Ülkemizde İlaç Harcamaları. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 19(1): 59-65. 33. Sayılı U., Sayman Ö. A., Vehid S., Köksal S. S. and Erginöz E. (2017) Türkiye ve OECD Ülkelerinin Sağlık Göstergeleri ve Sağlık Harcamalarının Karşılaştırılması. Online Türk Sağlık Bilimleri Dergisi 2(3): 1-12. 34. Sipahi O. R. (2009) İnfeksiyon Hastalıklarında Tedavi Maliyetlerine İHKM Uzmanının Etkisi: Türkiye veDünyadan Örnekler. ANKEM Dergisi 23(2): 173-179. 35. Sürmelioğlu N., Kıroğlu O., Erdoğdu T. ve Karataş Y. (2015) Akılcı Olmayan İlaç Kullanımını Önlemeye Yönelik Tedbirler. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi 24(4): 452-462. 36. Tez Z. (2001) Heidelberg-Alman Eczacılık Müzesindeki Eserler Üzerine. II. Lokman Hekim Tıp Tarihi ve Folklorik Tıp Günleri, Tarsus. 37. Tuncer Ö., Yavuz H., Akbaş O., Bayındır A. G., Işıl A. M. and Yüksel A. (2016) Hastaların Akılcı İlaç Kullanımına İlişkin Yaklaşımları: Kesitsel Çalışma. İzmir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Tıp Dergisi 20(4): 123-129. 38. WHO (1985) Conference of Experts on the Rational Use of Drugs. World Health Organization, Geneva. 39. WHO (1995) The World Health Report 1995: Bridging the Gaps, WHO Publishing, Geneva. 40. WHO (2006) Using İndicators to Measure Country Pharmaceutical Situations-Fact Book on WHO Level I and Level II monitoring indicators. WHO, Geneva.