عاش العربيّ في بيئة لغويّة فصيحة، يكتسب لغته، ومعانيها بالسليقة والتقليد لا بالتعلُّم والتقعيد، في بيئة جغرافيَّة، صحراويَّة، شاسعة، ومجتمع قبليٍّ ضيّق مكَّنه من التفنّن في استعمال لغته؛ للتعبير عن خواطر فكره، وهواجس نفسه، وخَلَجات قلبه. فتعدَّدت العناصر اللغويَّة في استخدامه، وكان المصدر أبرز هذه العناصر، إذْ كانت له أدوار دلالية خاصّة في سياقات نحويّة متعدّدة. فموضوع البحث (الدلالة المعنوية للمصدر) وهي ما تُعرَف بالدّلالة النّحويّة أو التَّركيبيّة للمصدر خارج التركيب، وداخله، وأقصد به المعاني التي تؤدي إليها البنية اللغويّة للمصدر، داخل التراكيب، من خلال الوظائف النّحويّة التي يقوم بها، أو العلاقات الإعرابية التي يُقيمها نظام الإعراب. وهذا ما دفعني إلى كتابة هذا البحث بهذا العنوان؛ لأُبرز مستنداً على ما جاء في الكتب النحويَّة، والصرفيَّة الدلالة المعنويَّة السياقية للمصدر، وأدعمَ ذلك بالتحليل بأسلوب سهلٍ فهمُه. وتكمن أهميّة البحث في موضوعه الذي يتناول وظيفة واحدٍ من أهم العناصر اللغويَّة في الكلام العربي، وهو المصدر الذي يؤدّي وظائف معنويَّة لا يؤدّيها غيره. ويُتيح المتكلم لعناصر نحوية أخرى بتأدية الوظيفة السياقية للمصدر بعد حذفه. ويعتمد البحث المنهج الوصفي، التحليلي، الاستنتاجي، فيصف القاعدة ذات الصلة كما وردت في الكتب النحويَّة الصرفيَّة، ويدعمها بالشواهد، والأمثلة المناسبة، ويُحلّلها، ويستنتج منها الفائدة البلاغيّة المعنويَّة.
Arabs lived in a natural language environment. Without exerting great effort, they learned their language and its semantics through acquisition. The vast desert and small tribal families helped them master their language uses while expressing their thought, emotions and worries.
There are many elements in Arabs’ use of language, and the infinitive is the most prominent of these elements as it had a significant role in many grammatical structures. The main subject of this study is internal and external functions of the infinitive in sentence structure and its relation with morphological, grammatical, and rhetorical functions of the sentence. That’s why the title is centred upoun the infinitive. The study aims to reveal the meaning index of the infinitive in different contexts by basing on some morphological and grammatical sources. In order to have a clear style, a simple language is used in the present paper. The importance of the study lies in its subject, which deals with the function of the infinitive, one of the most significant linguistic components in Arabic speech. Therefore, the study’s main focus is on some semantical functions that only infinitive can have and on how it helps other grammatical elements function properly in different contexts.
Araplar doğal bir dil ortamında yaşamışlardır. Konuştukları dili ve bu dilin ifade ettiği manaları, uzun uğraşlar sonucu öğrenerek değil doğuştan itibaren taklid yoluyla öğrenmişlerdir. Geniş çöl ortamı, dar kabile toplumu düşüncelerini, endişelerini ve duygularını ifade etmek için dillerini kullanmada ustalaşmalarını sağlamıştır.
Arapların dil kullanımlarında birçok dilsel unsur yer alır. Mastar bu unsurların en önde gelenidir. Nitekim onun birçok gramer yapısı içerisinde önemli bir yeri mevcuttur. Araştırmanın konusu (Mastarlarda Anlamsal Delalet) yani sarf, nahiv ve belagat açısından mastarın terkip içindeki ve dışındaki görevleridir. İşte bu durum beni bu çalışmayı kaleme almaya iten nedendir. Mastarın bağlamsal olarak anlamsal delaletini nahiv ve sarf kitaplarına dayanarak ortaya çıkarmak ve bunun anlaşılması için de anlaşılır bir üslupla tahlil ederek desteklemek istiyorum. Arapça konuşmada dil unsurlarından en önemlilerinden biri olan mastarın görevini ele alan bu araştırmanın önemi, sadece mastarın yapabileceği birçok anlamsal görevi yerine getirebilmesi ve kendisinin diğer gramer unsurlarının bağlam içerisinde görevlerini yerine getirmede onlara imkan tanımasıdır diyebiliriz.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | Article |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2020 |
Acceptance Date | November 20, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 44 |
Harran İlahiyat Dergisi-Harran Ilahiyat Journal Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.