17. yüzyılın başlarında İngiliz Devrimi olarak da bilinen sivil savaş döneminde oluşum aşamasında olan Kuveykır hareketi (Quaker Movement) 1653 yılını müteakiben Avrupa, Amerika ve Karayipler gibi geniş bir coğrafyada hızla yayılmıştır. Dostlar Topluluğu/Dostlar Kilisesi (Society of Friends/Friends Church) olarak da bilinen bu hareketten ilk zamanlarda "püriten", "milenyumcu", "bohem mistikler" veya "kutlu bir hareket" gibi farklı tanımlamalarla bahsedilmiştir.
Hareketin en temel öğretisi “her bireyin Tanrı’nın vahyini aracı olmaksızın doğrudan tecrübe edebileceğidir.” Buradaki tek şart kişinin içindeki “Mesih'in ışığına” (light of Christ) kulak vermesi ve kendini onun rehberliğine bırakmasıdır. Klasik kristolojik formülasyonu revize eden bir yaklaşım ve apokaliptik bir inançla Tanrı’nın Ruhu’nun kadın-erkek herkese gönderildiğini savunan Kuveykırlar her bireye vahyî hidayete erişme hakkı tanımışlar ve dinî otoritenin her türlü dünyevî temsilcisini, kurumu ve aracıyı reddetmişlerdir. Doktrin merkezli Hıristiyanlığı reddedip tecrübî mistisizme yönelmişlerdir. Diğer bir ifadeyle, Hıristiyanlığın mutlak bir iman gerektiren doktrinler taslağı bir din değil yaşanması ve tecrübe edilmesi gereken bir “deneyim” olduğunu savunmuşlardır.
Her bireyin hakikat ve hikmetten (wisdom) bir “ışık/nur” taşıdığına inanan Kuveykırlar diğer din ve inanç sahiplerine karşı Avrupa’daki dönemin diğer mezhepleri Püriten ve Üniteryenler gibi dini hareketlere nispetle daha belirgin bir şekilde kapsayıcı (inclusivist) yaklaşım sergilemişlerdir. Bununla birlikte, bu mezhebin misyoner karakteri her zaman öne çıkmıştır. Hareketin kurucu önderi George Fox (öl. 1691) mezhebin öğretisini Müslümanlara tebliğ etmek amacıyla Kur’an tercümesini okumuş ve farklı yazılarında Kur’an ayetlerini kullanabilecek kadar aşinalık kazanmıştır. Fakat bu ilgi tamamen evanjelik bir motivasyonun sonucudur. Zira Fox’a göre Müslümanlar yanlış yoldadır ve “Hıristiyan hakikatine” yönlendirildikleri takdirde hidayete ereceklerdir. Mezhebin, George Robinson ve Mary Fisher gibi öne çıkan diğer isimleri Kuveykır öğretisini yaymak ve “evanjelik hidayeti” tebliğ etmek için Filistin ve Osmanlı topraklarına seyahat etmişlerdir. Ortaya çıktığı Avrupa ve yayıldığı Amerika’da sert bir mukavemet ve infazlara maruz kalan Kuveykır mezhebi mensupları misyonerlik faaliyetlerini sürdükleri İslam topraklarında ılımlı yaklaşımla karşılanmışlardır. Bunun bir neticesi olarak Kuveykırlar Müslümanlarla -kendi tabirleriyle “Türklerle”- iletişime açık olmuşlardır. Ilımlı yaklaşımları dönemin Avrupası’ndaki yaygın “Müslüman karşıtı” tavırdan görünür şekilde farklılaşmıştır.
Kuveykırların Müslümanlarla hatırı sayılır oranda karşılaşmaları ve temasları bulunmasına rağmen Türkiye’de henüz bu etkileşim hakkında araştırma yapılmamıştır. Hatta bu etkileşim bir yana Kuveykırların bir mezhep olarak tarihi, öğretisi ve Hıristiyan Avrupa’daki konumunu ve etkisini bütüncül bir yaklaşımla ortaya koyan birkaç araştırma dışında kapsamlı bir çalışma henüz mevcut değildir. Bu çalışmada literatürdeki söz konusu boşluğa katkıda bulunmak amacıyla genel olarak Kuveykırlar ve Müslümanlar arasındaki etkileşimi ele alınmaktadır. Özel olarak ise, ilk Kuveykırların İslam dinini, peygamberini ve kendi dönemlerinin Müslümanlarını nasıl algıladığı incelenmektedir. İlk Kuveykırların Müslümanlara hitaben kaleme aldıkları yazılar ve Müslümanlarla farklı tecrübeler ve amaçlar vesilesiyle yaşanan karşılaşmalarına dair tarihi kayıtlar bu çalışmanın temel kaynağını oluşturmaktadır. Makalede ilk Kuveykırların İslam algısını yönlendiren hususları ve bu anlayışın önceki Hıristiyan geleneğinin Müslüman algısıyla ne ölçüde benzeştiğini ve farklılaştığını incelenmesi amaçlanmıştır. Bu konudaki ilk Türkçe çalışma olması nedeniyle sonraki araştırmalara bir temel oluşturacağı düşünülmektedir.
Bu Makale, 1. Türkiye Dinler Tarihi Kongresi'nde (29-30 Eylül 2023) sözlü olarak sunulan ancak tam metni yayımlanmayan "Müslüman-Hıristiyan İletişimi Bağlamında Kuveykırların İslam ve Müslüman Algısı" başlıklı tebliğin içeriği geliştirilerek ve kısmen değiştirilerek üretilmiş hâlidir.
The Quaker Movement, which was in its formative stage in the early 17th century during the Civil War period, also known as the English Revolution, spread rapidly following 1653 across a vast geography such as Europe, America, and the Caribbean. This movement, also known as the Society of Friends/Friends Church, was initially described with various titles such as "Puritans", "Millenarians", "Bohemian mystics" or "a holy movement."
The fundamental teaching of the movement was that "every individual can directly experience the presence of God without intermediaries." The only condition was to heed the "light of Christ" within oneself and let oneself be guided by it. With an approach that revised the classical Christological formulation and an apocalyptic belief that God's spirit was sent to all men and women, the Quakers defended that every individual was able to be in direct communication with divine guidance and rejected all worldly representatives, institutions, and intermediaries of religious authority. They refused doctrinal Christianity and turned to experiential mysticism. In other words, they argued that Christianity is an "experience" to be lived and experienced, not a religion of doctrines requiring absolute faith.
The Quakers, who believed that each individual carried a "light" of truth and wisdom, exhibited a more pronounced inclusivist approach towards other religions and people of faith compared to other religious movements in Europe, such as the Puritans and Unitarians. On the other hand, the missionary character of this sect has always been prominent. George Fox (d. 1691), the founding leader of the movement, read the translation of the Qur'an to preach the sect's doctrine to Muslims and became familiar enough with it to be able to make skillful use of Qur'anic verses in his various writings. However, this interest was the result of a missionary motivation. According to Fox, Muslims were on the wrong path and would only be guided if they were led to "the Christian truth". Other prominent figures of the sect, such as George Robinson and Lady Mary Fisher, traveled to Palestine and the Ottoman territories to spread Quaker doctrine and evangelical guidance. The members of the Quaker sect, who faced severe resistance and execution in Europe and America where they originated, encountered a moderate reception in the Muslim lands where they carried out their missionary activities. As a result, the Quakers were open to communication with Muslims - "Turks" in their words. The Quakers’ moderate approach stood in stark contrast to the prevalent "anti-Muslim" sentiment in Europe at the time.
Despite the considerable encounters and contacts between the Quakers and Muslims, no research has yet been conducted in Turkish academia on this significant interaction. Apart from a few small-scale studies, there is a lack of comprehensive research in Turkish that presents the history, doctrine, and influence of the Quakers as a religious sect in Christian Europe with a holistic approach. To address this gap in the literature, this study deals with the Muslim-Quaker interaction in general. Specifically, it examines how the early Quakers perceived the religion of Islam, its Prophet, and Muslims of their time. The writings of early Quakers and the historical records detailing their encounters with Muslims through diverse experiences and for various purposes are the main sources of this research. This paper aims to explore the factors that shaped the early Quakers’ perception of Islam and the extent to which this perception aligned with and diverged from the mainstream Christian understanding of Islam. Being the first study in Turkish on Muslim-Quaker interactions, it is hoped to establish a foundation for future studies in this field.
History of Religions Quakers Society of Friends Muslim-Christian Interaction Perception of Islam
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Historical Religions, Christian Studies |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2024 |
Submission Date | January 19, 2024 |
Acceptance Date | May 29, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 23 Issue: 1 |
Hitit Theology Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY NC).