YAŞLILAR İÇİN EGZERSİZ UYGULAMALARININ ÖNEMİ

Year 2015, Volume: 8 Issue: 1, 197 - 224, 23.07.2015

Aydoğan Soygüden , Emrah Cerit

https://doi.org/10.17218/husbed.58321

Cited By: 6

Abstract

Yaşlı nüfusu günümüz dünyasında hızla artmaktadır. Özellikle gelişmiş ülkelerde
doğum oranlarında ki düşüşe paralel olarak yaşlı nüfusunda artış daha fazladır.
Artan yaşlı nüfus, ülkelerin önemli aktif dinamiklerini etkileyecek duruma
gelmektedir. Özellikle 65 yaş ve üzeri bireylerde birçok hayati fonksiyonlar da
gerileme görülmektedir. Meydana gelen bu gerileme bireylerin fiziksel ve zihinsel
fonksiyonlarını etkilemektedir. İlerleyen dönemlerde oluşan bu gerilemeler
yaşlıları yardıma ihtiyacı olan birey haline getirecektir. Araştırmanın Önemi: Bu
çalışmada yaşlıların daha aktif olmaları için günlük hayat içerisinde, özelliklede
kendi başlarına yapabilecekleri egzersiz uygulamalarının önemi vurgulanmaya
çalışılmıştır. Araştırmanın Amacı: Yaşlı bireylerin kendi başlarına yapabilecekleri
egzersizlerin örneklerle gösterilmesi ve uygulanmasının yaşlı bireyleri daha aktif
hale getirilmesi amaç edinilmiştir. Araştırmanın Modeli: Araştırma tarama modelinde
hazırlanmıştır. Araştırmanın Sonucu: Araştırmanın sonucunda yaşlı bireyler için
kendi başlarına yapabilecekleri egzersiz uygulamalarının yaşlı bireylerin fiziksel
ve zihinsel fonksiyonlarında gelişmelere sebep olacağı anlaşılmaktadır. Yaşlı
bireyler kendi kişisel ihtiyaçlarını karşılayacak durumda olduklarında, ailelerinin
ve devletin bakımına ihtiyaç duymadan hayatlarını devam ettirebilirler. Dolayısıyla
yaşlı bireylerin günlük birçok aktivite içerisinde olmaları yaşlı bireyler için çok önem
arz etmektedir.

Keywords

Yaşlı Bireyler, Egzersiz Uygulamaları, Egzersizin Önemi

References

• A HEALTHY LİFESTYLE, (2011). http://www.euro.who.int/en/what-we-do/healthtopics/disease-prevention/nutrition/a-healthy-lifestyle. 15.4.2011.
• AKBULUT, G., KÖKSAL, E., BİLİCİ, S., ACAR TEK, N., YILDIRAN, H., KARADAĞ, M.G., ŞANLIER, N. (2011). Metabolic syndrome (MS) in elderly: A cross sectional survey.
• Arch Gerontol Geriatr 2011 Nov-Dec;53(3):e263-6.
• AKSOYDAN, E. (2008). Yaşlılık ve Beslenme. Ankara. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Beslenme ve Fiziksel Aktiviteler Daire Başkanlığı, Ankara.
• AKSOYDAN E. (2010). Health and Nutritional Status of Elderly in Turkey and Other Eastern European Countries. Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi 2010;30(2):674-83.
• ANONİM, (2002). Yaslı sağlığı. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Pelin Ofset, Ankara.
• ANONİM, (2004). Türkiye’ye Özgü Beslenme Rehberi. T.C. Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara.
• ASLAN, D., ŞENGELEN, M., BİLİR, N. (2008). Yaşlılık Döneminde Beslenme Sorunları ve Yaklaşımlar. Geriatri Derneği Eğitim Serisi 1, Öncü Matbaa, Ankara, 2008.
• ASLAN, D. (2011). Yaşlılık Döneminde Beslenme: Hekim Perspektifi. Hekimleri İçin Temel Geriatri Kitabında. Ankara Tabip Odası ve Türk Geriatri Derneği yayınları, Nisan 2011, pp 133-9.
• BARBOUR, K.A & BLUMENTHAl, J.A. (2005). “Exercise training and depression in older adults”. Neurobiol Aging; Suppl 1:119-23.
• BAYSAL, A. (2003). Yaşlılıkta beslenme: II. Ulusal Yaşlılık Kongresi, 9- 12 Nisan 2003, Kınıklı-Denizli. Bildiri Kitabı, s. 1-9, Denizli.
• BAYSAL, A. (2007). Beslenme. Hatipoğlu Yayınları, Alp Ofset Matbaacılık Ltd. Şti, Ankara.
• BEKTAŞ, Y., AKIN, G. ve KOCA-ÖZER, B. (2009). Yaslanma süreci ve yaşlılıkta egzersizin önemi: V. Ulusal Yaşlılık Kongresi, 07-08 Mayıs 2009, Sivas. Bildiri Kitabı, s. 29- 36, Sivas.
• CİNDAŞ, A. (2001). “Yaşlılarda Egzersiz Uygulamasının Genel İlkeleri” Turkish Journal of Geriatrics 4 (2): 77-84,
• ÇETİN, A. (2002). “Geriatride Yaşam Kalitesi ve Rehabilitasyon”. In: Gökçe-Kutsal Y, editör. Geriatri ; s. 218-21.
• DURGUN, B. TÜMERDEM, Y. (1999). “Kentleşme ve Yaşlılara Sunulan Hizmetler” Geriatri 2 (3): 115-120, Turkish Journal of Geriatrics
• ESKİYURT, N., KARAN, A. (2004). “Geriatrik Rehabilitasyon ve Yaşlılarda Egzersiz.” Klinik Gelişim Dergisi, Geriatrik Hasta ve Sorunları Özel sayısı;17:49-54.
• GEORGE, P., RONTOYANNES, M.D. (1992). “Sixty-Three Years Of Competitive Sport Activity”, The Journal Of Sports Medicine And Physical Fitness. vol.32. No.3.
• GÜNDÜZ, O.H. (2000). “Yaşlılarda Postür Ve Yürüme”. Türk Geriatri Dergisi 3:70-4.
• KALYON, T.A. (1997). “Spor Hekimliği; Sporcu Sağlığı Ve Spor Sakatlıkları.” GATA Basımevi, Ankara, s: 45-147.
• KARAN, A. (2006). “Yaşlılıkta Egzersiz ve Spor” Türk Fizyo Terapi Rehabilitasyon Dergisi 52(Özel Ek A):A53-A5
• KARAN, Ö., KOZ, M., ERSÖZ, G. (2004). “İstanbul İlindeki Huzurevlerinde Kalan 65 Yaş ve Üstündeki‹ Bireylerin Fiziksel Aktivite Alışkanlıklarının İncelenmesi” Türk Geriatri Dergisi ; 7 (3): 143-147‹).
• KEREM, M., MERİÇ, A., KIRDI, N., CAVLAK, U. (2001). “Ev Ortamında Ve Huzurevinde Yaşayan Yaşlıların Değişik Yönlerden Değerlendirilmesi” Turkish Journal of Geriatrics 4 (3): 106-112,)
• KİNSELLA, K., VELKOFF, V. (2001). Census Bureau. An Aging World: 2001. Washington, DC: U.S. Government Printing Office,; series P95/01-1.
• MORİO, B., BARRA, V., RİTZ, P., FELLMANN, N., BONNY, JM., BEAUFRERE, B., BOİRE, J.Y., VERMOREL, M. (2000). “Benefit Of Endurance Training In Elderly People Over A Short Period Is Reversible.” Eur J Appl Physiol ;81(4):329-36.
• OKTİK, N. (2004). “Huzurevinde yaşam ve yaşam kalitesi Muğla Örneği”. Muğla Üniversitesi yayınları ;52:32, p.89..
• PHYSİCAL ACTİVİTY, (2013). “physical-activity-guidelines-for-adults”, (erişim adresi: http://www.nhs.uk/Livewell/fitness/Pages/physical-activity-guidelines-for adults.aspx), (erişim tarihi: 15 Nisan 2013)
• RAKICIOĞLU, N. (2007). Kronik hastalıklar ve beslenme. Yaşlılıkta Kaliteli Yasam, GEBAM, Halk Eğitimi Etkinlikleri Kitabı, www.gebam.hacettepe.edu.tr/ yaslilikta_kaliteli_yasam_son.pdf. Erişim tarihi: 1.03.2012.
• RAKICIOĞLU, N. (2011). Sağlıklı beslenme önerileri. In: Yaşlanmak Ayrıcalıktır. Hacettepe Üniversitesi-GEBAM Yayınları, Ankara, 2011, pp 65-77.
• SABİN, KL. (2005). “Older Adults and Motivation for Therapy and Exercise.” Top Geriatr Rehabil; 21(3):215-20.
• SOYUER, F. & SOYUER, A. (2008) “Yaşlılık ve Fiziksel Aktivite” İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 15 (3) 219-224
• UNİTED NATİONS, (2002). Report of the Second World Assembly on Aging. Madrid, Spain: United Nations, April 8-12, 2002.
• YARDIMCI, E, (1995) “İstanbul’da Yaşayan Yaşlı Öğretmenlerin Sağlık Sorunlarının Günlük Yaşam Aktiviteleri ile İlişkisi” Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi, İst. Üni. İst. Tıp Fak. Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı, İstanbul..
• ZHANG JG, TAKATA KI, YAMAZAKİ H, MORİTA T, OHTA T. (2006) “The effects of Tai Chi Chuan on physiological function and fear of falling in the less robust elderly: An intervention study for preventing falls”. Arch Gerontol Geriatr;12(2):107-16.
• QUADAGNO, T. (1999) “Aging and The Life Course: an İntroduction to Social Gerontology.” The mc-graw Hill Companies p:129-39
• WOSORNU, D., BEDFORD, D., BALLANTYNE, D. (1996). “A Comporison Of The Effects Of Strength And Aerobic Exercise Training On Exercisecapacity And Lipids After Coronory Artery Bypass Surgery,” Eurpean Heart Journal, 17, 854-63.