Bilişim Suçları Kapsamında Suça Sürüklenen Çocukların İncelenmesi

Year 2018, Volume: 6 Issue: 12, 154 - 176, 22.10.2018

Emre Cihan Ateş , Ahmet Saluk

https://doi.org/10.20304/humanitas.425792

Cited By: 4

Abstract

Çocuklar hayatımızda çok önemli yer tutmakta olup,
geleceğimizin teminatıdır. Özellikle bilişim sistemlerinin gelişimi ile yeni
oyunların ve ilgi çekici uygulamaların varlığı onlara daha iyi eğitim
verebilmek adına bir fırsattır. Fakat unutulmamalıdır ki her şey amacına uygun
kullanıldığında iyidir, özellikle internet ortamı çocukların yanlış bir şeyler
öğrenmesine de neden olabilmektedir. Çünkü suç davranışı rahatlıkla
öğrenilebilmektedir. Çocuklar, yetişkinlere nazaran daha bilgisiz ve daha
savunmasız kişilerdir. Suç davranışının çocuklar üzerindeki etkisi, yetişkinlere
göre çok daha fazla olmaktadır. Bu yüzden bu çalışmada, bilişim suçunun Türkiye
örneklemindeki çocuk şüphelileri, Türkiye İstatistik Kurumunun verileri
üzerinden incelenmiştir. Yapılan analizden elde edilen bilgilerin, aileler,
eğiticiler ve ilgili makamlar tarafından yapılacak suçu önleyici çalışmalara
önemli katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Keywords

Bilişim, Çocuk, Suç, Bilişim Suçu, Mağdur

Examinition of Juvenile Who Aae Pushed to Crime in Information Technology Crimes

Abstract

Children
are very important in our lives and are the guarantee of our future. Especially
with the development of information technology systems, the presence of new
games and interesting applications is an opportunity to give them better
education. But it should not be forgotten that everything is good when used
properly for its purpose, especially the internet environment can cause
children to learn something wrong. Because criminal behavior can be learned
easily. Children are more uninformed and more vulnerable than adults, crime
effect on children is much greater than that of adults. Therefore, the sample
of child victims of informatic crimes in Turkey has been examined by using data
from Turkish Statistical Institute in this study. The information obtained from
the conducted analysis is considered to contribute significantly to the crime
preventive processes carried out by the relevant authorities, families and
trainers.

Keywords

information technology, juvenile, crime, cybercrime, victim

References

• Acar, G., Demir, A., Görmez, D. ve Keser, İ. (2015). Aile ve çocuk suçluluğu ilişkisi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal, 2:24.
• Altun, H., Şahin, N., Fındıklı, E. ve Sınır, H. (2016). Suça Sürüklenen Çocukların Suç Tipleri, Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri. Adli Tıp Dergisi, 196-204.
• Amıchaı-Hamburger, Y. ve Hayat, Z. (2011). The Impact Of The Internet On The Social Lives Of Users: A Representative Sample From 13 Countries. Computers in Human Behavior, 27(1):585-589.
• Arslan M. ve Bal I. (2013). İnternet Ortamında Karşılaşılan Olası Tehditlere Karşı Üniversite Öğrencilerinin Farkındalık Düzeyinin Ölçülmesi. 1st International Symposium on Digital Forensics and Security (ISDFS’13). 20-21 Mayıs, Elazığ.
• Aydın B., Turla A., Kocakaya M. ve Karaarslan B. (2005). Samsun’da 2004 Yılında Suç İşlediği İddia Edilen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri. Adli Psikiyatri Dergisi, 2: 5- 13.
• Aydın, K. (1981). Bilişim Terimleri Sözlüğü. Türk Dil Kurumu Yayını, Ankara, 26.
• Bilici, İ. E. (2017). İnformal Öğrenme, Çocuk ve Suç Olgusu. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (37):21-31.
• Braga, A. A. (2005). Hot Spots Policing and Crime Prevention: A Systematic Review of Randomized Controlled Trials. Journal of Experimental Criminology, 1(3): 317-342.
• Clancy T.K. (2007). Combating Cyber Crime: Essential Tools and Effective Organizational Structures. National Center for Justice and the Rule of Law University of Mississippi School of Law, 2: 1-55.
• Çocuk Koruma Kanunu, T. C. Resmi Gazete, 15 Temmuz 2005, sayı: 5395.
• Cömert, I. T. ve Kayıran, S. M. (2010). Çocuk ve ergenlerde internet kullanımı. Çocuk Dergisi. 10(4): 166-170.
• Dirol F., Cantürk G., ve Küçüker H. (2002). 1997- 1999 Yıllarında Elazığ ili Adli Tıp Şube Müdürlüğünde Farik ve Mümeyyizlik Muayenesi Yapılan Olguların Değerlendirilmesi. Klinik Adli Tıp, 2: 43-46.
• Eck, J., Chainey, S., Cameron, J. ve Wilson, R. (2005). Mapping Crime: Understanding Hotspots. National Institute of Justice, 1-70.
• Farrell, G. ve Pease, K. (2017). Preventing repeat and near repeat crime concentrations. Handbook of Crime Prevention and Community Safety, Edition: 2nd.
• Figen, E. (2009). Toplumsal bir sorun: suçlu çocuklar ve ailenin önemi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 17(17).
• Gercke, M. (2011). Understanding cybercrime: a guide for developing countries. International Telecommunication Union (Draft), 11-15, 356
• Gordon, S. ve Ford, R. (2006). On the Definition and Classification of Cybercrime. Journal in Computer Virology, 2(1), 13-20.
• Güleç G., Yenilmez Ç., Balcı Y.G. ve Seber G. (2001). Çocuk Suçluluğunda Sosyodemografik Özellikler. Klinik Adli Tıp, 1: 69- 80.
• Güllü, İ. (2014). Suç Olgusuna Teorik ve Eleştirel Bir Yaklaşım. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (3):104-107.
• Işıktaç, Y. (1999). Sosyolojik Açıdan Çocuk Suçluluğu ve Bir Hukuk Devleti Olan Türkiye’de Devletin Cezalandırma Yetkisini Kullanış Biçimi. Mevzuat Dergisi, 2(13): http://www.mevzuatdergisi.com/1999/01a/01.htm (Erişim Tarihi 14/08/2017).
• Kahya, Y. (2015). Suç Teorileri Işığında Türkiye’de Kaçakçılık Olgusu: Toplumsal Nedenleri, Boyutları ve Algısı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(3):159-178.
• Koç, S. ve Kaynak, S. (2010). Bilişim Suçları Bağlamında Yeni Medya Olarak İnternet ve Kişisel Güvenlik. Akademik Bilişim Konferansı, 1-43.
• Koçak, H. ve Dandin, A. N. (2017). Toplumsal ve Yönetsel Alanda Bilişim Teknolojilerinin Kriminal Etkileri, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 19(1):137-152.
• Kurtuluş, A., Salman, N., Günbet, G., Boz, B., Cenger, C. D. ve Acar, K. (2009). Denizli İlinde 12-15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri, Pamukkale Tıp Dergisi 2(1):8-14.
• Öter, A. ve Bal, H. (2005). Çocuk suçluluğunun toplumsal nedenleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Parlak, S. ve Ekşi, H. (2017). Suça Sürüklenmiş Kız Çocuklarının Ahlaki Kimlikleri ve Suça Yönelik Algılarının Feminist Etik Bağlamında İncelenmesi. Fe Dergi Feminist Eleştiri, 9(1):55-70.
• Patel, K., Thakkar, P., Patel, L. ve Parekh, C. (2014). GIS based decision support system for crime mapping, analysis and identify hotspot in Ahmadabad City. International Journal of Modern Engineering Research (IJMER), 4(1):32-35.
• Polat, O (2004). Kriminoloji ve Kriminalistik Üzerine Notlar. Seçkin Yayıncılık San. ve Tic. A.Ş. 1. Baskı, Ankara. 2004, p.189- 207.
• Ratcliffe, J. H. (2004). The hotspot matrix: A framework for the spatio‐temporal targeting of crime reduction. Police practice and research, 5(1): 5-23.
• Rousseau, J. J. (2010). Toplum Sözleşmesi (çev: V. Günyol). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Sherman, L. W. (1995). Hot spots of crime and criminal careers of places. Crime and Place, 4:35-52.
• Şamlı, R. (2010). Türk ve Dünya Hukukunda Bilişim Suçları, Akademik Bilişim, 91-103.
• Tilley, N. ve Sidebottom, A. (Eds.). (2017). Handbook of crime prevention and community safety. Second Etition, Taylor & Francis.
• Tüik (2014). İstatistiklerle Çocuk. Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası, Ankara. http://www.tuik.gov.tr/IcerikGetir.do?istab_id=269 (Erişim Tarihi: 27.02.2018).
• Tüik (2016). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuk istatistikleri. https://biruni.tuik. gov.tr/medas/?kn=98&locale=tr (Erişim Tarihi: 20.02.2018).
• Ünver, M. ve Canbay, C. (2010). Ulusal ve uluslararası boyutlarıyla siber güvenlik, Elektrik Mühendisliği Dergisi, 438: 94-103.
• Weisburd, D., Morris, N. A., ve Groff, E. R. (2009). Hot spots of juvenile crime: A longitudinal study of arrest incidents at street segments in Seattle, Washington, Journal of Quantitative Criminology, 25(4):443.
• Wortley, R. ve Smallbone, S. (2006). “Applying situational principles to sexual offenses against children”, Crime prevention studies, 19: 7-35.
• Yağmur F., Renklidağ T. ve Cantürk G. (2004). Ankara Üniversitesinde 1992- 2002 yılları arasında yapılan farik ve mümeyyizlik muayenelerinin değerlendirilmesi. Adli Psikiyatri Dergisi, 1: 15- 20.
• Yalçın, N. ve Gürbüz, F. (2015). Sosyal ağlarda işlenen suçlar, Facebook sosyal ağı örneği. Akademik Bilişim Konferansı, 1-8.