Mediation Competency Scale: A Scale Development Study

Year 2020, , 49 - 57, 17.04.2020

İbrahim Sani Mert , A. Mohammed Abubakar

https://doi.org/10.18394/iid.629474

Cited By: 2

Abstract

The aim of this study is to develop a mediation competence scale. For this purpose, an experimental focus group study with 30 lawyers was generated 17 items as the necessary competences that a mediator should posses. A 5-point Likert-type scale form of 17 items was reorganized according to experts’ evaluation. The survey was admisnistred on 482 lawyers and only 324 valid responses were obtained, the data was further subjected to exploratory and confirmatory factor analyses. Results from the analyses generated a valid and reliable mediation scale consisting of two dimensions “communication” and “hunch”.

Keywords

Mediator, mediation competence, communication, hunch, scale development

Arabulucuk Yetkinliği Ölçeği: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması

Abstract

Bu çalışmanın amacı, arabulucuk yetkinliğinin belirlenebilmesine yönelik bir ölçek geliştirmektir. Bu amaçla, ilk olarak 30 avukatın katılımıyla oluşturulan deneysel odak grup çalışması ile bir arabulucunun sahip olması gereken yetkinlikler maddeler halinde belirlenmiştir. Hazırlanan maddeler uzman görüşü doğrultusunda yeniden düzenlenmiş 17 maddelik 5’li Likert tipi bir ölçek formu oluşturulmuştur. Ölçek, 482 avukat üzerinde yapılan araştırmadan elde edilen 324 geçerli veri üzerinden açıklayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi kullanılarak yapılan analiz neticesinde, toplam 10 maddelik, “iletişim” ve “önsezi” olarak adlandırılan iki boyuttan oluşan, geçerli ve güvenilir arabuluculuk ölçeği geliştirilmiştir.

Keywords

Arabuluculuk, arabuluculuk yetkinliği, Iletişim, Önsezi, Ölçek Geliştirme

References

• Albayrak, H. (2018). Eşitlik ve Tarafsızlık İlkelerinin Zorunlu Arabuluculuk Bağlamında Yeniden Değerlendirilmesi Zorunluluğu. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17 Etik Özel Sayı, 12-24.
• Barry, B. & Friedman, R. A. (1998). ‘Bargainer characteristics in distributive and integrative negotiation. Journal of Personality and Social Psychology, 74, 345-59.
• Bedük, M. N. (2009). Toplu iş hukukunda resmi arabuluculuk uygulaması (karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri). İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, 24(6), 1347-1427.
• Bentler, P. M. & Bonett, D. G. (1980). Significance tests and goodness of fit in the analysis of covariance structures. Psychological Bulletin, 88(3), 588–606.
• Bollen, K. A. (1989). Structural equations with latent variables. New York: Wiley
• Brislin, R. W. (1980). Translation and content analysis of oral and written materials. Methodology, 2(1), 389-444.
• Cai, D., Wilson, S. & Drake, L. (2000). Culture in the context of intercultural negotiation:Individualism-collectivism and paths to integrative agreements. Human Communication Research, 26, 591–617.
• Churchill, G. A. J. (1979). A Paradigm for Developing Better Measures of Marketing Constructs. Journal of Marketing Research, 16(2), 64-73.
• Demir Ş. (2014). Avukatın Uzlaşma Sağlama Yetkisi. Ankara: Adalet Yayınevi.
• Doo, Leigh-Wai (1973), Dispute Settlement in Chinese-American Communities, 21 Am. J. Comp. L.
• Graziano, W. G., Jensen-Campbell, L. A. & Hair, E. C. (1996). Perceiving interpersonal conflict and reacting to it: the case for agreeableness, Journal of Personality and Social Psychology, 70, 820-835.
• George, D. & Mallery, P. (2001). SPSS for Windows step by step: A simple Guide and reference. Needham Heights: Allyn & Bacon.
• Graham, J., Mintu, A. & Rodgers, W. (1994). Explorations of negotiation behaviors in ten cul-tures using a model developed in the United States. Management Science, 40(1), 72–95.
• Hair, J. F. Jr., Anderson, R. E., Tatham, R. L. & Black, W. C. (2010). Multivariate Data Analysis, (5thEdition). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Hinkin, T. R. (1998). A Brief Tutorial on the Development of Measures for Use in Survey Questionnaires. Organizational Research Methods, 1(1),104-121.
• İşten, İ. & Mert, İ. S. (2018). Uzlaştırma Kurumunun Etkinliğin Arttırılması Uzlaştırma Sürecinde Karşılaşılan Hukuki ve İletişime İlişkin Problemler ile Çözümlerine İlişkin Nitel Bir Araştırma. Antalya Bilim Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (ABÜHFD), 6(11), 13–43.
• Kılkış, İ , Yıldız Başdoğan, S. & Baştürk, Ş. (2014). Türkiye’de Toplu İş Uyuşmazlıklarının Çözümünde Arabuluculuk ve Uzlaştırma Sisteminin Evrimi ve Sistemin Etkinliğini Arttırıcı Öneriler. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 53-81.
• Kyl-Heku, L. & Buss, D. M. (1996). Tactics as units of analysis in personality psychology: An illustration using tactics of hierarchy negotiation. Personality and Individual Differences, 21(4), 497-517.
• Mert, İ. S. & Aydın, B. O. (2018). Kriz İletişiminde Mesaj Stratejileri Ermenek Kömür Madeni Krizine Yönelik Uzman Görüşlerinin İncelenmesi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 15–35.
• Mert, İ. S., Bekmezci, M. & Eroğluer, K. (2019). Gayri Resmi İletişimin Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(1), 1–27.
• Ma, Z. (2008), "Personality and negotiation revisited: toward a cognitive model of dyadic negotiation", Management Research News, 31(10), 774-790.
• Ma, Z. & Jaeger, A. (2005). Getting to Yes in China: Exploring Personality Effects in Chinese Negotiation Styles, Group Decision and Negotiation, 14, 415–437.
• Mintu-Wimsatt, A. (2002). Personality and Negotiation Style:The Moderating Effects of Cultural Context, Thunderbird International Business Review, 44(6), 729–748.
• Morris, M., Williams, K., Leung, K., Larrick, R., Mendoza, M. & Bhatnagar, D. (1998). Conflict management style: Accounting for cross-national differences. Journal of International Business Studies, 29, 729–748.
• Morris, M. W., Larrick, R. P. & Su, S. K. (1999). Misperceiving negotiation counterparts: When situationally determined bargaining behaviors are attributed to personality traits. Journal of Personality and Social Psychology, 77(1), 52–67.
• Nolan-Haley Jacqueline & Volpe Maria R. (1989). Teaching Mediation As a Lawyering Role. Journal of Legal Education, 39(4), 571-586.
• Özdemir C. H. (2017). İş Davalarında Zorunlu Arabuluculuk Sistemi. Mali Çözüm Dergisi, 144, 245-252.
• Özmumcu, S. (2013). Arabulucunun Rolü Kolaylaştırıcı ve Değerlendirici Arabuluculuk, İstanbul Hukuk Mecmuası (İÜHFM), 71(1), 1369-1390.
• Sargut, S. (1994). Bireycilik ve Ortaklaşa Davranış İkileminde Yönetim ve Örgüt Kuramları, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 49(1-2), 321-332.
• Sığrı Ü. & Karabacak H. (2019a). Conflict resolution role of mediation in labor disputes in Turkey Evidence from a signaling game. International Journal of Conflict Management, 30(3), 395-415.
• Sığrı Ü. & Karabacak H. (2019b). Arabulucu ve Uzlaştırmacı Elkitabı, İstanbul: Optimist Yayın Dağıtım.
• Sığrı Ü. (2018a). Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Beta Yayınları.
• Sığrı Ü. (2018b). Etik Dışı Müzakere Taktikleri ve Kültür: İki Ülke Karşılaştırması. Journal of Behavior at Work (JB@W), 3(2), 100-108.
• Sığrı Ü. & Topçu M. K. (2012). Barış Gücü Operasyonlarında Kullanılan Kültürlerarası Bütünleştirme Yöntemlerinin Kültürel Boyutlar Bağlamında İncelenmesi: Unıfıl Örneği. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 67(1), 205-235.
• Şen, Y. (2012). İslâm Hukukunda Arabuluculuk. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11(22), 105-135.
• Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics (4th Ed). Needham Heights: Allyn & Bacon.
• Tayfun R. & Erdem Türk A. (2016). Arabuluculuk Uygulamalarına İlişkin Bir Alan Araştırması (Ankara Örneği). TBB Dergisi, 122, 417-438.
• Temel Arabuluculuk Eğitimi Katılımcı Kitabı Eylül (2017).
• Vecchi, G. M. Hasseltb V. B. & Romano, S. J. (2005). Crisis (hostage) negotiation: current strategies and issues inhigh-risk conflict resolution, Aggression and Violent Behavior, 10, 533–551.