The comparison of chemical content and bioactive capacity of domestic and import Hypericum perforatum aqueous extracts

Year 2022, Volume: 6 Issue: 2, 164 - 169, 31.12.2022

Sarmad Marah , İbrahim Demirtas , Tevfik Ozen

https://doi.org/10.32571/ijct.1187768

Cited By: 2

Abstract

Hypericum perforatum, known as St. John's Wort and most used ethnaformacolgically, belongs to the Hypericaceae family. In this work, we aimed to evaluate the antioxidant, antimicrobial, DNA protective activities, and enzyme inhibitor properties of domestic and import H. perforatum aqueous extracts. The total phenolic and flavonoid contents were also determined for both samples. Results exhibited a high phenolic content for Domestic H. perforatum aqueous extract (DHPE) and Import H. perforatum aqueous extract (IHPE) samples. Meanwhile, inhibition activity levels for α-glucosidase were remarkable, the IC50 value of DHPE was 16.35±0.07 µg/mL, and the IC50 value of IHPE was 15.05±1.36 µg/mL, both samples demonstrated almost twice of the standard inhibitor effect (IC50: 30.62±2.07 µg/mL). Moreover, the inhibition activity of both samples against α-amylase was more effective than acarbose. The antibacterial results were as follows; the highest MIC value detected by IHPE was 64 µg/mL against B. cereus. In addition, IHPE was shown to be more effective than the domestic sample against all microorganisms. Furthermore, DHPE exhibited good protective activity from oxidative H2O2-induced DNA damage. Both tested samples had an abundance of phenolic content and were high in inhibitory activity against diabetic enzymes. Generally, bioactivity tests’ results appeared quite effective for both samples compared to the standards.

Keywords

H. perforatum, aqueous extract, phytochemical content, bioactivity, sulu ekstrakt, fitokimyasal içerik, biyoaktivite.

Supporting Institution

Ondokuz Mayis University-BAP

Project Number

PYO.FEN.1904.20.003

Thanks

We thank the ERSAG company group for providing the H. perforatum extracts and, also we would like to express our gratitude to the institutions concerned. This work was supported by Ondokuz Mayis University-BAP with the project numbered, PYO.FEN.1904.20.003.

Yerli ve ithal Hypericum perforatum sulu ekstraktlarının kimyasal içeriği ve biyoaktif kapasitesinin karşılaştırılması

Abstract

Sarı kantaron olarak bilinen ve etnaformakoljik olarak en çok kullanılan Hypericum perforatum, Hypericaceae familyasına ait bir bitkidir. Bu çalışmada yerli ve ithal H. perforatum sulu ekstraktlarının antioksidan, antimikrobiyal, DNA koruyucu aktiviteleri ve enzim inhibitör özelliklerini değerlendirmeyi amaçladık. Her iki örnek için de toplam fenolik ve flavonoid içerikleri belirlendi. Analiz sonuçları, Yerli H. perforatum sulu özüt (DHPE) ve İthal H. perforatum sulu özüt (IHPE) numuneleri için yüksek fenolik içerikti. Numunelerin diyabetle ilgili temel enzimlere karşı inhibisyon aktivitesi seviyeleri çarpıcıydı; α-glukosidaza gelince, DHPE'nin IC50 değeri 16.35±0.07 µg/mL idi ve IHPE'nin IC50 değeri 15.05±1.36 µg/mL idi, bu da sırasıyla enzimin standart inhibitörünün etkinliğinin neredeyse iki katını temsil ediyor. Özellikle, DHPE'nin α-amilaz ve α-glukosidaz üzerindeki inhibisyon aktivitelerinin akarboza göre daha etkili olduğu belirlendi (IC50: 30.62±2.07 µg/mL). Antibakteriyel test şu şekildeydi; en yüksek MİK değeri IHPE tarafından B. cereus'a karşı 64 µg/mL olarak tespit edildi. Ayrıca, IHPE yerli örnekten daha etkiliydi. DHPE, oksidatif H2O2 ile indüklenen DNA hasarından iyi koruyucu aktivite sergiledi. Sonuç olarak, test edilen her iki numune de bol miktarda fenolik içeriğe sahipti ve diyabetik enzimlere karşı inhibitör aktivitelerinde yüksekti. Ayrıca, diğer biyoaktivite testleri, standartlara göre oldukça etkili olduğu gözlendi.

Keywords

sulu ekstrakt, fitokimyasal içerik, biyoaktivite.

Project Number

PYO.FEN.1904.20.003

References

• Saddiqe, Z., I. Naeem, and A. Maimoona, J. Ethnopharmacol., 2010. 131(3): p. 511-521.
• Oliveira, A.I., et al., Front. Plant Sci., 2016. 7: p. 1004.
• Nahrstedt, A. and V. Butterweck, J. Nat. Prod., 2010. 73(5): p. 1015-1021.
• Wills, R.B., K. Bone, and M. Morgan, Nutr. Res. Rev., 2000. 13(1): p. 47-77.
• Linde, K., Complement. Med. Res., 2009. 16(3): p. 146-155.
• Wurglics, M. and M. Schubert-Zsilavecz, Clin. Pharmacokinet., 2006. 45(5): p. 449-468.
• Patocka, J., J. Appl. Biomed., 2003. 1(2): p. 61-70.
• Butterweck, V., CNS Drugs, 2003. 17(8): p. 539-562.
• Golmakani, E., et al., J. Supercrit Fluid, 2014. 95: p. 318-324.
• Chang, C.-C., et al., J. Food Drug Anal., 2002. 10(3).
• Prieto, P., M. Pineda, and M. Aguilar, Anal. Biochem., 1999. 269(2): p. 337-341.
• Mohamed, R., M. Pineda, and M. Aguilar, J. Food Sci., 2007. 72(1): p. S059-S063.
• Blois, M.S., Nature, 1958. 181(4617): p. 1199-1200.
• Re, R., et al., Free Radic Biol Med, 1999. 26(9-10): p. 1231-1237.
• Andrews, J.M., J. Antimicrob. Chemother., 2001. 48(suppl_1): p. 5-16.
• Ercan, P. and S.N. El, Food Chem., 2016. 205: p. 163-169.
• Mayur, B., et al., J. Med. Plant Res., 2010. 4(15): p. 1547-1553.
• Sancheti, S., S. Sancheti, and S.-Y. Seo, Pak. J. Pharm. Sci., 2010. 23(2).
• Sevgi, K., B. Tepe, and C. Sarikurkcu, Food Chem Toxicol, 2015. 77: p. 12-21.
• Gioti, E.M., et al., Food Chem., 2009. 117(3): p. 398-404.
• Altun, M.L., et al., Ind Crop Prod, 2013. 43: p. 87-92.
• Nawchoo, I.A., et al., Asian J Plant Sci, 2012. 2(4): p. 414-420.
• Kalogeropoulos, N., et al., LWT-FOOD SCI TECHNOL, 2010. 43(6): p. 882-889.
• Heinrich, M., et al., Chem. Biodivers., 2017. 14(8): p. e1700100.
• Zou, Y., Y. Lu, and D. Wei, J. Agric. Food Chem., 2004. 52(16): p. 5032-5039.
• Tusevski, O., et al., S. Afr. J. Bot., 2018. 117: p. 301-310.
• Kladar, N., et al., Evid. Based Complement. Alternat. Med., 2017. 2017.
• Bahmani, M., et al., Mini Rev. Med. Chem., 2019. 19(11): p. 923-932.
• Sekeroglu, N., et al., Indian J Pharm Educ Res, 2017. 51(2): p. 1-7.
• Aktepe, N., et al., Medicine, 2022. 11(2): p. 784-8.