Nanotechnology has gained importance in recent years with the use of nanomaterials smaller than human cells in many areas such as food, cosmetics, defense industry and pharmaceutical industry. It has begun to be widely used in the field of health in the diagnosis and treatment of many diseases, especially cancer. However, due to their size and content, these materials can be toxic and pose a risk to human health. In this study, the cytotoxic effects of mesoporous silicon dioxide (SiO2) nanoparticles with different pore sizes, synthesized using a new method and made from polyethylene glycol 6000 (PEG6000) and polyethylene glycol 35000 (PEG35000) were tested on HepG2 cells liver carcinoma cells. Additionally, the effects of mesoporous silica nanotubes on lipid peroxidation and reactive oxygen species (ROS) were also examined. It was found that the cytotoxicity of both types of mesoporous SiO2 nanoparticles increased with rising concentration. Cell viability decreased significantly as the nanoparticles dosage (100-10 μg/mL) increased. Both nanoparticles were not cytotoxic at concentrations up to 50 µg/mL, however, they became cytotoxic at higher concentrations (p<0.05). The toxic effect at higher concentrations is thought to be due to increased intracellular SiO2 concentrations. The results indicated that these nanomaterials can be used as a good drug carrier at certain concentrations because they are both safe, inexpensive and easy to synthesize.
There is no problem in terms of research and publication ethics.
I would like to thank Prof Dr Sevim KÖSE from Karadeniz Technical University for the editing and comments in my article.
Nanoteknoloji son yıllarda insan hücresinden daha küçük olan nanomateryallerin gıda, kozmetik, savunma sanayi ve ilaç sanayi gibi birçok alanda kullanılmasıyla önem kazanmıştır. Sağlık alanında başta kanser olmak üzere birçok hastalığın teşhis ve tedavisinde yaygın olarak kullanılmaya başlandı. Ancak büyüklükleri ve içerikleri nedeniyle bu malzemeler toksik olabiliyor ve insan sağlığı açısından risk oluşturabiliyor. Bu çalışmada, yeni bir yöntemle sentezlenen ve polietilen glikol 6000 (PEG6000) ve polietilen glikol 35000 (PEG35000)'den yapılan, farklı gözenek boyutlarına sahip mezogözenekli silikon dioksit (SiO2) nanopartiküllerinin HepG2 hücreleri karaciğer karsinomu hücreleri üzerinde sitotoksik etkileri test edildi. Ek olarak, mezogözenekli silika nanotüplerin lipid peroksidasyonu ve reaktif oksijen türleri (ROS) üzerindeki etkileri de incelenmiştir. Her iki tip mezogözenekli SiO2 nanopartikülünün sitotoksisitesinin artan konsantrasyonla arttığı bulunmuştur. Nanopartiküllerin dozajı (100-10 μg/mL) arttıkça hücre canlılığı önemli ölçüde azaldı. Her iki nanopartikül de 50 µg/mL'ye kadar olan konsantrasyonlarda sitotoksik değildi ancak daha yüksek konsantrasyonlarda sitotoksik hale geldi (p<0.05). Daha yüksek konsantrasyonlardaki toksik etkinin, artan hücre içi SiO2 konsantrasyonlarından kaynaklandığı düşünülmektedir. Sonuçlar, bu nanomateryallerin hem güvenli, hem ucuz hem de sentezlenmesi kolay olması nedeniyle belirli konsantrasyonlarda iyi bir ilaç taşıyıcısı olarak kullanılabileceğini gösterdi.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Structural Biology |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Early Pub Date | August 18, 2024 |
Publication Date | |
Submission Date | June 6, 2024 |
Acceptance Date | August 15, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 8 Issue: 2 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.