Yapılandırmacı Karma Öğrenme Ortamlarının Dinleme ve Konuşma Becerilerine Etkisi

Year 2015, Volume: 14 Issue: 3, 1130 - 1148, 09.07.2015

Aliye Erdem Mukaddes Erdem

https://doi.org/10.17051/io.2015.27258

Cited By: 4

Abstract

Bu araştırma, yapılandırmacı karma öğrenme ortamının, dinleme ve konuşma becerisi yeterliklerine etkisini belirlemek üzere gerçekleştirilmiştir. Dinleme becerisinin, dinleme ve dinlediğini anlama boyutlarında; konuşma becerisinin ise konuşma ve sözlü anlatım boyutlarında ele alındığı araştırmada, deneysel yöntem ve ön test-son test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Uygulamalar yüz yüze ve çevrim içi etkinlikler birbirini tamamlayacak biçimde düzenlenmiş ve değerlendirmeler ölçütlerin yer aldığı gözlem formları kullanılarak öz değerlendirme ve öğretmen değerlendirmesi şeklinde gerçekleştirilmiştir. Bulgular, yapılandırmacı karma öğrenme ortamının dinleme,  dinlediğini anlama,  konuşma ve sözlü anlatım becerilerini geliştirmede etkili olduğunu göstermiştir.

Keywords

Yapılandırmacı öğrenme ortamı, karma öğrenme ortamı, dinleme, dinlediğini anlama, konuşma, sözlü anlatım

References

• Arkün, S. ve Aşkar, P. (2010).Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (39)32-43.
• Arkün, S., Erdem, M. (2007) “BİT Destekli Öğretmen Eğitimi Modelleri Üzerine Bir İnceleme”, Uluslararası
• Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 492-496. Brooks, J.G. ve Brooks, M.G. (1993).In Search of Undestanding: The casr for constructivist classrooms. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Brown, D. G. (2001). Hybrid courses are best. Syllabus: New Dimensions in Education Technology. http://campustechnology.com/articles/38645/ (Erişim Tarihi:07.02.2012)
• Cihangir, Z. (2000). Üniversite öğrencilerine verilen etkin dinleme becerisi eğitiminin başkalarını dinleme becerilerine etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi
• Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Cüceloğlu, D. (2005). Yeniden insan insana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Çebi, A. (1996). Öğretim amaçlı yaratıcı drama yoluyla imgesel dil becerisinin geliştirilmesi.
• (Yayımlanmamıs Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Çiftçi, M. (2001). Dinleme eğitimi ve dinlemeyi etkileyen faktörler. Afyon Kocatepe Üniversitesi
• Sosyal Bilimler Dergisi. 2 (2). Dabbagh, N., Banan-Ritland, B. (2005). Online Learning concepts, strategies and applications. Upper
• Saddle Rir, New Jersey: Merrill Prentice Hall. Demirel, Ö. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Doğan, Y. (2007). İlköğretim İkinci kademede dil becerisi olarak dinlemeyi geliştirme çalışmaları.
• (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Driscoll, M. (2002). Blended learning: Let’s get beyond the hype, E-Learning.3(3) 54- http://www3.ibm.com/software/mindspan/distlrng.nsf/89297bbbe911d2788525674c00675635/ 20630ec43b8dbb4985256b810060561e/$FILE/Blended%20Learning%20Feb%202002.pdf. (Erişim Tarihi: 17.10.2011)
• Edmonds, B. (1999). Capturing Social Embeddedness: A Constructivist Approach. Adaptive Behavior. 7(3/4), 323-348.
• Erdem, A., Erdem, M., Pala, F. K. (2013). Dil becerilerinin geliştirilmesi için yapılandırmacı karma öğrenme ortamı ölçeği: www.dinleizleanlat.com. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (46)1, 365-394.
• Güleryüz, H. (2006). Yaratıcı çocuk edebiyatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.
• Jonassen, D. (1999). Designing constructivist learning environments. In Ed. C. M. Reigeluth (Ed.) Instructional
• Design Theories and Models. (2) 215-239). London:Lawrance Erlbaum Associates Publishers. Kaplan, H. (2003). İlköğretim 6. sınıf öğrencilerinin dinleme becerileri üzerine bir araştırma.
• (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma.
• Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 27, 174-180. Kroesbergen, E. H. ve Van Luit, J. E. H. (2005). Constructivist Mathematics Education for Students with Mild Mental Retardation. European Journal of Special Needs Education. 20(1), 107-116.
• Mantyla, K. (2001). Blending e-learning. Alexandria, VA: ASTD.
• Matson, J. O. ve Parsons, S. (2006). Misconceptions about The Nature of Science, Inquiry- Based
• Instruction, and Constructivism: Creating Confusion in The Science Classroom. Electronic Journal of Literacy through Science. 5(6), 1-10.Osguthorpe, R. T., Graham, C. R. (2003).
• Blended learning systems: Definitions and directions. Quarterly Review of Distance Education, 4(3). 227-233. Özbay, M. (2001). Türkçe öğretiminde dinleme becerisini geliştirme yolları. Türk Dili Dergisi, (589).
• Özbay, M. (2005). Sesle ilgili kavramlar ve konuşma. Milli Eğitim Dergisi, 168, 116-125.
• Rezaei, A. R. ve Katz, L. (2002). Using Computer Assisted Instruction to Compare the Inventive
• Model and the Radical Constructivist Approach to Teaching Physics. Journal of Science Education and Technology. 11(4), 367-380. Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. (4. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Singh, H. (2002). Achieving Success with blended learning, Centra White Paper. http://www.centra.com (Erişim Tarihi: 12.10.2011).
• Spigner-Littles, D. ve Anderson, C. E. (1999). Constructivism: A Paradigm for Older Learners.
• Educational Gerontology. 25, 203-209. Tezci, E. ve Gürol, A. (2003). Oluşturmacı öğretim tasarımı ve yaratıcılık. TOJET (The Turkısh
• Onfine Joumal Of Educatıonal Technology). 2 (1). http://www.tojet.net/articles/218.pdf (Erişim Tarihi: 27.11.2011).
• Tsai, C. C. (2002). Nested Epistemologies: Science Teachers’ Beliefs of Teaching, Learning and Science. International Journal of Science Education. 24(8), 771-783.
• Usta, E. (2007). Harmanlanmış öğrenme ve çevrimiçi öğrenme ortamlarının akademik başarı ve doyuma etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ünsal, H. (2007). Harmanlanmış öğrenme etkinliğinin çoklu düzeyde değerlendirilmesi,
• Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Wu, J., Tennyson, R.D., & Hsia, T. (2010). A study of student satisfaction in a blended e-learning system environment. Computers & Education, 55, 155-164.
• Warwick, P. ve Stephenson, P. (2002). Editorial Article Reconstucting Science in Education: Insights and Strategies for Making it More Meaningful. Cambridge Journal of Education. 32(2), 143-151.
• Yangın, B. (1998). Dinlediğini anlama becerisini geliştirmede elves yönteminin etkisi.
• (Yayımlanmamış Doktora Tezi) Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Yangın, B. (1999). Dinlediğini anlama becerisini geliştirmede elves yönteminin etkililiği.
• Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara. Yangın, B. (2002). Kuramdan uygulamaya Türkçe öğretimi. Ankara: Dersal Yayıncılık.
• Yılmaz, İ. (2007). Türkçe öğretiminde dinleme becerisini geliştirmeye yönelik önerilen etkinliklerin değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.
• Young, J. R. (2002). Hybrid teaching seeks to end the divide between traditional and online. Chronicle of Higher Education, http://chronicle.com/free/v48/i28/28a03301.htm (Erişim Tarihi: 24.01.2012)
• Yurdakul, B. vd. (2007). Eğitimde yeni yönelimler. Editör: Özcan Demirel, Ankara:Pegema Yayıncılık.