Kentsel Direnç Çalışmalarına Dair Eğilim Analizi

Yıl 2025, Cilt: 2025 Sayı: 1, 181 - 195, 31.01.2025

Nurdan Karbuz

https://doi.org/10.55543/insan.1571641

Öz

Karşılıklı etkileşim halinde bulunduğumuz ve dönüştürürken aynı zamanda dönüştüğümüz kentler, günümüzün teknolojik, ekonomik, sosyolojik gelişmelerini ve bunların sonuçlarını da bizlere net bir şekilde yansıtmaktadır. Kentleşmenin meydana getirdiği olumlu sonuçların yanı sıra sebep olduğu çeşitli olumsuzlukların da üstesinden gelebilmek amacıyla son dönemlerde üzerinde durulan kavramlardan biri de “direnç” olmuştur. Kentsel direnç alanında gerçekleştirilen çalışmalar hem Dünyada hem de Türkiye’de yeni sayılabilecek bir safhadadır. Bu sebepten dolayı, bu çalışma betimsel analiz yöntemi ile kentsel direnç konusunda Türkiye’de yapılmış olan çalışmaların nitel ve nicel anlamda eğilimini ortaya koymayı ve henüz yeni sayılabilecek bu alanda gelecekte yapılması planlanan çalışmalar için bir veri sunmayı amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında, alanda gerçekleştirilen çalışmalar tür, dergi, yıl gibi nicel verilerin yanı sıra kategori, alt kategori ve alt başlıklar gibi nitel veriler ışığında analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kentsel Direnç, Kent, Politika, Betimsel Analiz

Kaynakça

• Aburn, G. vd. (2016). What is resilience? An integrative review of the empirical literature. Journal of Advanced Nursing, 72(5), 980- 1000. doi:10.1111/jan.12888. Akbaş, İ. (2023). Dirençlilik ve dirençli kent yaklaşımında yeni eğilimler: Bibliyometrik bir analiz. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 13(3), 1866-1889. Blackburn, S. ve Johnson, S. (2012). Making cities resilient report 2012. 2. Baskı. UNISDR. ISBN: 978-92-1-132036-7. DESA. (2019). World urbanization prospects: The 2018 revision (ST/ESA/SER.A/420). New York: United Nations. eISBN: 978-92-1-004314-4. Ertürk, H. (2011). Çevre politikası. Ekin Basım Yayın Dağıtım. Bursa. ISBN: 978-605-5431-73-0. Folke, C. (2006). Resilience: The emergence of a perspective for social–ecological systems analyses. Global Environmental Change, 16 (2006) 253–267. Gül, S. S., Nizam, Ö. K. (2021). Sosyal bilimlerde söylem ve içerik analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 42, 181–198. https://doi.org/10.30794/pausbed.803182. Gündüz, H., Eren, T. (2024). Kent dirençliliği konusunda yapılan lisansüstü tezlerin bibliyometrik analizi. ESTU R 8(1), 73-82. doi: 10.32569/resilience.1440796 Godschalk, D.R. (2003). Urban hazard mitigation: creating resilient cities. Natural Hazards Review, 4, 136-143. Hamilton, W. (2009). Resilience and the city: the water sector. Proceedings of The Ice - Urban Design and Planning, 162, 109-121. doi:10.1680/udap.2009.162.3.109. Herrman, H. vd. (2011). What is resilience?. The Canadian Journal of Psychiatry, 56(5). Holling, C.S. (1973). Resilience and stability of ecological systems. Annual Review of Ecology and Systematics, 4, 1-23. Keleş, R. (2013). Kentleşme politikası. İmge Kitabevi: Ankara. Meerow, S. vd. (2016). Defining urban resilience: A review, Landscape and Urban Planning, 147, 38-49. ISSN:0169-2046. Patel, R. ve Nosal, L. (2016). Defining the resilient city. United Nations University Centre for Policy Research Working Paper. ISBN: 978-92-808-9034-1. Sarker, Md. vd. (2020). Disasterresiliencethroughbigdata: Waytoenvironmentalsustainability. International Journal of Disaster Risk Reduction. 51, 101769. doi:10.1016/j.ijdrr.2020.101769. TDK. (2024). https://sozluk.gov.tr/ adresinden erişildi. 13.09.2024, 21:29. Topal, E., Tatar, E. (2023). Kentsel Dirençlilik Üzerine Mekân Odaklı Araştırmalar. Journal of Architectural Sciences and Applications JASA, 8, 547-566. e-ISSN: 2548-0170 UN. (2021). Global population growth and sustainable development. eISBN: 978-92-1- 005246-7. UNISDR. (2017). How tomakecitiesmoreresilient a handbookforlocalgovernmentleaders a contributiontothe global campaign 2010-2020 makingcitiesresilient – “mycity is gettingready!” Geneva, 2017 version.