In Islamic architecture, the units assigned to the emperors to perform prayers with their entourages were called maksûre or mahfil. These units, also called hunkâr mahfili or mahfil-i hümâyûn are particularly seen in selâtin mosques to perform the Friday and Eid prayers of the sultans, as well as the isha prayers on the holy nights. The hunkâr mahfili of Edirne Üç Şerefeli Mosque, one of the examples of these structures is our subject of study. Üç Şerefeli Mosque was built by architect Muslihiddin by the torder of The Sultan Murad II between the years 1437- 1447. The structure, named after its minaret with three balconies (üç şerefeli), is also extremely important in Ottoman architecture with its central plan and the court with cloistered fountain. It is known that there was a hunkâr mahfili in the southeast corner of the sanctuary, and it is mentioned as “mahfil-i hümâyûn” in the renovation books dating from 1753, 1759, and 1763. The first window of the mosque’s east facade, toward the kiblah, has been converted to be the entrance gate to this hunkâr mahfili. The mahfil and the pavilion, which do not exist today, were demolished in 1935. Within the scope of this study, the sultan’s mahfil and pavilion, which had been demolished, will be introduced and evaluated with similar examples in terms of architectural features and construction tradition.
İslam mimarisinde hükümdarların maiyetleriyle birlikte namaz kılmasına tahsis edilen birimlere maksûre veya mahfil denmektedir. Padişahların cuma ve bayram namazlarını kılmaları için özellikle selatin camilerinde yer alan bu birimler, “hünkâr mahfili” veya “mahfil-i hümayun” olarak da adlandırılmaktadır. Bu örneklerden biri olan Edirne Üç Şerefeli Cami’deki hünkâr mahfili bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Üç Şerefeli Cami II. Murad tarafından 1437-1447 yılları arasında mimar Muslihiddin’e inşa ettirilmiştir. Adını üç şerefeli minaresinden alan yapı Osmanlı mimarisinde merkezî planı ve şadırvanlı-revaklı avlusuyla son derece önemlidir. Caminin güneydoğu köşesinde bir hünkâr mahfilinin bulunduğu bilinmekte olup bu mahfil, 1753, 1759 ve 1763 tarihli tamir keşif belgelerinde “mahfil-i hümâyûn” olarak belirtilmektedir. Caminin güney doğu cephesinde kıble yönündeki ilk penceresi kapı olacak şekilde dönüştürülen mahfile, kıble yönünde sonradan bir hünkâr kasrı eklendiği anlaşılmaktadır. Günümüzde mevcut olmayan mahfil ve kasır 1935 yılında yıkılmıştır. Bu çalışma kapsamında yok olan söz konusu hünkâr mahfili ve kasrı tanıtılarak mimari özellikleri ve inşa geleneği bakımından benzer örnekler ile değerlendirilmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Art History |
Journal Section | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2024 |
Submission Date | September 20, 2023 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 21 |