İnsan yüzü ve bedeni eski çağlardan bu yana derin anlamların toplandığı sırlı bir levha olarak görülmüştür. Doğu’da ilm-i sima, Batı’da fizyonomi bünyesinde gerçekleştirilen araştırmalar, yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren kültür çalışmalarıyla birlikte yeni bir ivme kazanır. Fizyonomi, son yıllarda insan yüzü ve bedenini kültürel kodların biriktiği simgesel bir alan olarak ele almakta, roman da karakter fizyonomisi üzerinden bu simgelerin çözümlendiği bir alana karşılık gelmektedir. Araştırmanın amacı, Batı-dışı bir modernite olarak Türk modernleşmesinin fizyonomisini ortaya koymak ve Türk romanında bilgi ve varlık sorunsallarının ele alınışını karakterlerin yüz ve beden görünümleri üzerinden çözümlemektir. Halit Ziya’nın Mai ve Siyah ile Aşk-ı Memnu romanları üzerinde Foucault’nun tarihsel a priori ve arşiv kavramları üzerinden gerçekleştirdiğimiz yakın okumalar, adı geçen romanlarda karakterlerin yüz ve beden biçimlerinin yeni bir epistemolojinin habercisi olduğunu ortaya koymuştur. Diğer yandan Peyami Safa’nın Yalnızız ve Matmazel Noraliya’nın Koltuğu adlı romanlarında Daryush Shayegan’ın ontolojik kopuş kavramı üzerinden gerçekleştirdiğimiz yakın okumalar, Safa’nın varlık sorunsalını ele alırken, kurguladığı karakterlerin yüz ve bedenlerini kültürel birer simge alanı olarak tasarladığını göstermiştir. Sözü edilen yakın okumalar sayesinde anlaşılmıştır ki Türk Modernleşmesinin Batı-dışı bir epistemoloji ve ontolojiden kaynaklandığını ve yine kendine has bir bilgi ve varlık çizgisinde ilerlediğini ortaya koyabilmek için, karakter fizyonomisinin incelenmesi büyük önem taşımaktadır.
The human face and the body have long been considered as enigmatic plates in which deep shades of meaning occur. Studies within İlm-i Sima in the East and physiognomy in the West gained momentum with the emergence of cultural studies in the second half of the twentieth century. Physiognomy examines the human face and the body as symbolic spaces of cultural signs. The novel, on the other hand, manifests a space where these physiognomies are being displayed. The objective of this study is to reveal the physiognomy of Turkish modernization as a Non-western modernity and to analyze the handling of knowledge (epistemology) and being (ontology) in the modern Turkish novel through the physiognomy of fictional characters. A close reading of Halit Ziya’s novels through Foucault’s notions of historical a priori and archive revealed that the characters’ faces bodies can be interpreted as the precursors of a new epistemology. CloseC readings of Peyami Safa’s novels Yalnızız and Matmazel Noraliya’nın Koltuğu through Daryush Shayegan’s notion of ontological displacement showed that Safa designed the faces and bodies of his characters as cultural symbols as well as the representation of his philosophical ideals. The selected texts Mai ve Siyah and Aşk-ı Memnu by Halit Ziya Uşaklıgil as well as Yalnızız and Matmazel Noraliya’nın Koltuğu by Peyami Safa will be examined through the lense of the physiognomy of characters in terms of their relation to the peculiarity of Turkish modernization as non-Western modernity.
Non-Western modernity physiognomy cultural studies Halit Ziya Uşaklıgil Peyami Safa epistemology ontology
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 27, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 30 Issue: 2 |