İŞBİRLİKÇİ LİDERLİK VE ORGANİZASYON BAŞARISINA ETKİLERİ

Year 2022, , 1 - 14, 30.12.2022

Emel Kesim , Mustafa Güçlü Kayhan

https://doi.org/10.24013/jomelips.1192249

Cited By: 1

Abstract

Bu çalışmanın amacı liderlik tanımlarını etkileyen yaklaşımların gelişim süreçlerine değinerek işbirlikçi liderlik kavramını açıklayıp işbirlikçi liderin organizasyon başarısına etkilerini ortaya koymaktır. Çalışmada yönetim, yönetici ve lider, liderlik tanımlarını etkileyen yaklaşımlar olan özellikler, davranışsal, durumsal ve modern yaklaşımlar olmak üzere gelişim süreci, işbirlikçi liderliğin anlamıyla ilgi tanımsal açıklamalar hakkında bilgi verilmiştir. Sonuç olarak işbirlikçi liderin organizasyon başarısı üzerinde etkisi ile ilgili önerilerde bulunulmuştur.

Keywords

İşbirliği, işbirlikçi lider rolleri ve yetkinlikleri, başarı kriterleri

References

• Ansell, C. ve Gash, A (2012). Stewards, mediators and catalysts: toward a model of collaborative leadership. The Innovation Journal: The Public Sector Innovation Journal, 17(1), 2-21.
• Arabi, A. Ve Mehdinezhad, V. (2015). The relation between the school principals’ collaborataive leadership style and teachers’ self-efficacy. Palestrica of Third Millennium – Civilization and Sport, 16 (2), 125-131.
• Arslantaş, C. ve Pekdemir, I. (2017). Dönüşümcü liderlik, örgütsel vatandaşlık davranışı ve örgütsel adalet arasındaki ilişkileri belirlemeye yönelik görgül bir araştırma. Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (1), 261-286.
• Avery, C. M. (1999). All power to you: collaborative leadership works. Journal for Quality and Participation, 22 (2), 36-40.
• Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T (2010). Liderlik türleri ve güç kaynaklarına ilişkin mevcut-gelecek durum karşılaştırması: eğitim kurumu yöneticilerinin algılarına dayalı bir alan araştırması. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12 (19), 73-84.
• Bakan, İ., Erşahan, B, Büyükbeşe, T., Doğan, İ.F. ve Kefe, İ. (2015). Dönüşümcü ve etkileşimci liderlik ile öğretmenlerin tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişki. International Journal of Economics and Administrative Studies, 7(14), 201-222.
• Barczak, G., Lassk, F. ve Mulki, J (2010). antecedents of team creavity: an examination of team emotional ıntelligence, team trust and collaborative culture. Creativity and Innovation Management, 19(4), 332-345.
• Biçer, G. ve Düztepe Ş. (2003). yetkinlikler ve yetkinlerin işletme açısından önemi. Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 1(2), 13-20.
• Bitmiş, M. G., Rodopman, B., Üner, M. M. ve Sökmen, A. (2015). katılımcı liderliğin iş tatmini üzerindeki etkisi: örgütsel feda etmenin aracılık rolü. Gazi Üniversitesi İktisadi ve Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(1), 1-13.
• Bolat, T. ve Seymen, O (2007). Örgütlerde iş etiğinin yerleştirilmesinde “dönüşümcü liderik tarzının” etkileri üzerine bir değerlendirme. Sosyal Bilimler Dergisi. 6(9), 59-85.
• Bozkurt, Ö. ve Göral, M. (2015). Modern liderlik tarzlarının yenilik stratejilerine etkisini belirlemeye yönelik bir çalışma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(4), 1-14.
• Brookes, S. (2007). Are public leaders up to standar?. Center for Studies For Leadership: Leadersip Review, 1(4), 211- 224.
• Çetin, C. (2009). Liderlik Stilleri, Değişim Yönetimi ve Ekip Çalışması. www.ito.org.tr/itoyayin/0020921, (Erişim Tarihi: 14.04.2016).
• Davenport, A. (2006). The role of a collaborative leader ın the creation of a professıonal learnıng community. A Dissertation Presented to the Faculty of the Department of Educational Leadership East Carolina University, ABD.
• Epitropaki, O. ve Martin, M (2005). The moderating role of ındividua ldifferencesin relation between transformaional/transactional leadership perceptionand organizational ıdentification. The Leadership Quarterly, 16, 569-589.
• Eren, M. Ş. ve Titizoğlu, Ö (2014). Dönüşümcü ve etkileşimci liderlik tarzlarının örgütsel özdeşleşme ve iş tatmini üzerine etkileri. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(27), 275-301.
• Getha-Taylor, H. ve Morse, R. S. (2012). collaborative leadership development for local goverment officials: exploring competencies and program. Public Administraion Quarterly, Spring, 37(1), 71-102.
• George, B. (2011). Becoming a collaborative leader. The Journal of American Management Association, 10(3), 3-5.
• Goleman, D. (1999). Lideri lider yapan nedir?. (Çev., Melis İnan) Liderlik: HBR’S 10 Must Reads , Optimist Yayınları, 7-34.
• Ibarra, H. ve Hansen, M. T (2011). Are You a Collaborative Leader?. Harvard Business Review, July-August, 69-74.
• Kramer, M. W. ve Crespy, D. A. (2011). Communicating collaborative leadership. The Leadership Quarterly, 22(5), 1024-1037.
• Kılıç, R., Keklik, B. ve Yıldız, H. (2014). Dönüştürücü, etkileşimci ve tam serbesti tanıyan liderlik tarzlarının örgütsel sessizlik üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi, 21(2), 249-268.
• Kiron, D., Kruschwitz, N., Haanaes, K., Reeves, M., Sonja-Katrin Fuisz-Kehrbach ve Kell, G (2015). Joining forces: collaborative leadership for sustainability. Rotman Management, Fall, 30-36.
• Küçüközkan, Y. (2015). Liderlik ve motivasyon teorileri: kuramsal bir çerçeve. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(2), 86-115.
• Lowe, K. B., Kroeck, K. G. ve Sivasubramaniam, N. (1996). Effectiveness correlates of transformational and transactional leadership:a meta-analtic review of mlq literature. Leadership Quarterly, 7(3), 385-425.
• Lowe, M. E. (2011). Breaking the stained glass ceiling: women’s collaborative leadership style as a model for teological education. Journal of Research on Christian Education, 20, 309-329.
• Machpee, M., Chang, Li-Lu, Havaei, F. ve Chou, Wen-Shan (2014). a descriptive account of an ınter-professional collaborative leadership project. Administrative Science Journal, 4(3), 373-399.
• McMurray, A. J., Islam Md. M., Sarros, J.C. ve Pirola-Melo, A. (2012). The ımpact of leadership on workinggroup climate and performance in nonprofit organization. Leadership & Organization Development Journal, 33(6), 522-549. Moolenburgh, E. (2015). Collaborative leadership: only for the brave?. Training and Development, 42(6), 18-19.
• Moore, J., Prentice, D. ve Taply, K (2015). Collaboration: what does ıt mean to nurses?. Journal of Clinical Nursing, 24(13-14), 2052-2054.
• Morse, R. (2008). Developing public leaders in an age of collaborative governance. Ricardo S. Morse ve Terry F. Buss (Ed.), Innovations in Public Leadership Development, New York, M.E. Sharpe Inc..
• O’Leary, R., Choi, Y. ve M. Gerard, C. M. (2012). The skill set of successful collaborator. Public Administration Review, 72(1), 70-83.
• Polat, M. ve Arabacı, İ. B. (2015). liderliğin kısa tarihi ve açık liderlik. Route Educational and Social Science Journal, 2(1), 202-232.
• Raelin, J. (2006). Does action learning promote collaborative leadership. Academy of Management and Education, 5(2), 152-168.
• Saltürk, M. (2008).Yönetim Başarısı ve Kişilik, http://eds.a.ebscohost.com/eds/detail/detail/ZTAxMXh3d19fNTgyNDM5X19BTg2?nobk=y&sid=3f8c17fb-8d65-4995-bb2 373412b495dd@sessionmgr4004&vid=20#AN=582439&db=e011xww (Erişim Tarihi: 02.05.2016).
• Şahin, F. (2012). Büyük adam düşüncesinden liderlikte özellikler kuramına kavramsal bir bakış. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(1), 141-163.
• Tabak, A. ve Sığrı, Ü. (2014). Liderlik. Ünsal Sığrı ve Sait Gürbüz (Ed.). Örgütsel Davranış, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul.
• TDK (2016); http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5716201d95b6c3.50260227 (Erişim Tarihi:19.04.2016).
• Şerife Alev, U., Keklik, B., Erdem, R. ve Çelik, R. (2012). Hastane yöneticilerinin liderlik özellikleri ile çalışanların iş üretkenlik düzeyleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 15(1), 25-57.
• Ünsar, S. (2009). Yetkinliğe dayalı ücret yönetiminin genel bir değerlendirilmesi. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(1), 43-56.
• Vanvactor, J. D. (2012). Collaborative leadership model ın the management of healthcare. Journal of Business Research, 65, 555-561.
• Yeo, R. K. (2006). Developing tomorrow’s leaders: why their worldviews of today matter?. Industrial and Commercial Training, 38(2), 63-69