Zeytinin anavatanı Akdeniz Havzası’nın doğusu olarak görülmektedir. Türkiye coğrafi konum olarak bu havzayı kısmen içermektedir ve zeytin biyoçeşitliliği bakımından zengin bir kaynağa sahiptir. Türkiye’de zeytin yetiştiriciliği Ege, Marmara, Akdeniz, Güneydoğu Anadolu ve Karadeniz bölgelerinde yapılmaktadır. Toprak isteği bakımından fazla seçici olmayan zeytinin sınırlarını iklimsel faktörler belirlemektedir. Zeytincilik yapılan bölgelerde genellikle Akdeniz iklimi hüküm sürmektedir. Bu bölgelerde kışlar ılık ve yağışlı, yazlar ise sıcak ve kurak geçmektedir. Buna karşın, bazı yıllar oluşan şiddetli soğuklar özellikle İç Ege, Marmara ve Karadeniz bölgelerinde önemli zararlanmalara neden olabilmektedir. Nitekim Ülkemizdeki zeytin işletmelerinin % 31.8’inin dönem dönem don zararına maruz kaldığı bilinmektedir. Bu durum don toleransı yüksek çeşitlerin belirlenmesi ve soğuk zararlarının meydana gelebileceği bölgeler için uygun çeşitlerin saptanması gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Çalışmada Zeytincilik Araştırma Enstitüsü (Bornova/İzmir) bünyesinde bulunan “Kemalpaşa Zeytin Arazi Gen Bankası”ndaki 40 zeytin çeşidinin don toleransı araştırılmıştır. Çeşitlerin dona toleransının araştırmak amacıyla iki yıllık süreçte altı farklı dönemde alınan yaprak örnekleri kontrol (+4°C), -2°C, -5°C, -8°C, -11°C, -14°C, -17°C ve -20°C’lerde don testlerine tabi tutulmuş ve bu testlerde iyon sızıntısı (elektriksel iletkenlik) yönteminden yararlanılmıştır. Sonuç olarak zeytin çeşitlerinin don toleransının gerek genetik olarak gerekse mevsimsel olarak önemli değişkenlikler gösterdiği saptanmıştır. Butko, Memeli, Otur, Gemlik, Sinop No 5, Yün çelebi, Kara yaprak, Satı ve Sarı Ulak çeşitlerinin don toleransının yüksek olduğu belirlenmiştir. Sinop No 1, Marantelli, Ayvalık, Görvele, Çakır, Samsun Tuzlamalık, Erkence, Saurani, Eşek Zeytini (Tekirdağ), Kan Çelebi, İzmir Sofralık, Çilli, Samsun Yağlık, Domat, Eşek Zeytini (Ödemiş), Saçaklı Otur, Sinop No 4, Memecik, Nizip Yağlık, Tekirdağ Çizmelik ve Patos çeşitlerinin dona orta derecede toleranslı olduğu, Edincik, Sinop No 6, Çekişte, Mavi, Kiraz, Kilis Yağlık, Çelebi (İznik), Trabzon Yağlık, Uslu ve Girit Zeytini çeşitlerinin ise don toleransının düşük olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca sonuçlar zeytinde soğuk aklimasyonunun oldukça önemli olduğunu ve belirli bir süre düşük sıcaklıklara maruz kalmanın don toleransını önemli derecede arttırdığını göstermiştir. Ancak bu durumun durağan olmadığı ve uyumun gerçekleşmediği sıcaklığa dönüldüğünde hızlıca kaybedilebileceği görülmüştür.
TAGEM/BBAD/14/A08/P06/02
The motherland of the olive is considered as east of the Mediterranean Basin. Turkey is partly located within this basin having a rich source of biodiversity. Olive growing in Turkey is carried out in the Aegean, Marmara, Mediterranean, Southeastern Anatolia and Black Sea Regions. Climatic factors determine the cultivation limits of olive which is not very selective in terms of soil demand. In regions where olives are grown, the Mediterranean climate prevails. Winters are warm and rainy in the region, while summers are hot and dry. On the other hand, severe cold damage in some years can cause significant damage especially in the inner parts of Aegean, Marmara and Black Sea Regions. As a matter of fact, it is known that 31.8% of olive plantations in Turkey are exposed to occasional frost damage. This situation has revealed the necessity of determining the varieties with high frost tolerance and determining the suitable varieties for the regions where cold damage may occur. In the study, 40 registered olive cultivars in “Kemalpaşa Olive Germplasm Bank" in Bornova Olive Research Institute, in İzmir were screened in terms of frost tolerance. To evaluate the frost tolerance (LT50) of cultivars, as estimated by ion leakage (electrical conductivity), leaf samples taken in six different periods over two years were exposed to temperatures at +4 °C (control), -2 °C, -5°C, -8 °C, -11°C, -14 °C, -17 °C and -20 °C. In conclusion; it has been determined that frost tolerance of olive varieties revealed significant variability both genetically and seasonally. Butko, Memeli, Otur, Gemlik, Sinop No 5, Yün Çelebi, Kara Yaprak, Satı and Sarı Ulak were determined as cultivars that were more tolerant of frost. Sinop No 1, Marantelli, Ayvalık, Görvele, Çakır, Samsun Tuzlamalık, Erkence, Saurani, Eşek Zeytini (Tekirdağ), Kan Çelebi, İzmir Sofralık, Çilli, Samsun Yağlık, Domat, Eşek Zeytini (Ödemiş), Saçaklı Otur, Sinop No 4, Memecik, Nizip Yağlık, Tekirdağ Çizmelik and Patos were found to be moderately tolerant cultivars while Edincik, Sinop No 6, Çekişte, Mavi, Kiraz, Kilis Yağlık, Çelebi (İznik), Trabzon Yağlık, Uslu and Girit olive cultivars were grouped as cultivars having low tolerance to frost. In addition, data showed that cold acclimation in the olive is quite important, and exposure to low temperatures for a certain period of time has significantly increased the frost tolerance. However, this condition was not stable and could rapidly become reversed when temperature reached to the point at which adapdation did not ensure.
Republic of Turkey Ministry of Agriculture and Forestry General Directorate of Agricultural Research and Policies
TAGEM/BBAD/14/A08/P06/02
Grants from Republic of Turkey Ministry of Agriculture and Forestry General Directorate of Agricultural Research and Policies (TAGEM/BBAD/14/A08/P06/02) supported the current research.
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Project Number | TAGEM/BBAD/14/A08/P06/02 |
Early Pub Date | May 8, 2023 |
Publication Date | May 22, 2023 |
Submission Date | March 2, 2022 |
Acceptance Date | January 19, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 20 Issue: 2 |