Research Article
BibTex RIS Cite

Investigation And Comparison Of Corporate Reports

Year 2018, Volume: 3 Issue: 1, 53 - 76, 26.06.2018

Abstract

Internal and external stakeholders need a variety of information to make the right decision about the companies. This information is generally included in reports prepared and released to the public by the companies. Reports that include both financial and non-financial information related to the companies are also published under different names: Independent Audit Report, Annual Report, Sustainability Report, Corporate Governance Report and Integrated Report. In this study, firstly, it was examined that the reports are prepared in which scope of legal arrangement, whether it is obligatory to publish, what institution or organization determines the information to be included in the reports and what kind of information it contains. Later, corporate reports were compared in terms of various criteria.

References

  • ACCA. (2016). Meeting Users’ Information Needs: The Use and Usefulness of Integrated Reporting. www. accaglobal.com.
  • Aerts, W. ve W. Peter. (2013). Global Financial Accounting and Reporting: Principles and Analysis, Hampshire: Cengage Learning.
  • Akbulut, A. (2013). Finansal Tabloları Bağımsız Denetime Hazırlama Kılavuzu. İstanbul: Maliye Hesap Uzmanları Derneği.
  • Alexander, D., A. Britton, A. Jorissen, M. Hoogendoorn ve C. van Mourik. (2014). International Financial Reporting and Analysis Hampshire: Cengage Learning.
  • Altınay, A. T. (2016). Entegre Raporlama ve Sürdürülebilirlik Muhasebesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (25), 47-64.
  • Aras, G. ve G. U. Sarıoğlu. (2015). Kurumsal Raporlamada Yeni Dönem: Entegre Raporlama. TÜSİAD Yayınları, No:10-567.
  • Arı, M. (2008). Kurumsal Yönetim ve Finansal Raporlamanın Güvenirliliği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 3 (2), 43-68.
  • Aydın, S. (2015). Kurumsal Raporlamanın Evrilme Sürecine İlişkin Bir İrdeleme. Mali Çözüm Dergisi, 25 (130), 67-78.
  • Aydın, S. (2016). Kurumsal Sosyal ve Çevresel Raporlama Performansının Ölçülmesi İçin Bir Modelleme Yaklaşımı. Muhasebe ve Denetime Bakış, 16 (49), 103-112.
  • Başar, A. B. ve Başar, M. (2006). Sosyal Sorumluluk Raporlaması ve Türkiye’deki Durumu. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), 213-230.
  • Beattie, V. (2000). The Future of Corporate Reporting: A Review Article. Irish Accounting Review, 7 (1), 1-36.
  • BİST. (2014). Şirketler için Sürdürülebilirlik Rehberi.
  • Bozkurt, N. (2012). Muhasebe Denetimi. İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Brockett, A. ve Z. Rezaee. (2012). Corporate Sustainability: Integrating Performance and Reporting. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • Büdeyri, T. ve A. Kısa. (2016). Entegre Raporlama (Er): Literatür Araştırması. In Proceedings of SOCIOINT 2016, 3rd International Conference on Education, Social Sciences and Humanities, Istanbul, 23-25 May, 182-187.
  • Cavlak, H. (2015). Uluslararası Finansal Raporlama Standartları ve Kurumsal Yönetim İlişkisi: Kurumsal Yönetim Endeksi’ne Tabi Şirketlerde Bir Anket Çalışması. Marmara Üniversitesi SBE Yüksek Lisans Tezi.
  • Cebeci, Y. (2014). Finansal Tablolar Analizi Açısından Türkiye Finansal Raporlama Standartları (TFRS) Kapsamında Düzenlenen Finansal Tablolar ile Muhasebe Sistemi Uygulama Genel Tebliği’ndeki (MSUGT) Finansal Tabloların Karşılaştırılması. Marmara Üniversitesi SBE Yüksek Lisans Tezi.
  • CFA Institute (Centre for Financial Market Integrity.) (2007). A Comprehensive Business Reporting Model. www.cfainstitute.org.
  • Cömert, N. ve S. Kurt. (2014). Muhasebeci Gözüyle Kurumsal Sürdürülebilirlikte Yenilikler, Gelişmeler ve Ülke Uygulamaları. 13. Ulusal İşletmecilik Kongresi Bildiriler Kitabı, Cilt:2. İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınevi.
  • Çalış, Y. E. ve N. B. Altınsoy. (2014). Yönetim Raporlama Sisteminde Sorumluluk Muhasebesi: Bir İnşaat İşletmesinin Maliyet Merkezine Yönelik Performans Analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 16 (1), 29-44.
  • Çalışkan, A. Ö. ve H. Güler. (2013). Şeffaflık ve Kamuyu Aydınlatma Ekseninde İnternette Finansal Raporlama. Mali Çözüm Dergisi, (116). 57-84.
  • Deloitte ve TKYD. (2014). Anonim ve Limited Şirketler İçin Yıllık Faaliyet Raporu Hazırlama Kılavuzu. İstanbul: Deloitte Türkiye.
  • Doğan, M. (2007). Kurumsal Yönetim, Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Eccles, R. G., M. P. Krzus ve S. Ribot. (2015). The Integrated Reporting Movement. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • EY. (2015). Are you prepared for corporate reporting’s perfect storm?
  • Fasan, M. (2013). Integrated Reporting Concepts and Cases that Redefine Corporate Accountability (Ed. C. Busco, A. Riccaboni ve P. Quattrone) Section 3: Annual Reports, Sustainability Reports and Integrated Reports: Trends in Corporate Disclosure. New York: Springer. FEE. (2015). The Future of Corporate Reporting – Creating the Dynamics for Change.
  • Gençoğlu, Ü. G. ve A. Aytaç. (2016). Kurumsal Sürdürülebilirlik Açısından Entegre Raporlamanın Önemi ve BİST Uygulamaları, Muhasebe ve Finansman Dergisi, (72), 51-66.
  • Gökçen, G., B. Ataman ve C. Çakıcı. (2016). Türkiye Finansal Raporlama Standartları Uygulamaları. İstanbul: Beta Basım.
  • Gökten, S. (2016). Entegre Raporlama Yaklaşımı İçin Uygulamaya Yönelik Sistematik Bir Öneri. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18 (4), 741-765.
  • GRI. (2013). G4 Sürdürülebilirlik Raporlaması Kılavuzları.
  • Güvemli, B., D. A. Yaz ve S. Aydın. (2016). Mali Tabloların Çağdaşlaşması ve Sürdürülebilirlik Raporlamaları Karşısında Türk Muhasebe Düşüncesindeki Gelişmeler. Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi, (11), 169-196.
  • IIRC. (2013). Uluslararası <ER> Çerçevesi. www.theiirc.org
  • Illingworth, D. (2004). New Reporting Models for Business: Who Needs Them?”, Measuring Business Excellence, 8 (2), 4-8.
  • Karğın, S., H. Aracı ve H. Aktaş. (2013). Entegre Raporlama: Yeni Bir Raporlama Perspektifi. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 6 (1), 27-46.
  • Katsikas, E., F. M. Rossi ve R. L. Orelli. (2017). Towards Integrated Reporting Accounting Change in the Public Sector. Cham: Springer.
  • Kaya, P. (2015). Entegre Raporlama Sisteminin Ortaya Çıkış Sebepleri ve Şirketlere Sağlayacağı Faydalar. Muhasebe ve Denetime Bakış, (45), 113-130.
  • Kaya, U., D. Aygün ve Ö. Yazan. (2016). Yeni Bir Kurumsal Raporlama Yaklaşımı Olarak Entegre Raporlama ve Dünyadaki Uygulama Örnekleri Üzerine Bir Araştırma. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, (11), 85-101.
  • KGK. (2017). BDS705 Bağımsız Denetçi Raporunda Olumlu Görüş Dışında Bir Görüş Verilmesi. Mio, C. (2016). Integrated Reporting: A New Accounting Disclosure (Ed. C. Mio). London: Palgrave Macmillan.
  • Onay, A. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma, Kurumsal Sürdürülebilirlik ve Sürdürülebilirlik Raporlaması. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, (Özel Sayı), 104-118.
  • Özdemir, Z. ve F. Pamukçu. (2016). Kurumsal Sürdürülebilir Raporlama Sisteminin Borsa İstanbul Sürdürülebilirlik Endeksi Kapsamındaki İşletmelerde Analizi. Mali Çözüm Dergisi, (134), 13-35.
  • Palea, V. (2013). Financial Reporting under IAS / IFRS: Theoretical Background and Capital Market Evidence – A European Perspective, Bern: Peter Lang.
  • Pamukçu, F. (2011). Finansal Raporlama ile Kamuyu Aydınlatma ve Şeffaflıkta Kurumsal Yönetimin Önemi. Muhasebe ve Finansman Dergisi. 50, 133-148.
  • Pound, J. (2002). Kurumsal Olarak Yönetilen Şirket Neler Sağlayabilir? Ahmet Kardam (Çev.), Kurumsal Şirket Yönetimi (Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler). İstanbul: Türkiye Metal Sanayicileri Sendikası.
  • Pounder, B. (2009). Convergence Guidebook for Corporate Financial Reporting. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • PwC. (2013). Integrated Reporting: Going Beyond the Financial Results.
  • Resmi Gazete. (2011). Kurumsal Yönetim İlkelerinin Belirlenmesine ve Uygulanmasına İlişkin Tebliğ. Sayı: 28158.
  • Resmi Gazete. (2012). Şirketlerin Yıllık Faaliyet Raporunun Asgari İçeriğinin Belirlenmesi Hakkında Yönetmelik. Sayı: 28395.
  • Resmi Gazete. (2011). Türk Ticaret Kanunu. Sayı: 27846.
  • Selimoğlu, S. K., M. Özbirecikli, Ş. Uzay ve S. Uyar. (2015). Bağımsız Denetim (Türkiye Denetim Standartlarıyla Uyumlaştırılmış). Ankara: TÜRMOB Yayınları.
  • Sipahi, B. ve A. P. Arsoy. (2010). Finansal Raporlamada Yeni Yaklaşımlar. Öneri Dergisi, 9 (33), 51-57.
  • SPK. (2017). Bağımsız Denetim Faaliyeti. www.spk.gov.tr (Erişim: 24.04.2017)
  • TDK. (2017). Rapor. www.tdk.org.tr (Erişim: 11.04.2017)
  • TİSK. (2016). Herkes İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projesi: Türkiye Sürdürülebilirlik Raporlaması Ulusal İnceleme Raporu.
  • Tokaç, A. (2012a). İşletmelerde Bütçeleme ve Raporlama. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Tokaç, A. (2012b). Finansal Raporları Okuma Metodları. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Topçu, M. K. ve G. Korkmaz. (2015). Entegre Raporlama: Kavramsal Bir İnceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30 (1), 1-22.
  • Uyar, A. (2015). Kurumsal Raporlamanın Gelişimi ve Güncel Yaklaşımlar. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Vasquez, J. L. B. (2017). Siz Şirketlerinizi Nasıl Raporluyorsunuz? KPMG Gündem Kış 2017, Sayı: 28.
  • Watson, A. (2012). Making Investment Grade: The Future of Corporate Reporting (United Nations Environment Programme, Deloitte and the Centre for Corporate Governance in Africa) Annual Reporting Needs to Account for More. Cape Town. Standard Bank.
  • Yalkın, Y. K. ve V. Demir. (2015). Yönetim Aracı Olarak İşletme Bütçeleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Yanık, S. ve İ. Türker. (2012). Sürdürülebilirlik ve Sosyal Sorumluluk Raporlamasındaki Gelişmeler (Tümleşik Raporlama). İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (47), 291-308.

Kurumsal Raporların İncelenmesi Ve Karşılaştırılması

Year 2018, Volume: 3 Issue: 1, 53 - 76, 26.06.2018

Abstract

İşletme içindeki ve dışındaki paydaşlar, işletme hakkında doğru karar vermek için çeşitli bilgilere ihtiyaç duymaktadır. Bu bilgiler, genel olarak işletmeler tarafından hazırlanıp kamuoyuna sunulan raporlarda yer almaktadır. İşletme ile ilgili hem finansal hem de finansal olmayan bilgilerin yer aldığı raporlar; Bağımsız Denetim Raporu, Faaliyet Raporu, Sürdürülebilirlik Raporu, Kurumsal Yönetim Raporu ve Entegre Rapor gibi farklı isimler altında yayımlanmaktadır. Bu çalışmada öncelikle söz konusu raporların hangi yasal düzenlemeler kapsamında hazırlandığı, yayımlanma zorunluluğu olup olmadığı, raporlarda yer alacak bilgilerin hangi kurum ya da kuruluş tarafından belirlendiği ve ne tür bilgiler içerdiği ele alınmıştır. Daha sonra kurumsal raporlar çeşitli kriterler açısından karşılaştırılmıştır. Çalışma, işletmeler tarafından sunulan raporlar ile ilgili kapsamlı bir sınıflandırma yapmaktadır. Bununla birlikte, kurumsal raporlar hakkındaki bilgileri çeşitli gruplar altında ve karşılaştırma yaparak vermesi bakımından önemli olduğu düşünülmekte ve ileride yapılacak çalışmalara teorik bir altyapı sunması hedeflenmektedir. Bu açılardan literatüre katkı yapması beklenmektedir.

References

  • ACCA. (2016). Meeting Users’ Information Needs: The Use and Usefulness of Integrated Reporting. www. accaglobal.com.
  • Aerts, W. ve W. Peter. (2013). Global Financial Accounting and Reporting: Principles and Analysis, Hampshire: Cengage Learning.
  • Akbulut, A. (2013). Finansal Tabloları Bağımsız Denetime Hazırlama Kılavuzu. İstanbul: Maliye Hesap Uzmanları Derneği.
  • Alexander, D., A. Britton, A. Jorissen, M. Hoogendoorn ve C. van Mourik. (2014). International Financial Reporting and Analysis Hampshire: Cengage Learning.
  • Altınay, A. T. (2016). Entegre Raporlama ve Sürdürülebilirlik Muhasebesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (25), 47-64.
  • Aras, G. ve G. U. Sarıoğlu. (2015). Kurumsal Raporlamada Yeni Dönem: Entegre Raporlama. TÜSİAD Yayınları, No:10-567.
  • Arı, M. (2008). Kurumsal Yönetim ve Finansal Raporlamanın Güvenirliliği. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 3 (2), 43-68.
  • Aydın, S. (2015). Kurumsal Raporlamanın Evrilme Sürecine İlişkin Bir İrdeleme. Mali Çözüm Dergisi, 25 (130), 67-78.
  • Aydın, S. (2016). Kurumsal Sosyal ve Çevresel Raporlama Performansının Ölçülmesi İçin Bir Modelleme Yaklaşımı. Muhasebe ve Denetime Bakış, 16 (49), 103-112.
  • Başar, A. B. ve Başar, M. (2006). Sosyal Sorumluluk Raporlaması ve Türkiye’deki Durumu. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), 213-230.
  • Beattie, V. (2000). The Future of Corporate Reporting: A Review Article. Irish Accounting Review, 7 (1), 1-36.
  • BİST. (2014). Şirketler için Sürdürülebilirlik Rehberi.
  • Bozkurt, N. (2012). Muhasebe Denetimi. İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Brockett, A. ve Z. Rezaee. (2012). Corporate Sustainability: Integrating Performance and Reporting. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • Büdeyri, T. ve A. Kısa. (2016). Entegre Raporlama (Er): Literatür Araştırması. In Proceedings of SOCIOINT 2016, 3rd International Conference on Education, Social Sciences and Humanities, Istanbul, 23-25 May, 182-187.
  • Cavlak, H. (2015). Uluslararası Finansal Raporlama Standartları ve Kurumsal Yönetim İlişkisi: Kurumsal Yönetim Endeksi’ne Tabi Şirketlerde Bir Anket Çalışması. Marmara Üniversitesi SBE Yüksek Lisans Tezi.
  • Cebeci, Y. (2014). Finansal Tablolar Analizi Açısından Türkiye Finansal Raporlama Standartları (TFRS) Kapsamında Düzenlenen Finansal Tablolar ile Muhasebe Sistemi Uygulama Genel Tebliği’ndeki (MSUGT) Finansal Tabloların Karşılaştırılması. Marmara Üniversitesi SBE Yüksek Lisans Tezi.
  • CFA Institute (Centre for Financial Market Integrity.) (2007). A Comprehensive Business Reporting Model. www.cfainstitute.org.
  • Cömert, N. ve S. Kurt. (2014). Muhasebeci Gözüyle Kurumsal Sürdürülebilirlikte Yenilikler, Gelişmeler ve Ülke Uygulamaları. 13. Ulusal İşletmecilik Kongresi Bildiriler Kitabı, Cilt:2. İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınevi.
  • Çalış, Y. E. ve N. B. Altınsoy. (2014). Yönetim Raporlama Sisteminde Sorumluluk Muhasebesi: Bir İnşaat İşletmesinin Maliyet Merkezine Yönelik Performans Analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 16 (1), 29-44.
  • Çalışkan, A. Ö. ve H. Güler. (2013). Şeffaflık ve Kamuyu Aydınlatma Ekseninde İnternette Finansal Raporlama. Mali Çözüm Dergisi, (116). 57-84.
  • Deloitte ve TKYD. (2014). Anonim ve Limited Şirketler İçin Yıllık Faaliyet Raporu Hazırlama Kılavuzu. İstanbul: Deloitte Türkiye.
  • Doğan, M. (2007). Kurumsal Yönetim, Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Eccles, R. G., M. P. Krzus ve S. Ribot. (2015). The Integrated Reporting Movement. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • EY. (2015). Are you prepared for corporate reporting’s perfect storm?
  • Fasan, M. (2013). Integrated Reporting Concepts and Cases that Redefine Corporate Accountability (Ed. C. Busco, A. Riccaboni ve P. Quattrone) Section 3: Annual Reports, Sustainability Reports and Integrated Reports: Trends in Corporate Disclosure. New York: Springer. FEE. (2015). The Future of Corporate Reporting – Creating the Dynamics for Change.
  • Gençoğlu, Ü. G. ve A. Aytaç. (2016). Kurumsal Sürdürülebilirlik Açısından Entegre Raporlamanın Önemi ve BİST Uygulamaları, Muhasebe ve Finansman Dergisi, (72), 51-66.
  • Gökçen, G., B. Ataman ve C. Çakıcı. (2016). Türkiye Finansal Raporlama Standartları Uygulamaları. İstanbul: Beta Basım.
  • Gökten, S. (2016). Entegre Raporlama Yaklaşımı İçin Uygulamaya Yönelik Sistematik Bir Öneri. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18 (4), 741-765.
  • GRI. (2013). G4 Sürdürülebilirlik Raporlaması Kılavuzları.
  • Güvemli, B., D. A. Yaz ve S. Aydın. (2016). Mali Tabloların Çağdaşlaşması ve Sürdürülebilirlik Raporlamaları Karşısında Türk Muhasebe Düşüncesindeki Gelişmeler. Muhasebe ve Finans Tarihi Araştırmaları Dergisi, (11), 169-196.
  • IIRC. (2013). Uluslararası <ER> Çerçevesi. www.theiirc.org
  • Illingworth, D. (2004). New Reporting Models for Business: Who Needs Them?”, Measuring Business Excellence, 8 (2), 4-8.
  • Karğın, S., H. Aracı ve H. Aktaş. (2013). Entegre Raporlama: Yeni Bir Raporlama Perspektifi. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 6 (1), 27-46.
  • Katsikas, E., F. M. Rossi ve R. L. Orelli. (2017). Towards Integrated Reporting Accounting Change in the Public Sector. Cham: Springer.
  • Kaya, P. (2015). Entegre Raporlama Sisteminin Ortaya Çıkış Sebepleri ve Şirketlere Sağlayacağı Faydalar. Muhasebe ve Denetime Bakış, (45), 113-130.
  • Kaya, U., D. Aygün ve Ö. Yazan. (2016). Yeni Bir Kurumsal Raporlama Yaklaşımı Olarak Entegre Raporlama ve Dünyadaki Uygulama Örnekleri Üzerine Bir Araştırma. Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, (11), 85-101.
  • KGK. (2017). BDS705 Bağımsız Denetçi Raporunda Olumlu Görüş Dışında Bir Görüş Verilmesi. Mio, C. (2016). Integrated Reporting: A New Accounting Disclosure (Ed. C. Mio). London: Palgrave Macmillan.
  • Onay, A. (2015). Sürdürülebilir Kalkınma, Kurumsal Sürdürülebilirlik ve Sürdürülebilirlik Raporlaması. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, (Özel Sayı), 104-118.
  • Özdemir, Z. ve F. Pamukçu. (2016). Kurumsal Sürdürülebilir Raporlama Sisteminin Borsa İstanbul Sürdürülebilirlik Endeksi Kapsamındaki İşletmelerde Analizi. Mali Çözüm Dergisi, (134), 13-35.
  • Palea, V. (2013). Financial Reporting under IAS / IFRS: Theoretical Background and Capital Market Evidence – A European Perspective, Bern: Peter Lang.
  • Pamukçu, F. (2011). Finansal Raporlama ile Kamuyu Aydınlatma ve Şeffaflıkta Kurumsal Yönetimin Önemi. Muhasebe ve Finansman Dergisi. 50, 133-148.
  • Pound, J. (2002). Kurumsal Olarak Yönetilen Şirket Neler Sağlayabilir? Ahmet Kardam (Çev.), Kurumsal Şirket Yönetimi (Harvard Business Review Dergisinden Seçmeler). İstanbul: Türkiye Metal Sanayicileri Sendikası.
  • Pounder, B. (2009). Convergence Guidebook for Corporate Financial Reporting. New Jersey: John Wiley & Sons, Inc.
  • PwC. (2013). Integrated Reporting: Going Beyond the Financial Results.
  • Resmi Gazete. (2011). Kurumsal Yönetim İlkelerinin Belirlenmesine ve Uygulanmasına İlişkin Tebliğ. Sayı: 28158.
  • Resmi Gazete. (2012). Şirketlerin Yıllık Faaliyet Raporunun Asgari İçeriğinin Belirlenmesi Hakkında Yönetmelik. Sayı: 28395.
  • Resmi Gazete. (2011). Türk Ticaret Kanunu. Sayı: 27846.
  • Selimoğlu, S. K., M. Özbirecikli, Ş. Uzay ve S. Uyar. (2015). Bağımsız Denetim (Türkiye Denetim Standartlarıyla Uyumlaştırılmış). Ankara: TÜRMOB Yayınları.
  • Sipahi, B. ve A. P. Arsoy. (2010). Finansal Raporlamada Yeni Yaklaşımlar. Öneri Dergisi, 9 (33), 51-57.
  • SPK. (2017). Bağımsız Denetim Faaliyeti. www.spk.gov.tr (Erişim: 24.04.2017)
  • TDK. (2017). Rapor. www.tdk.org.tr (Erişim: 11.04.2017)
  • TİSK. (2016). Herkes İçin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Projesi: Türkiye Sürdürülebilirlik Raporlaması Ulusal İnceleme Raporu.
  • Tokaç, A. (2012a). İşletmelerde Bütçeleme ve Raporlama. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Tokaç, A. (2012b). Finansal Raporları Okuma Metodları. İstanbul: Derin Yayınları.
  • Topçu, M. K. ve G. Korkmaz. (2015). Entegre Raporlama: Kavramsal Bir İnceleme. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30 (1), 1-22.
  • Uyar, A. (2015). Kurumsal Raporlamanın Gelişimi ve Güncel Yaklaşımlar. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Vasquez, J. L. B. (2017). Siz Şirketlerinizi Nasıl Raporluyorsunuz? KPMG Gündem Kış 2017, Sayı: 28.
  • Watson, A. (2012). Making Investment Grade: The Future of Corporate Reporting (United Nations Environment Programme, Deloitte and the Centre for Corporate Governance in Africa) Annual Reporting Needs to Account for More. Cape Town. Standard Bank.
  • Yalkın, Y. K. ve V. Demir. (2015). Yönetim Aracı Olarak İşletme Bütçeleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Yanık, S. ve İ. Türker. (2012). Sürdürülebilirlik ve Sosyal Sorumluluk Raporlamasındaki Gelişmeler (Tümleşik Raporlama). İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (47), 291-308.
There are 61 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Business Administration
Journal Section Articles
Authors

Hakan Cavlak 0000-0002-5891-7722

Yasin Cebeci 0000-0002-0110-8625

Publication Date June 26, 2018
Submission Date November 15, 2017
Acceptance Date April 15, 2018
Published in Issue Year 2018 Volume: 3 Issue: 1

Cite

APA Cavlak, H., & Cebeci, Y. (2018). Kurumsal Raporların İncelenmesi Ve Karşılaştırılması. Journal of Research in Business, 3(1), 53-76.