This
article examines Feyyaz Kayacan’s Çocuktaki
Bahçe (The Garden in the Child) in relation to his connection with
Surrealism. Çocuktaki Bahçe is the
only novel of Kayacan, who is known fundemantally with his short stories in
Turkish literature. Kayacan, a multilingual writer, participated in the
activities of the London Surrealist Group at a time when Surrealism rose and
became influential in Europe. Çocuktaki
Bahçe presents some clues with regard to Kayacan’s relationship with
Surrealism especially in the context of childhood. For the purpose of tracing
these clues, this article interprets the meaning that André Breton attributes
to childhood, Rob Jackaman’s description of the “surrealist state of mind,” a
concept that draws on Breton, and Herbert Read’s treatment of childhood in The Green Child. The article carries the discussion to an aesthetic
realm by building an analogy between the garden that blossoms within Feyzi, who
is the child character of the novel, and the style of Çocuktaki Bahçe, which, similar to Feyzi’s garden, branches out,
blends various genres, and brings together the modern novel and traditional
literature. Through this analogy, the article aims to discuss the contribution
of Kayacan’s aesthetics of vitality to the novel’s surrealist state of mind.
Bu
yazı, Türk edebiyatında öyküleriyle öne çıkan Feyyaz Kayacan’ın tek romanı Çocuktaki Bahçe’yi yazarın Sürrealizmle
ilişkisi çerçevesinde ele almaktadır. Çok dilli bir edebî üretim sergileyen
Kayacan, Avrupa’da Sürrealizmin doğduğu ve etkili olduğu bir dönemde Londra
Sürrealistleri adı verilen grubun içinde yer almıştır. Çocuktaki Bahçe, özellikle çocukluk izleği ekseninde, Kayacan’ın
Sürrealizmle ilişkisine dair kimi ipuçları sunmaktadır. Bu yazı da söz konusu
ipuçlarının izini sürmek amacıyla, André Breton’un çocukluğa atfettiği anlamı,
Rob Jackaman’in Breton’dan hareketle yaptığı “sürrealist ruh hâli” tanımını ve
Herbert Read’in The Green Child başlıklı
romanının çocukluğu ele alma tarzını yorumlamaktadır. Yazı, romanın çocuk
karakteri Feyzi’nin içinde yeşeren bahçeyle Çocuktaki
Bahçe’nin dallanıp budaklanan, farklı türleri harmanlayan, modern romanla
geleneksel edebiyatı buluşturan tarzı arasında bir analoji kurarak, tartışmayı
estetik bir alana taşımakta, Kayacan’ın sunduğu canlılık estetiğinin romanın
sürrealist ruh hâline katkılarını tartışmaktadır.
Subjects | Creative Arts and Writing |
---|---|
Journal Section | Turkish Language and Literature |
Authors | |
Publication Date | January 31, 2017 |
Submission Date | December 5, 2016 |
Published in Issue | Year 2017 |