MÜZİK ÖĞRETMENİ ADAYLARININ PROBLEM ÇÖZME VE SOSYAL BECERİLERİ

Year 2017, , 299 - 314, 15.01.2017

Tarkan Yazıcı

https://doi.org/10.24106/kefdergi.309053

Cited By: 6

Abstract

İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada, müzik öğretmeni adaylarının problem çözme ve sosyal beceri düzeyleri tespit edilmiş, aralarındaki ilişki belirlenmiş ve değerlendirilmiştir. Araştırmada, veri toplama aracı olarak Türkçe’ye uyarlaması Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından yapılan “Problem Çözme Envanteri” ile Türkçe’ye uyarlaması Yüksel tarafından (1997) yapılan “Sosyal Beceri Ölçeği” (Kendini Tanımlama Envanteri) kullanılmıştır. 2014-2015 eğitim-öğretim yılında KTÜ müzik eğitimi anabilim dalında öğrenim görmekte olan 90 lisans öğrencisi ile gerçekleştirilen bu çalışmanın sonucunda; katılımcıların genel sosyal becerilerinin orta düzeyde olduğu, genel olarak problem çözmede ise başarılı oldukları saptanmıştır. 

Keywords

Müzik, Müzik Öğretmeni, Problem Çözme, Sosyal Beceri

Problem Solving and Social Skills Levels of Music Teacher Candidates

Abstract

In this study, which implemented relational screening model, problem solving skills and

social skills levels of prospective music teacher candidates were identified and correlation

between them is determined and assessed. As data collection tool, “Problem Solving Inventory”,

Turkish adaptation of which is made by Şahin, Şahin and Heppner (1993) and “Social Skills

Scale” (Self-Definition Inventory), Turkish adaptation of which is made by Yüksel (1997), have

been used in this study. As a result of this study, which was performed with 90 undergraduate

students studying in department of music education at Karadeniz Technical University (KTU)

during 2014-2015, it was established that the general social skills of the participants are

medium-level while they are generally successful at problem solving.

Keywords

Music, Music Teacher, Problem Solving, Social Skills.

References

• Akkök, F. (1996). İlköğretimde sosyal becerilerin geliştirilmesi: Öğretmen el kitabı. Ankara: MEB Basımevi.
• Akpınar, S. (2010). Spor federasyonlarında çalışanların, sosyal beceri, iş doyumu ve problem çözme yeterlilikleri üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Akpınar, Ş. (2014). Öğretmen adaylarının problem çözme ve sosyal becerilerinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş.
• Bacanlı, H. (2008). Sosyal beceri eğitimi. Ankara: Asal Yayınları.
• Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Rewiev, 84(2), 191-215.
• Bandura, A. (1995). Self-efficacy in changing societies, in Albert Bandura (Ed.), Exercise of personal and collective efficacy in changing societies, 1-46, Cambrid-ge, Cambridge University Press.
• Bingham, A. (1976). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. (çev. A. Ferhan Oğuzkan) İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: PEGEM Akademi.
• Cırık, İ. (2011). Öğrenme öğretme kuram ve yaklaşımları. Seval Fer (Ed.) içinde, Stratejiden yönteme geçiş, 135-184, Ankara, Anı Yayıncılık.
• Çubukçu, Z. ve Gültekin, M. (2006). İlköğretimde öğrencilere kazandırılması gere-ken sosyal beceriler. Bilig, 37, 155-174.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem Akademi.
• Gander, M. J. & Gardiner, H. W. (1993). Çocuk ve ergen gelişimi. (çev. Ali Dönmez, Bekir Onur ve H. Nermin Çelen) İstanbul: İmge Kitabevi.
• Ghaye, T. (2011). Teaching and learning through reflective practice: a practical guide for positive action. Abingdon: Routledge Taylor & Francis Group.
• İzgi Topalak, Ş. ve Yazıcı, T. (2014). Güzel sanatlar lisesi müzik öğretiminde karşı-laşılan sorunların öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi. JCER, 2 (3), 114-135.
• Jerusalem, M. & Mittag, W. (1995). Self-efficacy in changing societies, in Albert Bandura (Ed.), Self-efficacy in stressful life transitions, 177-202, Cambridge, Cambridge University Press.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• MEB (2006). Öğretim programları. , (2015, Temmuz 25)
• Morgül, M. (1995). Yaratıcı drama ile oynayarak yaşayarak öğren. İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• San, İ. (1979). Sanatsal yaratma, çocukta yaratıcılık. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• San, İ. (2008). Sanat ve eğitim: Yaratıcılık temel sanat kuramları sanat eleştirisi yaklaşımları. Ankara: Ütopya Yayınları.
• San, İ. (2010). Sanat eğitimi kuramları. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Savaşır, I. ve Şahin, N. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Şahin, N., Şahin, N. H. ve Heppner, P. P. (1993). The psychometric properties of the problem solving inventory. Cognitive Therapy and Research, 17 (4), 379-396.
• Thornton, S. (1998). Çocuklar problem çözüyor. (çev. Özlem Kumrular) İstanbul: Gendaş A.Ş.
• Yazıcı, T. (2014). Başlangıç aşaması piyano öğretiminde problem çözme becerisinin kullanımı ve etkililiği. Yayınlanmamış doktora tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
• Yazıcı, T. ve Gökbudak, Z. S. (2014). Güzel sanatlar lisesi piyano öğretmenlerinin problem çözme beceri düzeyleri. EBAD, 4 (1), 383-396.
• Yüksel, G. (1997). Sosyal beceri eğitiminin üniversite öğrencilerinin sosyal beceri düzeyine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Yüksel, G. (1998). Sosyal beceri envanterinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 9 (2), 39-48.
• Yüksel, G. (2001). Öğretmenlerin sahip olmaları gereken davranış olarak sosyal beceri. Milli Eğitim Dergisi, 150.