Var olmak daima bir son ile birlikte düşünülmüş ve ölüm bu sonun adı olmuştur. Her şeyin sona erişini ifade eden bu kavram sonsuzluğu da ölümden sonrasıyla ilişkilendirmektedir. Ancak teknolojinin ortaya koyduğu güç, sonsuzluğu ölüm sonrası düşüncelerde değil, ölüm öncesi yaşama da bağlı bir biçimde aramaktadır. Dijitale taşıdığımız yaşamlar/temsiller, kopyalanan gerçeklikler ve sanal olanın meydana getirdiği hipergerçek algı, ölümsüzlüğü de bu çerçeve içine almaktadır. Dijital yaşam bu anlamda bir veri deposu işlevi görürken, ölüm sonrası “yükleme” aşamasında geçmişin dijital izleri takip edilmektedir. Böylece artırılmış sonsuzluk ya da dijital ölümsüzleşme ile ifade edilen yeni bir ölüm sonrası algısı oluşmakta-dır. Ancak dijital kalıntılar ile yeniden bir inşa sürecine giren benlik, onu temsil eden kopyayı, bu kopyanın üretim ve varoluş biçimini de sorunlu hale getirmek-tedir. Kopyalanmanın kim tarafından nasıl gerçekleştirileceği, dijital kimliğin ger-çeği ne oranda yansıtacağı ve dijital kalıntılar ile elde edilen yeniden yaşam for-munun yarattığı etik soruların cevabı, bu alanda atılan her yeni adıma rağmen net-lik kazanmış değildir. Bu çalışmada artırılmış sonsuzluk/dijital ölümsüzleşme kav-ramlarının meydana getirdiği etik ve mahremiyet sorunsalları simülasyon ve tekil-lik kuramları çerçevesinde incelenmektedir. Kişinin ölüm sonrası “ölümsüzleşme” süreçleri sonsuzluk vaat eden bir nitelik taşısa da bunun uygulanma biçimine yö-nelik belirsizlikler, dijital hayatın etik ve mahremiyet çerçevesini oluşturmada ye-tersiz kalmaktadır.
Existence has always been conceived with an end: death. This concept, which means the cessation of everything, also associates eternity with the afterlife. However, the power of technology seeks eternity not in posthumous thoughts, but also in life before death. The lives/representations, copied realities, and hyperreal perception created by the virtual include immortality within this scope as well. While digital life functions as a data store in this sense, digital traces of the past are followed in the post-mortem “upload” phase. Thus, a new post-death perception, described as augmented eternity or digital immortalization, is formed. However, the ego, which enters a reconstruction process with digital remains, makes the copy representing it and the way of production and existence of this copy problematic. Despite new steps in this field, it is not clear who would perform the copying, to what extent digital identity would reflect the reality, and if the re-life form created by digital remains is ethical or not. In this study, ethical and privacy problems arising from the concepts of augmented eternity/digital immortalization are investigated within the framework of simulation and singularity theories. Although the process of "immortalization" of the person after death promises eternality in a way, the ethical and privacy framework of digital life cannot be established because of the uncertainties regarding the practice of said immortality.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 25, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 7 Issue: 27 |