Modal Aspects of the Future Tense from Old Turkish to Turkish Spoken in Turkey

Year 2022, Issue: 8, 262 - 272, 30.08.2022

Derya Yücel Çetin , Nesrin Günay

https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1129074

Abstract

Language is a “genetic” feature of a nation. A lot of things can be said about a nation by studying its language. Studying important works of different periods and identifying their form and semantic fields sheds light on our language and history. In this work, which has been written by taking this prime purpose into account, diachronic and simultaneous research about the expression of future tense in Turkish language has been conducted. In the study, qualitative research approach was adopted and scanning model was preferred.Consequently, it is revealed in this work that morphemes, whose primary function is future tense, have not been used only with this function since the first periods of Turkish language. These morphemes constitute a wide spectrum of meaning, including modality semantic fields such as request, certainty, intention, possibility, prediction and despair as well as their main function of expressing future tense. The main factors which create this wide spectrum of meaning are meaning feature of root and body of verbs with which morphemes are used, the type of the sentence, the type of the text and narration, and grammar units which determine the meaning such as adverbs, pronouns and adjectives which are used in sentences and in units above sentences.

Keywords

Oghuz Turkish, future tense, modality, mood.

Eski Türkçeden Türkiye Türkçesine Gelecek Zamanın Kiplik Görünümleri

Abstract

Dil, bir milletin genetiğidir. Sadece dili incelenerek o millet hakkında çok şey söylenebilir. Dönemlerin önemli eserlerini tarayarak biçim özelliklerini ve anlam alanlarını tespit etmek, dilimize ve tarihimize ışık tutmaktadır. Bu temel hedef göz önünde bulundurularak hazırlanmış olan bu çalışmada, Türk dilinde gelecek zaman bildirimi konusunda art zamanlı ve eş zamanlı bir inceleme yapılmıştır. Çalışmada nitel araştırma yaklaşımı benimsenmiş ve tarama modeli tercih edilmiştir. Taranan eserlerden elde edilen verilerden hareketle çalışmada sonuç olarak, asıl işlevi gelecek zaman bildirimi olan biçimbirimlerin Türk dilinin ilk dönemlerinden itibaren sadece gelecek zaman işleviyle kullanılmadığı görülmüştür. Bu biçimbirimler asıl işlevleri olan gelecek zaman bildiriminin yanı sıra istek, kesinlik, niyet, olasılık, tahmin, umutsuzluk gibi kiplik anlam alanlarına yayılan bir anlam yelpazesi oluşturmuştur. Bu anlam genişliğini sağlayan başlıca etken unsurlar; biçimbirimin kullanıldığı fiil kök veya gövdesinin anlam özelliği, cümlenin türü, metin ve anlatım türü, cümle ve cümleler üstü birimlerde kullanılan zarflar, zamirler, sıfatlar gibi anlam belirleyici dil bilgisi birimleridir.

Keywords

Oğuz Türkçesi, gelecek zaman, kiplik, kip.

References

• Arat, R. R. (1992). Edib Ahmed B. Mahmud Yükneki/ Atabetü’l Hakayık. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Aristoteles, Augustinus ve Heiddeger (2007). Zaman kavramı (Çev. S. Babür). Ankara: İmge Kitabevi.
• Banguoğlu, T. (2011). Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Benzer, A. (2012). Türkçede Zaman, Görünüş ve Kiplik. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
• Bybee, J., Perkins, R., ve Pagliuca, W. (1994). The Evolution of Grammar: Tense, Aspect and Modality in the Languages of the World. Chicago: University of Chicago Press.
• Emeksiz, Z. E. (2008). Türkçede Kiplik Anlamının Belirsizliği ve Anlamsal Roller. Dil Dergisi, (141), 55-66.
• Gültekin, M. (2006). Tarihi ve Çağdaş Türk Lehçelerinde Gelecek Zaman Ekleri Üzerine Bir Deneme. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi, (20), 33-59.
• Karabacak, E. (2002). Bergamalı Kadri Müyessiretü’l-Ulûm. Ankara: TDK Yayınları.
• Karasar, N. (2020). Bilimsel Araştırma Yöntemi Kavramlar İlkeler Teknikler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kerimoğlu, C. (2011). Kiplik İncelemeleri ve Türkçe. İzmir: Dinozor Kitabevi.
• Korkmaz, Z. (2009). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. Ankara: TDK Yayınları.
• Narrog, H. (t.y.). Modality, Mood, and Change of Modal Meanings: A New Perspective. Cognitive Linguistics, 16(4), 677-731.
• Oyar, A. (2008). (Biçim Bilgisi. L. Doğan içinde), Üniversiteler İçin Türkçe Yazılı ve Sözlü Anlatım (s. 75-108). İstanbul: Kriter Yayınevi.
• Palmer, F. R. (2001). Mood and Modality. Cambridge: Cambridge University Press.
• Papafragou, A. (2000). Modality: İssues in the Semantics-Pragmatics İnterface. Amsterdam; New York: Elsevier.
• Serdar, F. (2007). Aristoteles’in Doğa Felsefesinde Zaman Kavramı. Lisans Bitirme Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü.
• Smith, C. S. (2007). Tense and Temporal İnterpretation. Lingua, 419-436.