TOPLUMSAL CİNSİYET ROLLERİNİN MEDYADAKİ SEMBOLİK ŞİDDETİ: GELİN EVİ ÖRNEĞİ

Year 2024, , 29 - 50, 02.07.2024

Ali Can , Burcu Gumus

https://doi.org/10.53281/kritik.1355291

Abstract

Bu çalışma 2015’ten beri gündüz kuşağında gösterimde olan Geli Evi’nin Türkiye’deki gelin/kadın kimliğini nasıl yansıttığını araştırmaktadır. Programın ilk yayınlandığı tarihten bugüne kadar her sezondan rassal olarak 10 bölüm dikkate alınarak toplam 87 bölüm değerlendirilmiş ve seneler içerisinde bu program özelinde sunulan gelin / kadın kimliğinin sunulmasında değişiklik olup olmadığı, yarışmaya katılan kadınların başta toplumsal cinsiyet rolleri olmak üzere aile ve iş hayatı içerisindeki yerlerine ilişkin duruşlarının, bakış açılarının değişip değişmediği incelenmiştir. Seçili program değerlendirmeleri söylem ve içerik analizi ile gerçekleştirilmiştir. Yapılan değerlendirmelerin sonunda 2015’ten bu yana gelinin / kadının ev içerisindeki rolleri ya da toplumsal cinsiyet rolleri ile ilgili herhangi bir değişik bakış açısının gelişmediği görülmüştür. Programa katılan yarışmacıların Türk örf ve adetlerine belli sınırlar içerisinde ve çoğunlukla göstermelik şekilde hayatlarında yer verdikleri görülmüştür. Ayrıca özellikle kına, söz, düğün gibi seremonilerin Avrupai geleneklerle harmanlanarak renkli bir senteze dönüştüğü anlaşılmıştır.

Keywords

Gelin Evi, Gündüz Kuşağı, Toplumsal Cinsiyet, Gösterişçi Tüketim, Sembolik Şiddet

Symbolic Violence of Gender Roles in the Media: The Example of Bride's House

Abstract

This study investigates how Geli Evi, which has been airing on daytime television since 2015, reflects the bride/woman identity in Turkey. A total of 87 episodes were evaluated by randomly selecting 10 episodes from each season from the initial airdate of the program to the present day. This study examined whether there have been any changes in the presentation of the bride/woman identity within the context of this program over the years. It also investigated whether the attitudes and perspectives of the women participating in the competition have changed over time in relation to their roles in society, including gender roles, family, and their positions in the workforce. The evaluations of the selected program were conducted through discourse and content analysis. At the end of the assessments, it was observed that there hasn't been any significant change in the perspectives regarding the roles of the bride/woman within the household or in terms of gender roles since 2015. It has been observed that the contestants participating in the program incorporate Turkish customs and traditions into their lives within certain limits and mostly in a superficial manner. Furthermore, it has been understood that especially ceremonies such as henna night, engagement, and wedding have been blended with European traditions to create a colorful synthesis.

Keywords

Bride, Daytime Slot, Gender, Conspicuous Consumption, Symbolic Violence

References

• Akbulut, H. Ve Baştürk Akça, E. (2005). Kadın programlarına bir bakış: Kadının sesi ve sizin sesiniz’de tür, anlatı ve format. İletişim Araştırmaları, (3), 41-73.
• Akdemir A. ve Ünan Göktan, D. (2016). Ben Stor Perde Sevmiyorum: Gelin Evi ve Düşündürdükleri. Birikim Sayı, (324), 65-70.
• Aydın, G. (2019). Kitle Kültürü ve Televizyon: “Gelin Evi” Örneği. Toplum Bilimleri Dergisi. Özel Sayı, (26), 129 – 151.
• Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Stanford: General Learning Press
• Bourdieu, P. (2014). Eril Tahakküm. İstanbul: Bağlam Yayıncılık
• Çaplı, B. ve Dündar, C. (1996). 80'den 2000'lere Televizyon. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi -Yüzyıl Biterken, Cilt:15, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Çopuroğlu, M. (2022). Gündüz Kuşağı Programları Bağlamında Kadın Güçlenmesini Yeniden Düşünmek: Gelin Evi Örneği. Medya ve Kültürel Çalışmalar Dergisi 4 (2), 70 – 85.
• Güleç, C. (2015). Thorstein Veblen ve Gösterişçi Tüketim Kavramı. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,1 (38), 62-82.
• Güllülü, U., Ünal, S. ve Bilgili, B. (2010). Kendini Gösterim ve Kişilerarası Etkileşimin Gösterişçi Tüketim Üzerindeki Etkilerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28 (1), 105-139.
• Ilgın, H. Ö., & Kardaş, M. (2023). Women’s Programs From The Perspective Of Conspicuous Consumption: A study on Gelin Evi (Bridal House) Audiences. Akdeniz İletişim, (40), 74-92.
• Kebeli, S. & Inan, M. U. (2020). Gelin Evi’nin Kadınları: Türkiye’deki Toplumsal Cinsiyet Rollerinin Medyadaki Temsili. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2 (2), 104-121.
• Macdonald, M. (1995). Representing Women: Myth of Femininity İn The Popular Media. London: Arnold.
• Meder, M. ve Çiçek, Z. (2011). Özel Hayatın Kamusal Alanda Tartışılması: Kadın Programları Üzerine Sosyolojik Bir Değerlendirme. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (9), 69-80.
• Metin, O. ve Ünal, Ş. (2022). İçerik Analizi Tekniği: İletişim Bilimlerinde ve Sosyolojide Doktora Tezlerinde Kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, AÜSBD Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Özel sayısı, 273-294.
• Mourkabel, N. (2009). Sri Lankan Housemaids in Lebanon: A Case of “Symbolic Violence” and “Everyday Forms of Resistance”, Amsterdam: Amsterdam University Press.
• Pusposari, D. (2021). The Representation Of Symbolic Violence Endured By The Female Characters in Korean Drama Strong Woman Do Bong. Advances in Social Science, Education and Humanities Research, (612), 57- 64.
• Sallan Gül, S. ve Kâhya Nizam, Ö. (2021). Sosyal Bilimlerde İçerik ve Söylem Analizi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Özel sayı, (42),1, Ö181-Ö198.
• Sayan Cengiz, F. (2020). Bridal Anxieties: Politics of Gender, Neoconservatism and Daytime TV in Turkey. (s. 229- 248). Female Agencies and Subjectivities in Film and Television. Edited by Diğdem Sezen, Feride Çiçekoğlu, Aslı Tunç, Ebru Thwaites Diken. Switzerland: Palgrave Macmillan.
• Şahin, K. (2011). Kültürel Yozlaşmaya Neden Olan Bir Unsur Olarak Televizyon. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C.1 S.1. 243-277.
• Tavşancıl, E. ve Aslan, E. A. (2001). Sözel, Yazılı Ve Diğer Materyaller İçin İçerik Analizi Ve Uygulama Örnekleri. İstanbul: Epsilon.
• Usal, Y. (2010), Türklerde Çeyiz Sandığının Kullanımı ve Geleneksel Süslemeleri. ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, (1), 157-167.
• Veblen, T. (2015). Aylak Sınıfın Teorisi: Kurumların İktisadi İncelemesi.Ankara: Heretik Yayıncılık.