This study discusses the subject of nostalgia in the poem of Maḥmūd Sāmī al-Bārūdī, who is considered as the pioneer of modern Egyptian poetry by many critics of Arabic literature. Al- Bārūdī, who had a special interest and a natural talent for the poem, imitated the styles of the ʿAbbāsid period poets. He argued that Arabic poetry which began to weaken after the period of ʿAbbāsids, had to be renewed in terms of form and content. Diffe-rent from the old understanding, he initiated the neoclassical movement in the poem, prioritising the meaning rather than literary arts in the poem and generating the poems subjecting emotions, thoughts and problems of the society. Al-Bārūdī, who was called “the master of pen and sword” as he was a soldier in addition to being a poet, was exiled to Ceylon (now Sri Lanka) in 1882 by Hidiv Tevfîk since he participated in the ʿUrābī revolt. Amongst different types of poems written by the poet such as depiction, ghazal, heroism, glory, elegy, asceticism and aphorism, his most important works are the nostalgic poems written during his 17 years of exile away from his homeland and beloved ones. The nostalgia is felt intensively in his poems in which al- Bārūdī wrote his longing for his country, family, friends, past and beloved.
Keywords: Arabic language rhetoric, poem, neoclassical, al- Bārūdī, nostalgia.
Bu çalışma, pek çok Arap edebiyatı eleştirmeninin Modern Mısır şiirinin öncüsü kabul ettiği Mahmûd Sâmî el-Bârûdî’nin şiirlerinde özlem konusunu ele almaktadır. Şiire karşı duyduğu özel ilgi ve doğal yeteneğe sahip olan el-Bârûdî, Abbâsî dönemi şairlerinin üslûplarını taklit etmiştir. Abbâsîlerden sonraki süreçte zayıflamaya yüz tutan Arap şiirinin şekil ve içerik bakımından yenilenmesi gerektiğini savunmuştur. Eski anlayıştan farklı olarak, şiirde edebî sanatlardan ziyade anlamı öne çıkaran ve toplumun duygu, düşünce ve sorunlarını konu edinen şiirler üreten Neo-Klasik akımı başlatmıştır. Şair kişiliğinin yanı sıra bir asker olduğu için “kalem ve kılıcın efendisi” lakabıyla anılan el-Bârûdî, ʻUrâbî isyanına katıldığı için Hidiv Tevfîk tarafından 1882 yılında Seylan’a sürgüne gönde-rilmiştir. Tasvir, gazel, hamâset, medîh, mersiye, zühd ve hikmet gibi türlerde şiirler kaleme alan şairin en etkili eserleri, vatanı ve sevdiklerinden uzaklarda 17 yıl geçirdiği sürgünde söylediği özlem yüklü şiirleridir. Özlem, el-Bârûdî’nin vatanı, ailesi, dostları, geçmişi ve sevgiliye duyduğu hasreti tüm içtenliğiyle mısralara döktüğü şiirlerde yoğun bir biçimde hissedilmektedir.
Anahtar Sözcükler: Arap Dili Belâğatı, Şiir, Neo-Klasik, el-Bârûdî, Özlem.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Araştırma Makaleleri / Research Articles |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2020 |
Submission Date | July 13, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 36 |
The Journal of Theology Faculty of Kahramanmaraş Sütçü İmam University is published in electronic version and a hardcopy is distributed to each related library.