Objective: Interstitial cystitis (IC), also known as bladder pain syndrome (BPS), is a type of chronic suprapubic pain that symptoms include feeling the need
to urinate right away and needing to urinate often. Dekspanthenol, a derivative of pantothenic acid (vitamin B5) is decreased the oxidative stress and inflammation
besides that has been indicated posivitive effect of healing wound. In our study, we aim to compare the effects of Dekspanthenol on inflammation and
oxidative stress in the bladder to chondroitin sulfate and hyaluronic acid which used routinely intravesical agents treatment of IC.
Materials and Methods: Forty Wistar Albino rats were used as a sample and divided five groups which were determined control, chemical cystitis (CC),
CC+Dekspanthenol, CC+chondroitin sulfate and CC+hyaluronic acid groups. The chemical cystitis model was obtained with an intravesical instillation of
hydrochloric acid (0.2 mL of 0.4 NHCl) and in control group rats were applied the only 0.9% NaCl. The CC+Dekspanthenol group were treated with 2 mL
0.9% NaCl solution containing 500 mg/kg Dekspanthenol. The CC+chondroitin sulfate group were treated with 2 mL chondroitin sulfate (0.2%) and the
CC+hyaluronic acid group were treated with 2 ml hyaluronic acid (0.5%). These agents were applied for that three treatment group twice a week for four
weeks. Additionally, the 0.9% NaCl installation was performed for the same period to achieve similar stress in CC and control groups. All rats were performed
to cystectomy with an abdominal incision and blood sample were taken from their hearts one day after the end of the treatments. Histopathological
assessments were done on bladder tissue and malondialdehid (MDA), Superoxide Dismutase (SOD) and prolidase values were defined in blood samples.
Results: It was detected that the leukocyte count of the group treating with Dekspanthenol decreased compared to the cystitis group in the histopathological
examination of the tissues (p<0.05). However, this improvement was less than the other treatment groups. There was a significant difference between the
tissue MDA values of the control and cystitis groups, but there was no difference between serum MDA, serum prolidase, and serum and tissue SOD values.
The serum and tissue MDA and serum prolidase values decreased and serum and tissue SOD values increased in all three treatment groups compared to the
cystitis group (p>0.05) and with this improvement in MDA, SOD and prolidase values of the treatment groups, it was observed that they approached the
levels in the control group without cystitis.
Conclusions: The Dekspanthenol treatment reduces oxidative stress, increases anti-oxidative effect and suppresses inflammation at tissue level in the interstitial
cystitis model. We believe that Dekspanthenol will be used alone or in combination therapy in interstitial cystitis in the future, because of that it effects
were similar like the current agents used in the clinic and cost-effective.
Amaç: Bir kimyasal sistit hayvan modelinde intravezikal dekspantenol kullanımının mesane histolojisi ve inflamatuvar parametreler üzerindeki etkilerini klinik
pratikte kullanılan kondroitin sülfat ve hyaluronik asit ile karşılaştırmak.
Gereç ve Yöntemler: Her grupta 8 adet rat olacak şekilde 40 adet Wistar Albino rat 5 gruba ayrıldı. Bu gruplar; kontrol, kimyasal sistit (CC), CC+dekspantenol,
CC+kondroitin sülfat ve CC+hyaluronik asit grupları olarak belirlendi. Deneysel sistit modeli intravezikal hidroklorik asit (0.2 mL of 0.4 NHCl) instilasyonu
ile sağlandı. Kontrol grubundaki sıçanlara sadece %0.9 NaCl instilasyonu yapıldı. Tedavi gruplarından CC+dekspantenol grubuna 500 mg/kg Dekspantenol
içeren 2 mL %0.9 NaCl solüsyonu, CC+kondroitin sülfat grubuna 2 mL kondroitin sülfat (%0.2) ve CC+hyaluronik asit grubuna 2 ml hyaluronik asit(%0.5)
instile edildi. Tedavi gruplarına verilen bu ajanlar dört hafta boyunca haftada iki kez uygulandı. CC ve kontrol gruplarında da benzer stres oluşturmak için aynı
süre boyunca %0.9 NaCl instilasyonu yapıldı. Tedavilerin bitiminden bir gün sonra abdominal insizyon ile sistektomi yapıldı. Kalplerinden kan alındıktan sonra
ratlar sakrifiye edildi. Mesane dokusu histopatolojik değişiklikler açısından incelendi. Serumda ve dokuda malondialdehit (MDA), Süperoksit Dismutaz (SOD)
ve prolidaz değerlerine bakıldı.
Bulgular: Dokuların histopatolojik incelenmesinde dekspantenol tedavisi alan grubun lökosit sayısının sistit grubuna göre azaldığı görüldü (p<0.05). Ancak
bu düzelme diğer tedavi gruplarına kıyasla daha düşük idi. Kontrol ve sistit gruplarının doku MDA değerleri arasında anlamlı fark mevcut iken, serum MDA,
serum prolidaz ve serum ve doku SOD değerleri arasında farklılık yoktu. Sistit grubuna göre her üç tedavi grubunun serum ve doku MDA ve serum prolidaz
değerlerinin azaldığı, serum ve doku SOD değerlerinin arttığı görüldü (p>0.05). Tedavi gruplarının MDA, SOD ve prolidaz değerlerindeki bu olumlu düzelme
ile sistit oluşturulmayan kontrol grubundaki seviyelere yaklaştığı görüldü.
Sonuç: İntertisyel sistit modelinde dekspantenolün klinikte kullanılan mevcut ajanlar gibi oksidatif stresi azaltması, anti-oksidatif etkiyi arttırması, doku düzeyindeki
enflamasyonu baskılaması ve maliyetinin düşük olması nedeniyle gelecekte intertisyel sistitte tek başına yada kombine tedavide yer bulacağı kanaatindeyiz.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Araştırma Makaleleri |
Authors | |
Early Pub Date | July 10, 2023 |
Publication Date | July 12, 2023 |
Submission Date | April 25, 2022 |
Acceptance Date | June 3, 2022 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 18 Issue: 2 |