Günümüz dünyasında uluslararası
arenadaki rolünün ve öneminin artmasıyla Türkiye’ye olan yabancı ilgisi büyük
ölçekli bir Rönesans yaşamaktadır. Bu ilgi politik ve ekonomik alanda olduğu
kadar sosyal planda da Türk diline yoğun bir biçimde yönelmiştir. Bugün artık
gerek Türkiye’de üniversiteler düzeyinde ve özel dil kurslarında gerekse
dünyanın pek çok ülkesinde bulunan Türk okulları ve Türk kültür merkezleriyle uluslararası
prestijli pek çok üniversitede Türkçe yabancı dil olarak öğretilmektedir. Ancak
Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi yeni bir fenomen değildir ve yoğun bir
tarihi geçmişe sahiptir. Özellikle de Batı’nın Türkçeye olan ilgisinin 19.
yüzyılda artmış olduğu görülmektedir. Osmanlı Devletinde gerek diplomat gerekse
gezgin olarak bulunmuş pek çok Batılı oryantalist Türk dili üzerine çeşitli
kitaplar yazmışlardır. Bu kitapların amacı bu “egzotik dili”, Avrupalı
meraklısına öğretmek olmuştur. Bu kitaplar arasında yabancı dil öğretim yöntem
ve teknikleri açısından en kapsamlısı ve bir anlamda en yenilikçisi, bir
İngiliz diplomat ve oryantalisti William Burckhardt Barker tarafından 1854’te
yazılmış olan “A Reading Book of Turkish
with a Grammar and Vocabulary” adlı çalışma olmuştur.
Bu çalışmanın amacı, kendisini
çağdaşlarından ayıran özellikleri dolayısıyla 19. yüzyılda Türkçenin yabancı
dil olarak öğretimi konusunda ilgili literatüre önemli bir katkı sağlayacağı
umulan söz konusu bu eseri incelemektir.
Konular | Dilbilim |
---|---|
Bölüm | Eğitim |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2017 |
Gönderilme Tarihi | 17 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 1 |