Afetler doğal nedenlerden kaynaklansa da esas meseleler afet sonrası alınan ekonomik ve
politik kararlar ve uygulamalar etrafında şekillenmektedir. Tüm bu uygulamalara yön veren
önemli unsurlardan bir tanesi de afetin kültürel temsillerdeki yolculuğu olmaktadır. Bu yazı,
popüler olduğu dönemde kültürel bir sembol haline gelen bir depremzedenin fotoğrafının ilk
çekim ve dağıtım koşullarına gitmeyi hedeflemektedir. Fotoğrafa maddi boyutuyla yaklaşan bu
metinde, imgenin öncelikle bir haber fotoğrafı olarak üretim sürecine odaklanılmaktadır. Tüm
bu tartışmaları açabilmek adına 2011 yılında Van’da gerçekleşen depremin ardından depremin
görsel simgesi haline gelen 13 yaşındaki depremzede Yunus Geray’ın fotoğrafını çeken fotomuhabir
(Ümit Bektaş) ile yapılan yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme notları baz
alınmıştır. Bu bağlamda öncelikle, fotoğrafının çekim süreçlerinde alınan kararlar ve süreçleri
etkileyen sistemsel mekanizmalar tartışılmıştır. Yapılan görüşme ışığında, felaketlerin ve
imgelerin kültürel boyutları, fotoğrafın mimetik özellikleri, kurulan bakışlar, duygu politikaları,
ideal kurban olmak, çerçeveleme ve acıma politikaları gibi kavramsal meseleler etrafında bir
tartışma örgütlenmiştir. Aynı zamanda fotoğrafların sınıflandırılmaları, taksonomileri,
felaketler, kurbanlar ve fotoğraflar arasındaki hiyerarşiler ve iş kültürü ile yerleşen zihinlerdeki
matematiksel kotalar gibi meseleler de görüşmeyle ilişkili olarak irdelenmiştir. Sonuç olarak
fotoğrafa bakan ve bakılan arasındaki ilişkinin ve buradan üretilecek duygulanımların, en
baştan beri fotoğrafçı tarafından belli profesyonel kodlarla belirlendiği iddia edilmiştir. Ayrıca
fotoğrafa içkin estetiklik, gerçekçilik, tarafsızlık gibi özelliklerin profesyonel söylemde bulduğu
kaygan anlamlar ve karşılıklar da tartışılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Cultural Studies |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 26, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 |