“Zoning is possible by demolishing. If there is no demolition in a country, there is no zoning. If we don’t undermine this city, we can’t do anything.” (Şevki Savaşçı, 1939)
For this question that interrogates how possible and meaningful it is to read city histories in terms of “blind pickaxe,” in other words, in the context of “destructions,” the words of councillor Şevki Savaşçı at the Trabzon Municipal Council session in 1939 indicate a remarkable mental background. It is because, in the histories of urbanism in Türkiye, there are many actions that strengthen the perception that almost the only condition for “building” is “demolishing,” and another striking example of this is about to happen in Trabzon.
“İmar yıkmakla olur. Bir memlekette yıkmak olma(z)sa imar da olmaz. Biz bu şehri baltalamazsak hiçbir şey yapamayız.” (Şevki Savaşçı, 1939)
Şehir tarihlerini “kör kazma” üzerinden, bir başka deyişle “yıkım”lar bağlamında okumanın ne kadar mümkün ve anlamlı olduğunu sorgulayan bu soru için Belediye azası Şevki Savaşçı’nın 1939 yılında Trabzon Belediye Meclis oturumunda sarf ettiği sözler dikkat çekici bir zihinsel arka plana işaret eder. Zira Türkiye şehircilik tarihlerinde “inşa” etmenin neredeyse yegâne koşulunun “yıkmak” olduğu algısını güçlendiren yığınla eylem vardır ve bunun çarpıcı bir başka örneği de Trabzon’da yaşanmak üzeredir.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Architectural History, Theory and Criticism |
Journal Section | Discussion |
Authors | |
Publication Date | July 31, 2024 |
Submission Date | May 25, 2024 |
Acceptance Date | July 19, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 1 Issue: 2 |