Eğitim Fakültelerinde Çalışan Öğretim Üyelerinin Terörizmle Baş Etme Konusundaki Düşünce ve Uygulamaları

Yıl 2025, Cilt: 61 Sayı: 61, 1 - 30

Şeyma Nur Didin Ala , Ayşen Bakioğlu

Öz

Bu araştırma, terör örgütlerinin hedeflerine ulaşmak için öğretmen adaylarını nasıl etkilediklerini ortaya koymak, eğitimle bu durumun nasıl önüne geçilebileceğini ve terörizmle baş edebilecek öğretmenleri yetiştirmek için neler yapılabileceğini araştırmak için yapılmıştır. Nitel yöntem ve ölçüt örnekleme modeli ile yürütülen araştırmada 30 öğretim üyesi ile görüşülmüştür. Yarı yapılandırılmış görüşme formu ile yürütülen çalışmada görüşmeler ses kayıt cihazı ile kayıt altına alınmıştır. Toplanan veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma bulguları öğretim üyelerinin, öncelikle terör örgütlerinin öğrencileri refah, saygınlık kazandırma ve özgürlük/bağımsızlık gibi argümanları kullanarak etkilediklerini düşündüklerini ortaya koymuştur. Bu durumun önüne geçmek için öğretim üyeleri, özellikle derslerde aklın/çok boyutlu ve eleştirel düşünmenin öne çıkarılması, terör örgütlerinin tanıtılması, çatışmayı önleyici bir dil kullanılması, diğerlerine saygı duymanın öneminin vurgulanması gerektiğini belirtmişlerdir. Ayrıca, öğretim üyelerine göre, öğrencilerin terör örgütlerine katılma sebepleri, kendilerini farklı platformlarda ifade edememeleri, farklılıklara tahammülsüzlük, toplumsal sebepler/ayrışmalar, amaçsızlık vb. olabilmektedir. Bu durumun önüne geçmek için de eğitimin koruyucu/önleyici rolü ön plana çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim fakültesi öğretim üyeleri, eğitim yönetimi ve politikası, öğretmen yetiştirme, terörizmle başa çıkma

Education Faculties’ Role and Implications in Coping with Terrorism

Öz

TThis research was conducted to reveal how terrorist organizations influence teacher candidates to achieve their goals, how this situation can be prevented through education, and what can be done to train teachers who can cope with terrorism. In the research conducted with the qualitative method and criterion sampling model, 30 faculty members were interviewed. In the study conducted with a semi-structured interview form, the interviews were recorded with a voice recorder. The collected data were analyzed with content analysis. The research findings revealed that faculty members primarily think that terrorist organizations influence students by using arguments such as welfare, gaining respect, and freedom/independence. In order to prevent this situation, faculty members stated that reason/multidimensional and critical thinking should be emphasized, terrorist organizations should be introduced, a language that prevents conflict should be used, and the importance of respecting others should be emphasized. In addition, according to faculty members, the reasons why students join terrorist organizations can be the inability to express themselves on different platforms, intolerance to differences, social reasons/separations, aimlessness, etc. In order to prevent this situation, the protective/preventive role of education comes to the fore.

Anahtar Kelimeler

Coping with terrorism, educational administration and policy, faculty members of the faculty of education, teacher training

Kaynakça

• Aktaş, F. (2006). Türkiye’nin terörle mücadele konsepti bağlamında PKK terörünün incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kütahya.
• Al-Ajeely, S. A. ve Khasawneh, M. A. S. (2022). The role of university education in confronting the phenomenon of terrorism and promoting belonging among young people. Journal of Positive Psychology and Wellbeing, 6(1), 3206-3211.
• Alkan, N. (2007). Söz bitmeden. Ankara: Uşak Yayıncılık.
• Ariyani, S. D. (2023). Is moral education effective in preventing radicalism and terrorism?. Indonesian Journal of Counter Terrorism and National Security, 2(1), 115-146.
• Aydınalp, H. (2016). Canlı bomba sosyolojisi. İstanbul: Çamlıca Yayıncılık.
• Bakioğlu, A. ve Kurt, T. (2015). Eğitimde demokrasi vatandaşlık ve vatanseverlik. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Bakkal, A. (2006). Terörizmin sebep ve çareleri. Köprü Dergisi, 94, 24-43.
• Barner, R. E. (2015). Issues of perception post 9/11 and ımplications for antiterrorism education. Doktora Tezi. Loyola University. Chicago, Illinois.
• Canbay Tatar, H. ve Tatar, T. (2014). Yabancılaşma ve eğitim. İçinde M. Ç. Özdemir (Ed.). Eğitim sosyolojisi (ss. 141-180). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Caşın, M.H. (2021). Uluslararası terörizm. Ankara: Nobel Yayınları.
• Chaerunnisa, L. Y. ve Hakim, M. A. (2023). Women and terrorism: an ınterdisciplinary study of peacebuilding education. At-Tarbawi: Jurnal Kajian Kependidikan Islam, 8(1), 17-30.
• Creswell, J. W. (2009). Research desing: Qualitative, qualitative and mixed methods approaches. California: SAGE Publications.
• Çelik, Ö. (2012). Terrorism overview. İçinde A. Duyan (Ed.). Defence against terrorism: different dimensions and trends of an emerging threat (ss. 1-17). Amsterdam: Ios Pres.
• Danvers, E. (2023). Prevent/Ing critical thinking? The pedagogical impacts of prevent in UK higher education. Teaching in Higher Education, 28(6), 1264-1279.
• Doğaner, M. ve Yoldaş, Y. (2023). DEAŞ terör örgütünün dini ideolojik alt yapısı ve örgütsel üyelik stratejileri. Türkiye Siyaset Bilimi Dergisi, 6(1), 47-64.
• Duckworth, C. L. (2024). The role of schools in preventing violent extremism: From policing to pedagogy. Journal of Peace Education, 1-20. https://doi.org/10.1080/17400201.2024.2314307.
• Endrizal, E. ve Suharti, S. (2023). The deradicalization of Islamic boarding school in Indonesia: Study about the prevention of radicalism and terrorism movement in Indonesia. Ishlah: Jurnal Ilmu Ushuluddin, Adab dan Dakwah, 5(1), 91-107.
• Esmailzadeh, Y. (2023a). Social strategies of terrorism. International Journal of Social Science Research and Review, 6(6), 76-85.
• Esmailzadeh, Y. (2023b). The role of education in promoting peace and countering terrorism. The American Journal of Social Science and Education Innovations, 5(04), 38-45.
• Freire, P. (2016). Ezilenlerin pedagojisi. (Çev. Dilek Hattatoğlu ve Erol Özbek). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Graaf, B, Sterkenburg, N., Dijkstra, J. ve Glas, T. (2023). Discussing terrorism in the classroom – adopting an empathizing and historical perspective: A research note. Studies in Conflict & Terrorism, 47(1), 98-114. https://doi.org/10.1080/1057610X.2023.2229088.
• Güngör, U. T. (2010). Türkiye’ de gençlerin terör örgütlerine katılma nedenleri ve sonuçları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Haney, J. (2017). A geographic approach for teaching about terrorism. Journal Of Geography, 116(6), 250-262, Doı: 10.1080/00221341.2017.1297845.
• James, J. S. (2023). French republican integration, British multiculturalism, and educational responses to terrorism. (Yayımlanmamış doktora tezi). University College London.
• Kan, Ç. (2009). Sosyal bilgiler eğitiminde küresel vatandaşlık. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 26, 25-30.
• Karlıdağ, B. (2020). Bireyler terör örgütlerine neden katılır? Stratejik Ortak. https://www.stratejikortak.com/2020/09/bireyler-teror-orgutlerine-neden-katilir.html
• Kıyıcı, H. (2019). Şiddete varan aşırıcılıkla mücadele ve eğitim. Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
• Kızılgül, P. B. (2021). Terör örgütlerince çocukların kullanılması: PKK terör örgütü örneği. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İçişleri Bakanlığı Jandarma ve Sahil Güvenlik Akademisi, Güvenlik Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Krieger, T. ve Meierrieks D. (2011). What causes terrorism? Public Choice,147(1-2), 3-27.
• Kümbetoğlu, B. (2005). Sosyolojide ve antropoojide niteliksel yöntem ve araştırma. İstanbul: Bağlam Yayınevi.
• Locicero, A. ve Sinclair, S. J. (2008). Terrorism and terrorist leaders: Insights from developmental and ecological psychology. Studies in Conflict & Terrorism, 31, 227- 250.
• Memon, U., Ali, A. J., ve Nisa, Z. U. (2020). Teachers' war against terrorism: A mediated moderation model. J Public Affairs. https://doi.org/10.1002/pa.2406.
• Myers-Walls, J. A. (2004) Children as victims of war and terrorism. Journal Of Aggression, Maltreatment & Trauma, 8(1-2), 41-62. doi: 10.1300/J146v08n01_02.
• Özeren, S., Sözer, M. A. ve Başıbüyük, O. (2015). Bireylerin terör örgütüne katılmasına etki eden faktörler üzerine bir alan çalışması: PKK/KCK Örneği. International Journal of Security and Terrorism, 3(2).
• Pakel, M. (2009). Gençlerin teröre yönelmelerini engelleme amacıyla eğitim yoluyla alınacak önlemler. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Polis Akademisi, Ankara.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (Çev. Ed. M. Büyün ve S. B. Demir). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Piazza, J.A. (2008). Incubators of terror: Do failed and failing states promote transnational terrorism? International Studies Quarterly, 52, 469-488.
• Purpura, P. P. (2007). Terrorism and homeland security: An introduction with applications. Butterworth-Heinemann.
• Rahman, K. (2023). Role of primary education in promoting peace in terrorism affected areas: Primary school teachers’ perspectives. American Journal of Applied Psychology, 12(2), 36-46.
• Resmi Gazete. (1991). Terörle mücadele kanunu. https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/20843_1.Pdf
• Saghir, A., Misbah, M. ve Ayesha, B. (2018). Perceptions of university students about causes of terrorism. Bulletin of Education and Research, 40(3), 115-127.
• Schreglmann, S. (2011). Konu temelli eleştirel düşünme öğretiminin öğretmen adaylarının akademik başarı, eleştirel düşünme eğilimine ve düzeyine olan etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Seban, D. (2011) Teaching peace through picture books in a third-grade classroom. Intercultural Education, 22(1), 115-120, doı:10.1080/14675986.2011.549650.
• Singer, P. W. (2006). Young soldiers used in conflicts around the world. The Brookings Institution.
• Skotnes, C. E. ve Sjøen, M. M. (2023). Citizenship to (counter) terrorism: The need to de-securitise the Norwegian education system and create space for democratic resilience. International journal of social pedagogy, 12(1), 1-14.
• Swain, S. K. ve Mishra, L. (2013). Preparing Children For Peace. İçinde L. Mishra (Ed.). Education for peace (ss. 31-38). Cambridge Scholar Publishing.
• Şen, A. (2019). Vatandaşlık eğitiminde değişiklik ve süreklilikler: 2018 sosyal bilgiler öğretim programı nasıl bir vatandaşlık eğitimi öngörüyor? Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi – Journal Of Qualitative Research İn Education, 7(1), 1-28. doi:10.14689/İssn.2148-2624.1.7c1s.1m
• Tangör, B. ve Sayın, S. (2012). Avrupa Birliği’nin terörizmle mücadele stratejisi: Yeni bir bütünleşme alanı mı? Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi 11(1), 85-118.
• Tarlacı, S. (2017). Suç ve beyin. İstanbul: Destek.
• TDK. (2024). Büyük Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Vajen B., Kenner, S. ve Reichert, F. (2023). Digital citizenship education-Teachers’ perspectives and practices in Germany and Hong Kong. Teaching and Teacher Education, 122.
• Waldron, F., Ruane, B. ve Oberman, R. (2014). Practice as prize: Citizenship education in two primary classrooms in Ireland. JSSE-Journal of Social Science Education, 13(1).
• Wijanarka, T., Yanuartha, R. A. ve Hergianasari, P. (2023). Sustainable citizenship education in Indonesia. International Academic Research & Reviews in Educational Sciences–I, 85.
• Yılmaz, H. (2008). Suçlu çocuk yoktur, suça itilen çocuk vardır. İzmir: Sistem Yayıncılık.