Abstract
Debt is one of the most important financing sources of countries. External borrowing is done especially by Developing Countries in order to sustain economic progress, as domestic savings are inadequate. External borrowing in the World showed up by liberalization of capital flows towards the end of 1980s. Effective mid-1990s, globalization was accelerated, dependency of countries were increased, expanded credit needs increased the demand of outsourcing.Yet in Turkey, it is observed that external borrowing has been done from time to time since the Republic was announced. In 1960s, to resolve the lack of domestic savings and in 1970s, to meet external payments against increasing rates due to petrol crisis, external borrowing was put forward. With the liberalization process began in 1980, external borrowing increased, it began to be an often referenced financing tool, with the liberalization of foreign capital movements’ decision taken in 1989, and in order to maintain development. In this study, which tries to examine the effect of domestic savings on external borrowing in Turkey since 1980s, the short and long term relation between external borrowing and domestic savings was analyzed by using Johansen-Juselius co-integration and Engle-Granger (Vector) error correction models.According to the analysis; there is a negative relation between external borrowing and domestic savings both in short and long terms. Thus, in solving the problem of Turkey’s foreign debt as a priority, one can say policies that will increase the amount of domestic savings should be adopted. An increase in domestic savings in Turkey might save the country from being dependent on foreign borrowing
Abstract
Borçlanma ülkelerin en önemli finansman kaynaklarından biridir. Özellikle gelişmekte olan ülkelerde
yurtiçi tasarrufların yetersiz olması nedeniyle ekonomik kalkınmanın sürdürülebilmesi için dış borçlanmaya
başvurulmaktadır. Dünyada dış borçlanma, yoğun olarak 1980’li yılların sonlarına doğru sermaye
hareketlerinin serbestleşmesiyle kendini göstermiştir.1990’ların ortalarından itibaren ise küreselleşme
hızlanmış,, ülkelerin birbirlerine bağımlılıkları artmış, büyüyen kredi ihtiyacı yabancı kaynak kullanım
talebini arttırmıştır.
Türkiye’de ise Cumhuriyetin kuruluşundan itibaren dış borçlanmaya, zaman zaman başvurulduğu
görülmektedir.1960’lı yıllarda yurtiçi tasarruf yetersizliğini gidermek, 1970’li yıllarda petrol krizi nedeniyle
artan fiyatlar karşısında dış ödemeleri karşılayabilmek için dış borçlanmaya başvurulmuştur. 1980 yılında
başlayan serbestleşme süreciyle ise, dış borçlanmaya daha çok gidilmiş, 1989 yılında yabancı sermaye
hareketlerinin serbestleştirilmesine yönelik alınan kararla ve özellikle kalkınmayı sağlamak amacıyla sık sık
başvurulan bir finansman yöntemi olmuştur.
Türkiye’de 1980’li yıllardan itibaren dış borçlanma üzerinde yurt içi tasarrufların etkisinin analiz
edilmeye çalışıldığı bu çalışmada, kısa ve uzun vadedeki ilişki Johansen-Juselius eşbütünleşme ve Engle
Granger (Vektör) hata düzeltme modeli kullanılarak analiz edilmiştir. Bu analize göre, hem uzun dönemde
hem de kısa dönemde yurtiçi tasarruflar ile dış borçlanma arasında ters bir ilişki olduğunu göstermiştir.
Buradan hareketle; Türkiye’nin dış borç sorununu çözmede öncelikli olarak, yurtiçi tasarruf miktarını
arttıracak politikalar uygulaması gerektiği söylenebilir. Türkiye’de yurtiçi tasarruflarda sağlanacak artış,
ülkeyi dış borçlanmaya bağımlı olmaktan kurtarabilecektir.
Anahtar Kelimeler: Dış Borç, Yurtiçi Tasarruf, Döviz Kuru, Eşbütünleşme, Vektör Hata Düzeltme
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | January 27, 2015 |
| Submission Date | January 27, 2015 |
| Published in Issue | Year 2014 Volume: 6 Issue: 11 |