Since its advent in international affairs in the 1990s the concept of human security has been subject to a great interest within the academia and political milieus. Various conceptions of it were advanced and received concrete forms. This paper is a contribution both to the understanding of human security and the sense of its satisfaction related to political society. Precisely from an essentialist perspective, it advances a naturalistic conception of human security, which enables to account of it as the human natural order, inescapably implying conservation. That way, it stands as the final cause of political society, that is to say, its foundation and its finality. It tests that by rereading Aristotelian essentialism and contractualist philosophies in a way that they inform human security as a natural law, evidenced in the Man’s political animality.
1990'larda uluslararası ilişkilerde ortaya çıkışından bu yana insan güvenliği kavramı, akademi ve siyasi çevrede büyük ilgi görmüştür. Bunun çeşitli kavramları geliştirildi ve somut biçimler aldı. Bu makale hem insan güvenliği anlayışına hem de politik toplumla ilgili memnuniyet duygusuna bir katkıdır. Kesin olarak özcü bir bakış açısıyla, kaçınılmaz bir şekilde korumayı ima eden, onu insan doğal düzeni olarak açıklamayı mümkün kılan, insan güvenliğinin doğalcı bir anlayışını geliştirir. Bu şekilde, siyasi toplumun nihai nedeni, yani onun temeli ve kesinliği olarak durur. Bunu, Aristotelesçi özcülük ve sözleşmeci felsefeleri, İnsanın politik hayvanlığında kanıtlandığı gibi, insan güvenliğini doğal bir yasa olarak bilgilendirecek şekilde yeniden okuyarak test eder.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 27 Issue: 1 |