An Extension to Levinas Philosophy: Ontological Positioning of the Other

Year 2024, , 150 - 164, 31.12.2024

Can Murat Demir

https://doi.org/10.56202/mbsjcs.1578089

Abstract

Levinas’ philosophy centers on the existence of the other and ethical responsibility. According to Levinas, ethics is the first philosophy and human existence is
shaped by intersubjective relations. The other, as a necessary being that reveals the ontological determination of the self, plays a critical role in the process of making sense of the individual’s existence. This is not only an individual ethical responsibility, but one of the basic building blocks of human existence. In the modern age of communication, anonymity and distance in communication with the other may lead to the disregard of ethical responsibility. Levinas’s philosophy, however, emphasizes that encounters with the other are not only a transfer of knowledge but also a process of ethical responsibility. Levinas’ phenomenological method functions not only as a research tool but also as a way of doing philosophy. While phenomenology offers a method for experiencing and understanding the existence of the other, for Levinas it is a way of exploring existence and ethical responsibility in depth. For Levinas, phenomenology is used to reveal the ontological depth of the relationship with the face of the other, and this encounter involves much more than a mere exchange of information. The aim of this study is to analyze Levinas’ philosophical perspective from the perspective of communication ethics and to gain a deeper understanding of the role of the presence of the other in shaping human existence. By examining otherness and ethical responsibility, the study aims to show how Levinas’ phenomenological approach offers ideas on how individual responsibility in communication can be reshaped.

Keywords

Levinas, Other, Ethics, Phenomenology

Levinas Felsefesine Bir Uzanım: Öteki’nin Ontolojik Konumlandırılması

Abstract

Levinas’ın felsefesi, ötekinin varlığını ve etik sorumluluğu merkeze alır. Levinas’a göre, etik ilk felsefedir ve insan varoluşu, öznelerarası ilişkilerde şekillenir. Öteki, benin ontolojik belirlenimini ortaya koyan zorunlu bir varlık olarak, bireyin varoluşunu anlamlandırma sürecinde kritik bir rol oynar. Bu, yalnızca bireysel bir etik sorumluluk değil, insan varoluşunun temel yapı taşlarından biridir. Modern iletişim çağında ise ötekiyle kurulan iletişimde, anonimlik ve mesafe, etik sorumluluğun göz ardı edilmesine yol açabilir. Ancak Levinas’ın felsefesi, öteki ile karşılaşmaların sadece bilgi aktarımı değil, aynı zamanda etik sorumluluk taşıyan bir süreç olduğunu vurgular. Levinas’ın fenomenolojik yöntemi, sadece bir araştırma aracı değil, aynı zamanda bir felsefe yapma biçimi olarak da işlev görmektedir. Fenomenoloji, ötekinin varlığını deneyimlemek ve anlamak için bir yöntem sunarken, Levinas için bu yöntem, varoluşu ve etik sorumluluğu derinlemesine keşfetmenin bir yoludur. Levinas’a göre, fenomenoloji, ötekinin yüzüyle kurulan ilişkinin ontolojik derinliğini ortaya çıkarmak için kullanılır ve bu karşılaşma, yalnızca bilgi alışverişinden çok daha fazlasını içerir. Bu çalışmanın amacı, Levinas’ın felsefi bakışını iletişim etiği perspektifinden analiz etmek ve ötekinin varlığının insan varoluşunu şekillendiren rolünü derinlemesine kavramaktır. Çalışma, ötekilik ve etik sorumluluğu inceleyerek, Levinas’ın fenomenolojik yaklaşımının iletişimde bireysel sorumluluğun nasıl yeniden şekillendirilebileceğine dair fikirler sunduğunu göstermeyi hedeflemektedir.

Keywords

Levinas, Öteki, Etik, Fenomenoloji

References

• Atakul, N.B. (2023). Levinas’a Karşı Levinas. Felsefe Dünyası (77-EK), 193-204. https://doi.org/10.58634/felsefedunyasi.1282276.
• Buber, M. (1970). I and Thou (trans.W. Kaufmann). Charles Scribner's Sons. (Original work published 1923).
• Çetinkaya, G., Akgün, S., & Akgün, A. (2023). Nazi antisemitizminde dönüm noktası: Kristal gece. TÜRKAV Kamu Yönetimi Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 3(5), 121-160. https://doi.org/10.5281/zenodo.10417143.
• Demir Güneş, C. (2020). Levinas’ın “Azizlik Etiği”nde Heidegger’i Bağışlama Olanağı. Kilikya Felsefe Dergisi(1), 1-19.
• Descartes, R. (2023). Meditasyonlar. (Çev. Çiğdem Dürüşken). İstanbul: Alfa.
• Direk, Z. (2005). Başkalık Deneyimi: Kıta Avrupası Felsefesi Üzerine Denemeler. İstanbul: YKY.
• Gurbanov, Ü. (2021). Emmanuel Levinas Röportajı (1993) [https://www.youtube.com/watch?v=VCKXX-aeKMY]. YouTube.
• Gülenç, K. (2014). Edmund Husserl’de ‘Başkasının Beni’ Sorunu ve İntersubjektivite Kavramı. Kilikya Felsefe Dergisi(1), 19-39.
• Gödelek, K. (2006). Kesin Bir Bilim Olarak Felsefenin Kartezyen Dayanakları. FLSF Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 17-28.
• Heidegger, M. (2018). Varlık ve Zaman. (çev. K. H. Ökten). İstanbul: Alfa.
• Husserl, E. (1995). Kesin Bir Bilim Olarak Felsefe. (çev. Tomris Mengüşoğlu). İstanbul: YKY.
• İspir, N., & Erdoğan, Ş. B. (2014). Levinas’ta İdeal İletişimin İmkânı: Öteki’yle Birlikte Var Olmak. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(2), 47-58.
• Kartal, O. (2017). Başkasının Politikası Husserl, Heidegger, Levinas. İstanbul: Fol.
• Levinas, E. (1969). Totality and Infinity: An Essay on Exteriority. (trans. A. Lingis,). Duquesne University Press.
• Levinas, E. (1979). Totality and Infinity: An Essay on Exteriority. (trans. by Alphonso, L. Boston, London: Martinus Nijhoff Publishers.
• Levinas, E. (1985). Ethics and Infinity: Conversations with Philippe Nemo (trans. R. A. Cohen,). Duquesne University Press.
• Levinas, E. (1990). Difficult Freedom: Essays on Judaism. (trans. S. Hand). Johns Hopkins University Press.
• Levinas, E. (2002). Başka’nın İzi. (içinde: Z Direk ve E Gökyaran). Sonsuza Tanıklık: Emmanuel Levinas’tan Seçme Yazılar. İstanbul: Metis.
• Levinas, E. (2003). Sonsuza Tanıklık. (haz. Z. Direk & E. Gökyaran). İstanbul: Metis.
• Levinas, E. (2017). Dört Talmud Okuması. İstanbul: Alfa.
• Megill, A. (1998). Aşırılığın Peygamberleri. (çev. T. Birkan). Ankara: Bilim ve Sanat.
• Örnek, Y. M. (2021). Martın Heidegger'in Kara Defterlerindeki "Antisemitizm. Ethos.
• Platon (2007). Menon. (çev. Ahmet Cevizci). İstanbul: Sentez.
• Smith, D.W. (2019). Husserl. İstanbul: Alfa.
• Taşkın, F. (2021). Husserl’in Temel Kavramları. Dört Öge(19), 151-169.
• Urlu Ünaldı, N. (2023). Emmanuel Levinas’ın Düşüncesinde Tanrı Kavramı. RumeliDE Dil Ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi(36), 635-649. https://doi.org/10.29000/rumelide.1372376.
• Uygur, N. (1958). Edmund Husserl’de Başkasının Ben’i Problemi Transzendental Fenomenoloji ile Transzendental Felsefenin Özüne Giriş. İstanbul: İstanbul Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Zahavi, D. (2020). Fenomenoloji İlk Temeller. İstanbul: Ayrıntı.