The Study of Produced Commodity in Digital Production Design in Meta of New Media and Dijital Labor

Year 2024, , 134 - 149, 31.12.2024

Şehmuz Güler

https://doi.org/10.56202/mbsjcs.1606632

Abstract

The freedom across fields enabled by digital communication has brought variations to the form nd content of digital products consumed by people. This transformation in consumption, fueled by the diversity of communication culture, has led to the digitization of production, which has evolved in multiple dimensions. Advances in the range and diversity of technological products, along with differences in the content of produced goods, have shifted the consumer experience from passive entertainment to active production. Today, the functionality of social media tools extends beyond mere consumption, demonstrating that a single consumer can produce the very commodity they consume, thanks to new production tools. Content such as photos, videos, graphics, and musical pieces—as well as “Virtual Reality” (VR) or “Augmented Reality” (AR) creations, which introduce new layers to digitally constructed realities—can now be produced and consumed by a single person. Amid this evolution, commodities have transformed; they are no longer purely consumable but now foster a process of reproduction even as they are being consumed.

Keywords

Digital, Media, Meta, Production, Design

Dijital Prodüksiyon Tasarımında Üretilen Metanın Yeni Medya ve Dijital Emek Bağlamında İncelenmesi

Abstract

Dijital iletişimin getirdiği alanlar arası özgürlük, biçimsel açıdan kişinin tükettiği dijital ürünlere farklılıklar getirmiştir. İletişim kültürünün çeşitliliği ile gelen bu tüketim dönüşümü farklı boyutta evrilen üretimin de sayısallaşmasına sebep olmuştur. Teknolojik ürün yelpazesindeki gelişim ve çeşitlilik ile üretilen ürünlerin sunmuş olduğu içeriklerdeki farklılık tüketimdeki tekdüze bir eğlenceden ziyade tüketiciyi üretime de döndürmüştür. Yeni medya araçlarının artık tek bir şekilde eğlence yerine bir üretim aracı kisvesinde olması da bu yönde üretim-tüketim ilişkisini farklı bir perspektifte post-modern içeriklerin ortaya çıkmasına ve tüketicilerin de üretici olmasına sebep olmuştur. Dijital prodüksiyon araçlarının özellikle de yeni medya araçlarına yönelik metanın üretimi yayın boyutunu platformlar arası geçişkenliği ve nihayetinde bilgisayar tabanlı üretimin tüketimle birlikte farklı bir üretim evrimine girmesine sebep olmuştur. Bugün sosyal medya araçları içerisindeki imkanların sadece tüketime yönelik olmayışı üretimde de yeni araçların gelişimi ile tüketicinin aynı zamanda tükettiği metayı üretebilir hale geldiğini göstermektedir. Sosyal medya araçlarının içerisindeki sunulan içeriklerin fotoğraf, video, grafik, müzikal içerikler ya da farklı medya ortamlarında üretilen gerçekliğe farklı bir boyut kazandıran “Sanal Gerçeklik” (VR) ve “Arttırılmış Gerçeklik” (AR) üretimler de tek bir kişi tarafından üretilebilir ve tüketilebilir hale gelmiştir. Bu evrimde metanın üretim dönüşümünde sadece tüketilebilir olması değil; aynı zamanda tüketilirken yeniden üretim dönüşümü sağlamaktadır.

Keywords

Dijital, Medya, Meta, Prodüksiyon, Tasarım

References

• Afşar, K.E. (2022). Yeni bir uyum biçimi olarak dijital merkeziyetsiz oyunlar: Axie Infinity örneği. Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (3), 1139-1153.
• Arnold, J.E. (1993). Emek ve karmaşık avcı-toplayıcıların yükselişi. Antropolojik Arkeoloji Dergisi, 12 (1), 75-119.
• Aydoğan, F. (2010). 'İkinci medya çağı'nda gözetim ile kamusal alan paradoksunda internet'. F. Aydoğan ve A. Akyüz (Ed.), İkinci Medya Çağında İnternet (s. xx-xx) içinde. Alfa Yayınları.
• Bauman, Z. (2005). Bireyselleşmiş toplum. Ayrıntı Yayınları.
• Berg, J., Furrer, M., Harmon, E., Rani, U. ve Silberman, M.S. (2018). Dijital emek platformları ve işin geleceği: Çevrimiçi dünyada insana yakışır işe doğru.
• Berners-Lee, T.J. (1992). Dünya çapında web. Bilgisayar Ağları ve ISDN Sistemleri, 25 (4-5), 454-459.
• Binark, M. (2007). Yeni medya çalışmalarında yeni prosedürler ve yöntem çözümü. M. Binark (Ed.), Yeni Medya Çalışmaları (s. xx-xx) içinde. Dipnot Yayınları.
• Binark, M., & Bayraktutan Sütçü, G. (2008). Silkroad online'da sanal cemaat inşası ve Türk klanın kimliği. XIII'de. Türkiye'de İnternet Konferansı Bildirileri, 22-23.
• Bottomore, T.B. (2002). Marksist düşünce sözlüğü. İletişim Yayınları.
• Chao-Chen, L. (2013). Yeni ve eski medyanın birleşmesi: Geleneksel olarak yeni medyanın temsili. Çin İletişim Dergisi, 6 (2), 183.
• Çetin, B.N. 2019). Üretüketim olgusu yapıları görünümlü emek olarak dijital üretüketici emeği. Sosyal Politika Konferansları Dergisi, 77, 349-382.
• Çomu, T., & Binark, M. (2013). Yeni medya ortamlarında nefret beyanı var. Medya ve Nefret Söylemi'de ( s. 199 219). İstanbul: Hrant Dink Vakfı Yayınları.
• Dağtaş, E. & Yoldaş, C. (2020). Üretken emeğin metalaşması: Twitter'da eleştirel ekonomik politik bir çözümleme. İnsan ve İnsan, 7 (26), 65-92.
• Demir, Z. (2018). Karl Marx'ın bakış açısı kapitalist toplumun yabancılaşma ve sonuçları. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 3 (5), 102-120.
• Fuchs, C. (2014). Bilişsel kapitalizm mi, enformasyonel kapitalizm mi? Enformasyonel ekonomide kişinin rolü. MA Peters & E. Bulut (Ed.), Bilişsel kapitalizm: Eğitim ve dijital emek (s. 137-189). Nota Bene Yayınları.
• Fuchs, C. (2015). Dijital emek ve Karl Marx. Nota Bene Yayınları.
• Fuchs, C., & Mosco, V. (Eds.). (2016). Marx in the age of digital capitalism (Vol. 80). Leiden: Brill.
• Fuchs, C., & Sevignani, S. (2013). What is digital labour? What is digital work? What’s their difference? And why do these questions matter for understanding social media? Triple C: Communication, capitalism & critique. Open access journal for a globa sustainable information society, 11(2), 237-293.
• Hardt, M., & Negri, A. (2002). İmparatorluk (A. Yılmaz, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
• Haug, W.F. (2009). Maddi olmayan emek. J. Fracchia (Çev.), Tarihsel Materyalizm, 17 (1), 177-185'te.
• Hebblewhite, J. & Henning, W. (2014). Üretim araçları olarak iletişim araçları. V. Mosco & C. Fuchs'ta (Ed.), Marx geri döndü: Medya, meta ve sermaye eklendi (s. xx-xx) (F. Başaran, Çev.). Nota Bene Yayınları.
• Istrate, E., & Harris, J. (2017). The future of work: The rise of the gig economy. National Association of Counties.
• Kapukaya, M., & Durmaz, Ş. (2023). Dijital emek kavramının emek arzı ve emek talebi yönünden incelenmesi: Nitel bir araştırma. Uygulamalı Sosyal Bilimler ve Güzel Sanatlar Dergisi, 5(12), 134-150.
• Karaçor, Z., Güvenek, B., & Karadoğan, E. (2020). Ekonominin maskesi: Dijital ekonomi. Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Dergisi, 6(34), 2140–2149.
• Kavesa, K., & Mbali, A. (2022). Doğu Cape'te gig ekonomisi, dijital işgücü platformları ve bağımsız istihdam. Doğu Cape Sosyo Ekonomik Danışma Konseyi.
• Koç, M., & Yıldırım, G. (2023). Transmedya hikayeciliği ve bilişsel kapitalizm ilişkisi üzerine bir değerlendirme. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 13(2), 483-500.
• Kulluk, R. (2023). Dijital toplumun tipleri: Dijital içerik üreticilerinin sosyolojik bir analizi. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 26(2), 64-78.
• Küçük, Ö. (2021). Emeğin dijitalleşme ve istihdam. Uluslararası İnsan Çalışmaları Dergisi, 4(8), 307–328.
• Laughey, D. (2010). Media studies: Theories and approaches. Oldcastle Books.
• Lazzarato, M. (1996). Immaterial Labour. In P. Virno & M. Hardt (Eds.), Radical Thought in Italy (pp. 133-146). University of Minnesota Press.
• Ly, B. (2020). “Employment in the Gig Economy”, On Research, 15, 29-37.
• McQuail, D. (1992). Medya performansı: Kitle iletişimi ve kamu yararı. Sage Publications.
• Marx, K. (2008). Grundrisse: Ekonomi politiğin eleştirisi için ön çalışma. S. Nişanyan (Çev.), Birikim Yayınları.
• Manovich, L. (2001). Post-media aesthetics. In Transmedia Frictions: The Digital, the Arts, and the Humanities (pp. 34–44).
• Nakayama, T. K. (2017). Beyazlık ve internet için sırada ne var. Medya İletişiminde Eleştirel Çalışmalar, 34(1), 68 72.
• Netchitailova, E. (2012). Flâneur, afacan ve empatik işçi. Erişim tarihi 10 Nisan 2018.
• Özmakas, U. (2015). İnsan sermayesinin kaynağı: Maddi olmayan emek. Toplum ve Bilim Dergisi, 135, 8–26.
• Rotte, R., & Zimmermann, K. F. (1998). Mali kısıtlama ve EMU'nun siyasi ekonomisi. Kamu Tercihi, 94(3-4), 385 406.
• Saraçoğlu, D. (2019). Önsöz. In T. E. Kalaycı & S. Oğuz (Trans.), Dijital emek ve Karl Marx. Nota Bene Yayınları.
• Terranova, T. (2000). Ücretsiz emek: Dijital ekonomi için kültür üretmek. Sosyal Metin, 18(2), 63.
• Timisi, N. (2003). Yeni teknolojiler iletişim ve demokrasi. Dost Kitapevi.
• Timisi, N., & Dursun, Ç. (2003). Medya ve deprem: 17 Ağustos 1999 depreminin genel temsili. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu (RTÜK).
• Toffler, A. (1980). Üçüncü dalga (S. Yeniçeri, Trans.). Koridor Yayıncılık.
• Turan, N. (2007). Yeni medya ve gazetecilik (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Smythe, D. W. (2006). On the audience commodity and its work. In M. G. Durham & D. M. Kellner (Eds.), Media and cultural studies (pp. 230–256). Blackwell.
• Uca, O. (2018). İtalyan işçi sınıfı deneyimi ve kapitalist bireyciliğin sıradanlaşması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(2), 1139-1156.
• Uğur, A. (2002). Kültür Kıtası Atlası. Yapı Kredi Yayınları.
• Van Dijk, T. (2004). Discurso y dominación. Grandes conferencias en la Facultad de Ciencias Humanas, 4, 5-28.
• Yar, M. (2012). Suç, medya ve temsil isteği: Yeni medya çağında ilişkileri yeniden değerlendirmek. Suç Medya Kültürü, 8(3), 245–260.
• Yaylagül, L. (2016). Kitle iletişim kuramları: Egemen ve eleştirel yaklaşımlar. Dipnot Yayınları.
• Yüdigül, Y., & Zinderen, İ. E. (2012). Yeni medya haberleri dili: Ayşe Paşalı olayı üzerinden geleneksel medya ve internet haberciliğinin karşılaştırması. Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 2(3), 81–91.