Key Sector Analysis in E7 Countries

Year 2020, Volume: 9 Issue: 2, 822 - 833, 24.04.2020

Abdullah Topcuoğlu , Fatih Volkan Ayyıldız

https://doi.org/10.33206/mjss.573907

Cited By: 3

Abstract

Developing countries need to
achieve economic growth by increasing their production levels so that they can
progress in socio-economic terms and to reach the level of developed countries.
In the process of achieving economic growth, economic decision makers need to
channel investments into the right areas. China, India, Brazil, Mexico,
Indonesia, Russia and Turkey as countries with a high growth rate is called the
E7 countries. Economists argue that if the E7 countries lead their resources to
the right areas, they will achieve a high rate of growth and in the following
years they will rise to the top of the world economy. In this process, it is too
important for E7 countries to correctly identifying the key sectors in the
economy and invest in these sectors so that they can invest in the right areas.
The key sectors are the sectors with high forward and backward linkages that
positively affect the growth rate of other sectors in the economy. In this study,
total forward and backward linking effects of E7 countries and the key sectors
of these countries are tried to be determined by using Input-Output analysis by
using WIOD data of 2014. 

Keywords

E7 Countries, Key Sector Analysis, Input-Output Analysis

E7 Ülkelerinde Kilit Sektör Analizi

Abstract

Gelişmekte olan ülkelerin
sosyo-ekonomik açıdan ilerleyebilmesi ve gelişmiş ülkeler seviyesine çıkabilmeleri
için üretim seviyelerini arttırarak ekonomik büyümeyi sağlamaları
gerekmektedir. Ekonomik büyümenin sağlanması sürecinde de ekonomik karar
vericilerin yatırımları doğru alanlara kanalize etmesi gerekmektedir. Çin,
Hindistan, Brezilya, Meksika, Endonezya, Rusya ve Türkiye, gelişme hızının
yüksek olduğu ülkeler olarak E7 (emerging) ülkeleri olarak adlandırılmaktadır. Ekonomistler,
E7 ülkelerinin sahip oldukları kaynakları doğru alanlara yönlendirmeleri
durumunda yüksek bir gelişme hızı yakalayacaklarını ve ilerleyen yıllarda da
dünya ekonomisinde üst sıralara yükseleceklerini ileri sürmektedirler.  Bu süreçte, E7 ülkelerinin doğru alanlara
yatırım yapabilmesi için ekonomideki “kilit
sektörleri” doğru tespit edebilmesi ve bu sektörlere yatırım yapması büyük
önem arz etmektedir. Kilit sektörler sahip oldukları yüksek ileri ve geri yönlü
bağlantı etkileriyle ekonomideki diğer endüstrilerin ve sektörlerin de gelişme
hızını olumlu yönde etkileyen sektörlerdir. Bu çalışmada E7 ülkelerinin toplam ileri
ve geri yönlü bağlantı etkileriyle bu ülkelerin kilit sektörleri 2014 yılı WİOD
verileri aracılığı ve Girdi-Çıktı analizi ile tespit edilmeye çalışılmıştır. 

Keywords

E7 Ülkeleri, Kilit Sektör Analizi, Girdi-Çıktı Analizi

References

• Alp, E., Kök, R. ve B. M. Ozan. (2017). “Türkiye Ekonomisinde Sürükleyici Endüstri Analizi: 2002-2012 Karşılaştırması”. KAÜİİBFD, 8(16), 211-241.
• Aydoğuş, O. (2010). Girdi – Çıktı Modellerine Giriş. Ankara: Efil Yayınevi.
• Botric, V. (2013). Indetifying Key Sectors in Crotian Economy Based on Input-Output Tables. EIZ Working Papers (EIZ-WP-1302), The Institute of Economics, Zagreb.
• Chenery, H. B. ve Watanabe, T. (1958). “International Comparisons of the Structure of Production”. Econometrica, 26(4), 487-521.
• Choi, S., Ji, H. ve Zhao, X. (2014). Identifying Key Sectors Using Regional Input-Output Model At Sub-National Level, 54th Congress of the European Regional Science Association: "Regional development & globalisation: Best practices", 26-29 August 2014, St. Petersburg, Russia, European Regional Science Association (ERSA), Louvain-la-Neuve.
• Çondur F. ve Evlimoğlu E. (2007). “Türkiye’de Madencilik Sektörünün Girdi-Çıktı Analizi Yöntemiyle İncelenmesi”. Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 25-41.
• Ersungur, Ş. M., Bayramoğlu, T. ve Pabuçcu, H. (2017). “Türkiye’nin Almanya, Rusya ve Çin İle Ticari İlişkileri: Girdi-Çıktı Analizi İle Bir Uygulama”. Gaziantep University Journal of Social Science, 16(1), 252-267.
• Ersungur, Ş. M., Boz, Ç. F. ve Çınar, Ö. (2017). “Türkiye İle BRICS Ülkeleri Arasındaki Dış Ticaret İlişkileri: Girdi-Çıktı Yöntemiyle Bir Analiz”. Business and Economics Research Journal, 8(3), 395-412.
• Ersungur, Ş. M. ve Ekinci, E. D. (2015). “Türkiye ve Doğu Asya Ülkeleri Arasındaki Dış Ticaret İlişkileri: Girdi – Çıktı Yöntemi İle Bir Analiz”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, 29(4), 721-748.
• Göktolga, Z. G. ve Akgül, Y. (2011). “Türkiye Ekonomisinin Yapısal Analizi: 1998 ve 2002 Yılları Girdi-Çıktı Analizi Örneği”. Akademik Yaklaşım Dergisi, 2(2), 110-128.
• Gül, Z. B. Ve Çakaloğlu, M. (2017). “İnşaat Sektörünün Dinamikleri: Türkiye İçin 2000-2014 Girdi-Çıktı Analizi”. Akdeniz Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 36, 130-155.
• Han, E., Tosunoğlu, T. ve Özsoy, C. (2011). “Türk İmalat Sanayinde Geri Ve İleri Bağlantılar: G-Ç Tablosuna Dayalı Yapısal Bir Çözümleme”. TİSK Akademi, 6(11), 104-129.
• Hirschman, A. O. (1958) The Strategy of Economic Development. New Haven: Yale University Press.
• Jahangard, E. ve Keshtvarz, V. (2012). “İdentification of Key Sectors for Iran, South Korea and Turkey Economies: A Network Theory Approach”. Iranian Economic Review, 16(32), 41-63.
• Kula A, M. (2008). Supply-Use And Input-Output Tables, Backward And Forward Linkages Of The Turkish Economy. 16th INFORUM WORLD Conference in Northern Cyprus, 01-05.
• Leontief, W. (1951) The Structure of the American Economy. New York: Oxford University Press, 2nd Edition.
• Marconi, N., Rocha I. L. ve Magacho, G. R. (2016). “Sectoral Capabilities and Productive Structure: An Input-Output Analysis of The Key Sectors of Brazilian Economy”. Brazilian Journal of Political Economy, 36(3), 470-492.
• Matallah, K. E. (2007). “A Multiplier and Linkage Analysis: Case of Algeria”. Journal of North Africa Economies 1, 287–300.
• Miller, R. E. ve Blair, P. D. (2009) Input-Output Analysis: Foundations and Extensions. Cambridge: Cambridge University Press, 2nd Edition.
• Özdemir A. ve Yüksel, F. (2006). “Türkiye'de Enerji Sektörünün İleri ve Geri Bağlantı Etkileri”. Yönetim ve Ekonomik Dergisi, 13(2), 1-18.
• Özyurt, H. (2007). İktisadi Planlama. Trabzon: Derya Kitabevi.
• Rasmussen, P. N. (1957). Studies in Inter-Sectoral Relations, North-Holland: Amsterdam.
• Şenesen, G. G. (2005). Türkiye’nin Üretim Yapısı- G-Ç Modeli Temel Bulgular. İstanbul: TÜSİAD Büyüme Stratejileri Dizisi 3, Yayın no: TÜSİAD-T/2005-06/400.
• Timmer, M. P., Dietzenbacher, E., Los, B. Stehrer, R. ve De Vries, G. J. (2015), “An Illustrated User Guide to the World Input-Output Databes: The Case of Global Automotive Production”, Review of International Economics, 23, 575-605.
• Tounsi, S., Ezzahid, E. H., El Alaoui, A. ve Nihou, A. (2013). “Key Sectors in the Moroccan Economy: An Application of Input-Output Analysis”. Economics: The Open-Access, Open-Assessment EJournal, 7(18). http://dx.doi.org/10.5018/economics-ejournal.ja.2013-18.
• World Input-Output Database, National Input-Output Tables, http://www.wiod.org/database/niots16 (Erişim Tarihi: 20.03.2019).
• Worldbank, Gross Domestic Product (GDP) Growth Rates, (Annual,%), https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?locations Erişim Tarihi (15.04.2019).
• Worldbank, Gross Domestic Product (GDP) Per Capita (Current,USD), https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.CD?locations Erişim Tarihi (10.04.2019).
• Yılancı, V. (2008). “Türkiye Ekonomisi İçin Kilit Sektörün Belirlenmesi - G-Ç Analizi Yaklaşımı”. İktisat Fakültesi Mecmuası, 58(2), 75-86.
• Yıldız, N. ve Akduğan, U. (2014). “Girdi-Çıktı Tabloları İle Sektörler Arası İlişkilerin Analizi: Seçilmiş Ülke Örnekleri”, Akademik Bakış Dergisi, 44.