Bu makalede, Walter Benjamin’in fikirleri genel hatlarıyla ele alınmış ve kullandığı diyalektik yöntem üzerinden bir çözümleme yapılmıştır. Çalışmanın sınırları, Benjamin’in diğer Frankfurt Okulu üyeleriyle olan ilişkisi, tarih çalışmaları ve özellikle flâneur karakteri üzerinden ortaya attıklarıyla belirlenmiştir. İlk bakışta, klasik Marksist diyalektik yönteme riayet etmediği düşünülse de, aslında Benjamin diyalektik yöntemi özgün bir biçimde geliştirmiştir. Onun Yahudi düşüncesine olan bağlılığı bir sorun olmaktan çok diyalektik yöntemi zenginleştiren bir katkı olarak düşünülebilir. Kefaretçi bir tarih okuması ve hatırlama üzerinden ileri sürdükleri, özgün bir on dokuzuncu yüzyıl okumasıyla birleşmiştir. Çalışmanın kapsamı dâhilinde, Benjamin’in yöntemi flâneur karakteri üzerinden daha somut bir biçimde ele alınmıştır.
This article takes issue with Walter Benjamin’s thinking pattern and his pursuit of dialectical method. The limits of this study are determined through his relationship with other Frankfurt school members, studies on history, and especially, through the character of flâneur. Although Benjamin’s dialectical approach does not obey the classical Marxist dialectics, he actually developed the dialectical methods through a unique way. It can be thought that his adherence to the Jewish thought creates a contribution to the dialectical method rather than a problem. His arguments, based on a redemptive approach and reminiscense to the history, are articulated into a novel reading of the nineteenth century. Within the scope of this article, Benjamin’s method is discussed through the character of flâneur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Communication and Media Studies |
Journal Section | Passers-by in History |
Authors | |
Publication Date | December 15, 2014 |
Submission Date | December 1, 2014 |
Acceptance Date | December 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 1 Issue: 2 - Memory |