Abstract
Bu çalışma, öncelikle Dünya Ekonomisi'nde yeni para sistemi arayışlarının üretim krizlerinin nedeni değil sonucu olduğu tezini tartışmak amacındadır. Michael Dooley, David Folkerts-Landau ve Peter Garber'ın 2003'den itibaren yaptıkları üç çalışmayla ateşlenen fitil, yani '2. Bretton Woods' para sistemi açılımı ve bu açılma çalışmalarıyla katılan Eichengreen, Goldstein, Kamin, McKinnon, Obstfeld, Roubini, Saxena ve Stiglitz'in önerileri ele alınan tez çerçevesinde sorgulanacaktır. Aslen bu tartışmaların gelişmekte olan ülkelerdeki sanayileşme biçimlerini belirlediği gözönüne alınarak; IMF, World Bank, Unido, OECD ve UNCTAD gibi ulusötesi kluruluşların çalışmalarından hareketle gelişmekte olan ülkelerdeki sektörel yapıların yabancı sermayeyle ilişkisi ve emek piyasaları ele alınacaktır. Örneğin Çin'in olağanüstü cari fazlasına ramen neden ABD doları/ Yuan paritesini reel değerine düşürmek istemediğini, Türkiye'deki ABD/ YTL paritesinin neden oldağanüstü cari açığa ramen reel değerine yükselmediğini ticaret ve sermaye akımlarıyla açıklama olanağına sahibiz. Sermaye akımlarını artıran ve besleyen etkilerin üretim biçimlerinden ve sanayileşme sürecinden farklı olduğunu söylemek mümkün değildir. O nedenle faiz oranı parametresinin arkasındaki reel göstergelere bakarak dünya para sistemi ya da sistemsizliğini daha iyi anlayabileceğimizi düşünüyoruz.
Keywords
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Makaleler |
| Authors | |
| Publication Date | March 11, 2015 |
| Submission Date | March 3, 2014 |
| Published in Issue | Year 2008 Volume: 24 Issue: 1 |
Cite
Bu web sitesi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
