POLITICAL ADVERTISEMENTS AS A MEANS OF SECURING SOCIAL CONSENT: A COMPARATIVE ANALYSIS FOR THE 2023 PRESIDENTIAL ELECTIONS

Year 2024, Volume: 14 Issue: 1, 95 - 117, 25.03.2024

Eda Demir

https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.1309311

Abstract

The primary challenge faced by governments is to establish their legitimacy. Governments that can gain legitimacy by obtaining social consent have resorted to various methods throughout the ages. With the emergence of democratic societies and the development of mass communication, political parties have employed various strategies to secure votes from the masses. In the political election process, rallies, posters, brochures, and campaign songs are frequently used to establish consent and win votes. Another method employed in this process is political advertisements. Political advertisements are significant tools for candidates to introduce themselves and their projects to voters and influence their decision-making. This study aims to identify the elements used to establish social consent in political advertisements shared on the YouTube accounts of the Justice and Development Party (AKP) and the Republican People's Party (CHP). Content analysis and semiotics are employed in this study. The main findings obtained through content analysis indicate that both parties shared an equal number of advertisement videos on their social media accounts, addressed the general public, covered multiple topics in their advertisements, and utilized emotional appeal. Through semiotic analysis, it is determined that the CHP attempts to establish social consent through unity, solidarity, freedom, trust, and hope, while the AKP aims to achieve it through loyalty, unity, togetherness, family values, affection, trust, and hope.

Keywords

Social Consent, Political Advertisement, Semiotics, Justice and Development Party, Republican People's Party

TOPLUMSAL RIZA SAĞLAMA ARACI OLARAK SİYASAL REKLAMLAR: 2023 CUMHURBAŞKANLIĞI SEÇİMLERİNE YÖNELİK KARŞILAŞTIRMALI BİR ANALİZ

Abstract

İktidarların karşılaştıkları en temel sorun meşruiyetlerini sağlamaktır. Toplumsal rızayı sağlayarak meşruiyet kazanabilen iktidarlar çağlar boyunca çeşitli yöntemlere başvurmuşlardır. Demokratik toplumların ortaya çıkışı ve kitle iletişiminin gelişmesi ile siyasal partiler kitlelerden oy alabilmek için çeşitli yöntemler kullanmışlardır. Siyasi seçim sürecinde rızanın sağlanabilmesi ve oy kazanılabilmesi için mitingler, afişler, broşürler ve seçim şarkıları sıklıkla kullanılmaktadır. Bu süreçte başvurulan bir diğer yöntem ise siyasal reklamlardır. Siyasal reklamlar adayların seçmenlere kendilerini ve projelerini tanıtması ve karar vermelerini sağlaması için önemli bir araçtır. Bu çalışmada Adalet ve Kalkınma Partisi ile Cumhuriyet Halk Partisi’nin YouTube hesaplarında paylaştıkları siyasal reklamlarda toplumsal rızayı sağlamak için hangi unsurları kullandıkları belirlenmiştir. Çalışmada içerik analizi ve göstergebilim kullanılmıştır. İçerik analizi ile elde edilen en temel bulgular iki partinin de sosyal ağ hesaplarında aynı sayıda reklam filmi paylaştığı, toplumun geneline seslendikleri, reklamlarda birden fazla konunun işlendiği ve duygusal çekicilik kullandıklarıdır. Göstergebilim ile analiz edilen reklamlarda Cumhuriyet Halk Partisi toplumsal rızayı birlik, beraberlik, özgürlük, güven ve umut üzerinden sağlamaya çalışırken Adalet ve Kalkınma Partisi ise bağlılık, birlik, beraberlik, aile olmak, sevgi, güven ve umut üzerinden sağlamaya çalışmaktadır.

Keywords

Toplumsal Rıza, Siyasal Reklam, Göstergebilim, Adalet ve Kalkınma Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi

References

• Althusser, L. (2003). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. İstanbul: İthaki Yayınları.
• Aydınlı, H. İ., & Ayhan, V. (2002). Egemenlik Kavramının Tarihsel Gelişimi Perspektifinden İktidarın Sınırlandırılması Tartışması. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 67-84.
• Aziz, A. (2003). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Balcı, Ş. (2006). Negatif Siyasal Reklamlarda İkna Edici Mesaj Stratejisi Olarak Korku Çekiciliği Kullanımı. Konya: Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi.
• Baviera, T., Junqueras, J. S., & Rosso, P. (2022). Political Advertising on Social Media: Issues Sponsored on Facebook Ads During the 2019 General Elections in Spain. Communication & Society, 35(3), 33-49. https://doi.org/10.15581/003.35.3.33-49
• Benoit, W. L., Leshner, G. M., & Chattopadhyay, S. (2007). A Meta-Analysis of Political Advertising. Human Communication, 10(4), 507–522.
• Berelson, B. (1952). Content Analysis in Communication Research. The Free Press.
• Bernays, E. L. (1947). The Engineering of Consent. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 250(1), 113-120.
• Çankaya, E. (2008). İktidar Bu Kapağın Altındadır, Gösteri Demokrasisinde Siyasal Reklamcılık. Boyut Yayıncılık.
• Devran, Y. (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi: Mesaj, Strateji ve Taktikler. İstanbul: And Yayınları.
• Dursun, C., & Taşcıoğlu, R. (2023). Algılama Yönetimi Bağlamında Siyasal Reklamlar: 2018 Cumhurbaşkanı ve Milletvekili Genel Seçimi Örneğinde Göstergebilimsel Bir Analiz. Karadeniz İletişim Araştırmaları Dergisi, 13(1), 23-63. https://doi.org/10.53495/e-kiad.1257142
• Dursunoğlu, İ. (2017). Sosyal Medya ve Siyasal Davranış İlişkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi , 22(15), 1579-1585. https://doi.org/https://dergipark.org.tr/tr/pub/sduiibfd/issue/53208/706749
• Duverger, M. (2019). Siyaset Sosyolojisi. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Eraslan, M. C., & Küçük Durur, E. (2018). Siyasal İletişim ve Medya Bağlamında Siyasal Reklam ve Propaganda (Kavramsal Bir Değerlendirme). Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi-, 4(2), 193-204. https://doi.org/https://doi.org/10.31463/aicusbed.445100
• Erdinç, İ. E. (2010). Siyasal İletişim Boyutuyla Siyasal Reklam: Üniversite Öğrencilerinin Oy Verme Davranışına Yönelik Bir Araştırma. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Gramsci, A. (2014). Hapishane Defterleri. İstanbul: Belge Yayınları.
• Gürbüz, E., & İnal, M. E. (2004). Siyasal Pazarlama: Stratejik Bir Yaklaşım. Ankara: Nobel Yayın.
• Hakyemez, Y. Ş. (2004). Mutlak Monarşilerden Günümüze Egemenlik Kavramı. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Herman, E. S., & Chomsky, N. (2017). Rızanın İmalatı: Kitle Medyasının Ekonomi Politiği. İstanbul: Bgst Yayınları.
• İrak , H., & Taşcıoğlu, R. (2017). Türkiye'de Negatif Siyasal Reklam Uygulamaları: 2007, 2011 ve 2015 Genel Seçimleri Örneğinde Bir Analiz. Atatürk İletişim Dergisi(12), 43-68.
• Kapani, M. (2014). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Krippendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introduction to Its Methodology. Sage Publications.
• Lilleker, D. G. (2013). Siyasal İletişim: Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Machiavelli, N. (2018). Prens. İstanbul: Can Yayınları.
• Madsar, S. (2021). Politik İletişim Aracı Olarak Sosyal Medya: 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçimlerinde Adayların Twitter Kullanımı Üzerine Bir İnceleme. Mediarts Medya ve Sanat Çalışmaları Dergisi , 1(1), 61-85. https://doi.org/10.13140/RG.2.2.19880.08967
• Mattelart, A. (2016). İletişimin Dünyasallaşması. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Öztekin, A., & Öztekin, H. (2020). İktidarın Meşruiyeti ve Rıza Üretimi: Masallardan ve Mitlerden Kitle İletişimine Toplumsal Bilincin İnşası. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 2911-2940.
• Propp, V. (1985). Masalın Biçimbilimi. İstanbul: Bilim/Felsefe/Sanat Yayınları.
• Sandıkcı, Y. T. (2021). Siyasal Seçim Kampanyalarına Bir Bakış: 1 Kasım 2015 Genel Seçimleri Ak Parti Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 20(80), 2137-2156.
• Saygılı, A. (2014). Jean Bodin'in Egemenlik Anlayışı Çerçevesinde Kralın İki Bedeni Kuramına Kısa Bir Bakış. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 63(1), 185-198.
• Sezer, N., & Sert, N. Y. (2014). Tv Kamu Spotu Reklamlarının Medya Okuryazarlığı Çerçevesinde Kullanılması: "Çocuk ve Medya Hareketi" Tv Kamu Spotu Reklamının Göstergebilimsel Çözümlemesi. A. Güneş içinde, İletişim Araştırmalarında Göstergebilim: Yazınsaldan Görsele Anlam Arayışı (s. 11-47). Konya: Literatürk Academia.
• Silsüpür, Ö. (2021). Siyasal Katılım, Siyasal İletişim ve Medya. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6), 163-173. https://doi.org/10.46236/jovosst.953891
• Susser, D., Roessler, B., & Nissenbaum, H. (2019). Technology, Autonomy and Manipulation. Internet Policy Review, 8(2), 1-22. https://doi.org/10.14763/2019.2.1410
• Tokgöz, O. (2010). Seçimler Siyasal Reklamlar ve Syasal İletişim. Ankara: İmge Kitabevi.
• Yaylagül, L. (2016). Kitle İletişim Kuramları. Ankara : Dipnot Yayınları.
• Yu, H., Ryoo, Y., & Han, E. (2023). Mind Over Matter: How Biased Perceptions of Political Knowledge Influence Selection and Evaluation of Political YouTube Channels. Internet Research, 1-21. https://doi.org/https://doi.org/10.1108/INTR-09-2021-0677
• Zarouali, B., Dobber, T., Pauw, G. D., & Vreese, C. D. (2022). Using a Personality-Profiling Algorithm to Investigate Political Microtargeting: Assessing the Persuasion Effects of Personality-Tailored Ads on Social Media. Communication Research, 49(8), 1066-1091. https://doi.org/https://doi.org/10.1177/0093650220961965