Bu makale 16. yüzyıl İstanbulu’nda bilginin siyasi bir araç olarak kullanılışını
konu almaktadır. Çalışmamızda, “Akdeniz hizbi” adını verdiğimiz, Osmanlı imparatorluk sistemine sonradan dahil olan korsanların faaliyetlerine yoğunlaşmak suretiyle,
çıkar gruplarının Osmanlı karar alma ve strateji oluşturma süreçlerini kendi çıkarları doğrultusunda nasıl manipüle etmeye çalıştıklarını göstereceğiz. Osmanlı imparatorluk elitleri ile korsanlar arasındaki işbirliğinin ekonomik mantığı İstanbul’un
donanmaya yatırım yapmasını ve Batı Akdeniz’de savaşçı bir siyaset gütmesini gerektirmekteydi. Bu agresif siyasetin gerçekleşmesi için, Akdeniz hizbi elindeki bütün
imkanları seferber etti. Bilgiyi tahrif etmek bunların arasında en etkilisiydi. Kendi
hükümetlerini Batı Akdeniz’de olanlardan habersiz bırakmak ve Batı Akdeniz’e yapılacak bir donanma seferini hak edecek ölçüde bir düşman tehdidi algısı oluşturmak
için Akdeniz hizbi asılsız söylentiler yaymaktan, sahte tanıklar üretmeye, aldatıcı mizansenler sahnelemekten, önemli bilgileri hükümetten saklamaya ve hatta yurtdışından gelen elçileri getirdikleri harac ile birlikte alıkoymaya kadar çeşitli yöntemlere
başvurmaktan geri kalmadı.
İstihbarat Dezenformasyon Karar Alma Süreci Strateji 16. Yüzyılda Osmanlı Deniz Siyaseti Hizip Siyaseti Osmanlı Korsanları Osmanlı – Habsburg Rekabeti Osmanlı – Venedik İlişkileri Kuzey Afrika’da Osmanlılar
This essay aims to show how information was used as a political tool
in sixteenth-century Istanbul. By concentrating on the “Mediterranean faction”,
i.e. Muslim corsairs incorporated into the Ottoman imperial system, it will seek
to demonstrate how interest groups tried to manipulate Ottoman decision-making
and strategy formulation process in accordance with their corporate interests. The
economic rationale behind the cooperation between the Ottoman imperial elites and
the corsairs required that Istanbul pursued a belligerent policy in the Western Mediterranean and thus invested in the navy. In order to make sure that this happened,
the Mediterranean faction used every means at their disposal. Twisting information
was the most efficient one. They fabricated rumors, produced false witnesses, staged
mise-en-scènes, withheld relevant information and even detained incoming foreign
ambassadors to keep their government in the dark, all in the name of convincing
the Ottoman decision-makers of an exaggerated enemy threat in the Mediterranean
which merited military investment.
Information Gathering Disinformation Decision-Making Process Strategy Ottoman Naval Policy in the Sixteenth-Century Factional Politics Ottoman Corsairs Ottoman-Habsburg Rivalry Ottoman-Venetian Relations Ottomans in North Africa
Primary Language | English |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 9, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 |