V. yüzyılın sonları ile VI. yüzyıl boyunca Helenistik Dönem İskenderiye’sinde mevcut olan İskenderiye Felsefe Okulu müfredatı, temelde Aristoteles’in felsefesi üzerine inşa edilmekle birlikte Platonculuk öğretisinden de pay almaktaydı. Bu hususta şarihler genelde Aristoteles’in eserlerini ve görüşlerini sistematik bir tarzda ve belirli bir müfredata bağlı kalarak yeni gelen öğrencilere öğretirlerdi. Özellikle yeni gelen öğrencilerin zor ve zahmetli olan Aristoteles’in eserlerini yarıda bırakmamaları ve sıkılmamaları için giriş seviyesinde on temel konu anlaşılır bir biçimde öğrenciye öğretilirdi. Bu sayede öğrenci zor ve zahmetli olan Aristoteles’in eserlerini ve görüşlerini anlamada ve aktarmada önemli bir aşamaya ulaşırlardı. Ayrıca bu on temel konu, bir nevi öğrencilerin oryantasyon sürecini oluşturması açısından da önemli bir işleve sahiptir. Bu on temel husus, tespit edebildiğimiz kadarıyla ilk defa Ammonius Son of Hermias ile başlayıp onun yetiştirmiş olduğu öğrencileri tarafından sürdürülerek bir gelenek halini almasına imkân sağladı. Bu gelenek, tercümeler vasıtasıyla Fârâbî ve Ebü’l-Ferec İbnü’t-Tayyib tarafından incelenerek İslâm dünyasında da sürdürüldü. Bu on temel konu şunlardır; (i) Felsefe okullarının adları nereden gelmektedir? (ii) Aristoteles'in eserlerinin sınıflandırılması nasıldır? (iii) Aristoteles’in eserlerini öğrenmeye nereden başlanmalıdır? (iv) Aristoteles’in felsefesi bize ne tür açık faydalar sağlar? (v) (Felsefe yaparken) bize rehberlik edecek olan nedir? (vi) Felsefe derslerini dinleyen biri kendini nasıl hazırlamalıdır? (vii) Aristoteles’in eserlerinde anlatım biçimleri nelerdir? (viii) Aristoteles niçin kapalı bir üslûp kullanmıştır? (ix) Aristoteles’in kitaplarından her birini inceleyenin bilmek zorunda olduğu hususlar nelerdir ve kaç çeşittir? (x) Aristoteles’in eserlerinin şarihi olabilecek kişi nasıl biri olmalıdır? Bu çalışmamızda ilgili on temel konuyu ana hatlarıyla incelemeye ve bunun tarihsel sürecini ortaya koymaya çalıştık.
The Alexandria School of Philosophy curriculum, which existed in Hellenistic Alexandria during the late fifth and sixth centuries, was basically based on Aristotle's philosophy, but also had a share of Platonism. In this regard, commentators generally taught Aristotle's works and views to new students in a systematic manner and adhered to a certain curriculum. Ten basic subjects were taught to the students in an intelligible manner at the entry level so that especially the new students would not leave the difficult and troublesome works of Aristotle unfinished and not get bored. In this way, the student would reach an important stage in understanding and conveying Aristotle's works and views. In addition, these ten basic subjects have an important function in terms of forming the orientation process of the students. As far as we can determine, these ten basic issues have enabled it to become a tradition, starting with Ammonius Son of Hermias for the first time and being continued by his students. This tradition was continued in the Islamic world by being studied by al-Fârâbî and Abû al-Faraj Ibn at-Tayyib through translations. These ten main issue topics are; (i) Where do the names of the philosophical schools come from? (ii) What is the division of the Aristotelian writings? (iii) Where should one begin the Aristotelian writings? (iv) What obvious utility does the Aristotelian philosophy have for us? (v) What will guide us to it? (vi) How should an auditor of philosophical lectures (logon) prepare himself? (vii) What is the form of the narrative? (viii) Why has the Philosopher made a point of being obscure? (ix) How many and what sort of prerequisites are there for the study of each of the Aristotelian writings? (x) (10) What sort
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Philosophy |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 26, 2022 |
Submission Date | October 28, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 5 Issue: 2 |
Articles published in Ortaçağ Araştırmaları Dergisi are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY-NC 4.0). Ortaçağ Araştırmaları Dergisi provides immediate open-access to its content, reflecting its conviction in advancing global knowledge exchange. The opinions presented in the articles are the sole responsibility of their respective authors and do not present the view or opinions of Ortaçağ Araştırmaları Dergisi. Terms of Use & Privacy Policy