Sınıf Öğretmenlerinin Sanal Manipülatiflere İlişkin Görüşleri

Yıl 2019, Cilt: 20 , 807 - 828, 05.04.2019

Kadriye Uzundağ Ersen Yazıcı

https://doi.org/10.17494/ogusbd.554546

Cited By: 3

Öz

Sanal manipülatiflerin, ilkokul öğrencilerinin kavramları daha iyi
anlamasına, kavramlar üzerinde yorum yapabilmelerine ve kavramları problem
çözmede kullanabilmelerine yardımcı olduğu düşünülmektedir. Matematik
öğretiminde sanal manipülatiflerin etkili olabilmesi için, öğretmenlerin uygun
manipülatifleri seçebilmeleri ve bunları etkili bir şekilde kullanabilmeleri
gerekmektedir. Bu bağlamda, araştırmanın amacı sınıf öğretmenlerinin sanal
manipülatiflere ilişkin görüşlerini incelemektir. Araştırma tarama modelinde
olup, betimsel bir nitelik taşımaktadır. Sınıf öğretmenlerinin sanal
manipülatiflerden haberdar olma ve sanal manipülatifleri kullanma durumlarına
ilişkin görüşlerini belirlemek amacıyla araştırmacılar tarafından geliştirilen
anket uygulanmıştır. Betimsel analizler yoluyla elde edilen bulguları
desteklemek amacıyla, sanal manipülatifleri kullandığını ifade eden
öğretmenlerden 3’ü ile görüşmeler yapılmıştır. Araştırma verisinin analizinde
betimsel istatistikler, değişkenler arasındaki ilişkilerin ölçülmesinde ki-kare
analizi kullanılmıştır. Araştırmaya katılan 278 öğretmenden 254 tanesinin
matematik öğretiminde sanal manipülatifleri kullanmadıkları tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Sanal Manipülatif, Sınıf Öğretmenleri

Kaynakça

• Adıgüzel, A. (2010). İlköğretim okullarında öğretim teknolojilerinin durumu ve sınıf öğretmenlerinin bu teknolojileri kullanma düzeyleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 1-17. Akbay, M., Akkan, Y. ve Çakıroğlu, Ü. (2011). Matematik öğretiminde farklı manipülatiflerin kullanımı ile ilgili sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının görüşleri. The Proceedings of 11th International Educational Technology Conference, 11, 1749-1755. Akkan, Y. ve Çakıroğlu, Ü. (2011). Farklı branşlardaki öğretmen ve öğretmen adaylarının matematik öğretiminde sanal-fiziksel manipülatiflere bakış açılarının karşılaştırılması, 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium, 5, 353-359. Aşkar, P. (2004). Eğitim teknolojisi için yeni bir kavram: Öğrenme nesneleri.12.Eğitimi Bilimleri Kongresi Bildiriler, 2, 1148-1155. Baki, A. ve Güveli, E. (2008). Evaluation of a web based mathematics teaching material on the subject of functions. Computers& Education, 51 (2), 854-863. Baki, A. ve Özpınar, İ. (2007). “Geometri öğretiminde logo programının öğrencilerin tutum ve akademik başarılarına etkileri ”,The Proceedings of 7th International Educational Technology Conference, 2, 43-49. Battista, M. T. (2001). “Shapemakers: A computer environment that engenders students’ construction of geometric ideas andreasoning”, Took, J. , ve Handerson N. (Eds.) Using Information Technology in Mathematics Education, 105-120. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). “Nicel araştırmalar”. Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Pegem A Yayıncılık: Ankara. Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. ve Köklü, N. (2014). Sosyal bilimler için istatistik (14.baskı). Ankara: Pegem Akademi. Clements, D.H. & McMillen, S. (1996). Rethinking concrete manipulatives. Teaching children mathematics, 2(5), 270-279. Computing Technology for Math Excellence (2005). Math manipulatives. http://www.ct4me.net/math_manipulatives.htm 12.06.2015 tarihinde ulaşılmıştır. Cohen, L., Monion, L. & Morrison, K., (2000). Research methods in education, 5th edition, London and New York: Routledge Falmer. Çakıroğlu, Ü, Güven, B. ve Akkan, A. (2008). Matematik öğretmenlerinin matematik eğitiminde bilgisayar kullanımına yönelik inançlarının incelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 35, 38-52. Demiraslan, Y. ve Koçak Usluel, Y. (2005). Bilgi ve iletişim teknolojilerinin öğrenme öğretme sürecine entegrasyonunda öğretmenlerin durumu. The Turkish Online Journal of Educational Technology – TOJET, 4 (3):109-113. Doğan, M. ve İçel, R. (2011). The role of dynamic geometry software in the process of learning: Geogebra: Example abaut triangles. International Journal of Human Sciences, 8 (1), 1441-1458. Durmuş, S. ve Karakırık, E. (2006). “Virtual manipulatives in mathematics education: A theoretical frame work”, Turkish Online Journal of Educational Technology, 5 (1), 117-123. Güngör, M. ve Bulut, Y. (2008). Ki-kare testi üzerine, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, 7(1), 84-89. Hannafin, R.D. & Scott, B.N. (1998). Identifying criticallearnertraits in a dynemic computer-based geometry program. The Journel of Educational Research, 92(1), 3-12. Heddens, J.W. (2005). Improving mathematics teaching by using manipulatives. Retreived on August 11, 2015, from: http://www.fed.cuhk.edu.hk/~fllee/mathfor/edumath/9706/13hedden.html Heid, M.K. (1997). Thetechnological revolution and the reform of school mathematics. American Journal of Education, 106, 5-61. Hölzl, R. (1996). How does “Dragging” affect the learning of geometry? International Journal of Computersfor Mathematical Learning, 1, 169-187. Karakırık, E. (2008). “SAMAP: A Turkish math virtual manipulatives site. 8th International Educational Technology Conference, Anadolu Üniversitesi, 11 (1), 1-16. Karakırık, E. ve Aydın, E. (2011). Matematik nesneleri, 16. ATCM Matematik Eğitiminde Teknoloji Çalıştayı, 19-33. Kay, R. & Knaack, H. (2007). Evaluating the learning in learning objects, Open Learning, 22 (1), 5-28. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2005). İlköğretim Matematik Dersi 1-5.Sınıflar Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2013). İlköğretim Matematik Dersi 1-5.Sınıflar Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınları. Moyer, P.S., Bolyard, J.J. & Spikell, M.A. (2002). What are virtual manipulatives? Teaching Children Matehematics, 372-377. National Council of Teachers of Mathematics [NCTM]. (1989). Curriculumand evaluation standards for school mathematics, Reston, VA. National Council of Teachers of Mathematics [NCTM]. (1991). Professional standards for teaching mathematics. Reston, VA: Author. National Council of Teachers of Mathematics [NCTM]. (2000). Principles and standards for school mathematics. Reston, VA: NCTM. Peker, Ö. (1985). Ortaöğretim kurumlarında matematik öğretimi ve sorunları, Ankara : TED Yayınları, 52. Pişkin-Tunç, M., Durmuş, S. ve Akkaya, R. (2012b). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının matematik öğretiminde somut materyalleri ve sanal öğrenme nesnelerini kullanma yeterlilikleri, MAT-DER Matematik Eğitimi Dergisi, 1(0), 13-20. Sevindik, T. (2006). Akıllı sınıfların yükseköğretim öğrencilerinin akademik başarı ve tutumlarına etkisi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Elazığ Spicer, J. (2000). Virtual manipulatives: A new tool for hands-on math. ENC Focus, 7(4), 14-15. Trends in International Mathematics and Science Study [TIMSS]. (2007). Ulusal matematik raporu, Ankara: EARGED Yayınları. Ural, A. (2015). Ortaokul matematik öğretmenlerinin bilgi iletişim teknolojisi ve psikomotor beceri kullanımlarının incelenmesi, Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 6(1), 93-116. Yaman, H. ve Şahin, T. (2014). Somut ve sanal manipülatif destekli geometri öğretiminin 5.sınıf öğrencilerinin geometrik yapıları inşa etme ve çizmedeki başarılarına etkisi, Abant izzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 202-220. Yıldız, B. ve Tüzün, H. (2011). Üç boyutlu sanal ortam ve somut materyal kullanımının uzamsal yeteneğe etkileri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 498-508. Yılmaz, M. (2005). İlköğretim 7. sınıflarda simetri konusunun öğretimde eğitim teknolojilerinin başarı ve tutuma etkisi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul