Effect of Voters’ Demographic Profiles, Political Participation and Commitment Levels on Political Promotion Mix Elements: Case of Adana

Year 2019, Volume: 10 Issue: 17, 22 - 47, 31.03.2019

Dilek Penpece Demirer , Çiğdem Aksu Çam , Burcu Coskan

https://doi.org/10.26466/opus.492267

Abstract

Political parties and
candidates intensively use political promotion activities to reach voters
during election campaigns. They develop relationships with the voters via
campaigns to influence their voting behavior. It is important to measure
influence of campaign activities on voters’ behavior in order to organize
election campaigns for the next elections. This study aims therefore at
determining influence levels of campaign activities involving political
promotion mix elements and discussing whether such levels differ in terms of
demographic characteristics, political participation levels and commitment
levels of voters in Adana. Pursing this aim, a field research was organized and
conducted in Adana analyzing June 7, 2015 parliamentary elections. Six
hypotheses, which were developed in relation to level of being influenced by
political promotion mix elements in line with the purpose of research, were
tested. Significant differences were observed between demographic
characteristics of voters (age, marital status and education level) and their
levels of being influenced by political promotion. Moreover, there is
significant difference between political participation level of voters and
their levels of being influenced by political promotion. Significant difference
is also found between commitment level of voters and the levels of being
influenced by political promotion. However, no significant difference was
observed between gender of voters and their levels of being influenced by
political promotion. In conclusion, study results present that voters are
influenced from all activities involving political promotion mix elements at
different levels.

Keywords

Political Marketing, Political Promotion Mix, Electoral Campaigns

Seçmenlerin Demografik Özellikleri, Siyasal Katılım ve Bağlılık Düzeylerinin Politik Tutundurma Karması Üzerindeki Etkisi: Adana İli Örneği

Abstract

Günümüzde siyasi
partiler ve adaylar seçim kampanyaları süresince seçmenlere ulaşmak için
politik tutundurma faaliyetlerini yoğun olarak kullanmaktadırlar. Bu sayede
seçmenle ilişkilerini geliştirerek onları etkilemektedirler. Seçmenlerin bu
faaliyetlerden etkilenme düzeylerinin ölçülmesi, bir sonraki seçim dönemi kampanya
faaliyetlerinin düzenlenmesi açısından önemlidir. Dolayısıyla çalışmanın amacı,
Adana'daki seçmenlerin politik tutundurma karması unsurlarına yönelik
faaliyetlerden etkilenme düzeylerini belirlemek ve bu düzeylerin seçmenlerin
demografik özellikleri, siyasal katılım düzeyleri ve bağlılık düzeyleri
açısından farklılık gösterip göstermediğini ortaya koymaktır. Bu amaca yönelik
olarak Adana’da 7 Haziran 2015 Genel Seçimleri’ni inceleyen saha araştırması
gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın amacına uygun olarak, politik tutundurma
karmasından etkilenme düzeyine göre geliştirilen altı hipotez test edilmiştir.
Seçmenlerin demografik özellikleri (yaş, medeni durum ve eğitim durumu) ile
adayların kullandığı politik tutundurma karması elemanlarından etkilenme düzeyleri
arasında anlamlı farklılık görülmüştür. Ayrıca seçmenlerin siyasal katılım
düzeyleri ve partilere yönelik siyasal bağlılık düzeyleri ile politik
tutundurma karması elemanlarından etkilenme düzeyleri arasında da anlamlı
farklılık vardır. Ancak seçmenlerin cinsiyetleri ile politik tutundurma karması
elemanlarından etkilenme düzeyleri arasında anlamlı farklılık görülmemiştir.
Sonuçta, araştırma sonuçları seçmenlerin politik tutundurma karmasına yönelik
faaliyetlerin tamamından farklı düzeylerde etkilendiklerini ortaya koymaktadır.

Keywords

Politik Pazarlama, Politik Tutundurma Karması, Seçim Kampanyaları

References

• Akgül, A. and Çelik, O. (2003). İstatistiksel analiz teknikleri: SPSS’te işletme yönetimi uygulamaları. Ankara: Emek Ofset Ltd.
• Bongrad, M. (1992). Politikada pazarlama (Trans. Fatoş Ersoy). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bowler, S. and Farrel, D. M. (2011). Electoral institutions and campaigning in comparative perspective: Electioneering in european parliament elections. European Journal of Political Research 50, 668–688.
• Budak, G. and Budak, G. (2014). İmaj mühendisliği vizyonundan halkla ilişkiler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık.
• Çatlı, A. (2011). Politik pazarlamada tutundurma faaliyetlerinin üniversite öğrencileri tarafından algılanışı. M.A. Dissertation, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Demirtaş, M. C. (2010). Seçmen tercihlerinin siyasal pazarlama karması açısından analizi: İzmir İlinde bir uygulama. M.A. Dissertation, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Demirtaş, M. C. and Orçun, Ç. (2015). Siyasal pazarlama uygulamalarının ilk kez oy kullanacak seçmenler üzerindeki etkilerine yönelik bir araştırma. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergi-si, 17(28), 41-48.
• Demirtaş, M. C. and Özgül, E. (2011). Siyasal pazarlama karması unsurlarının seçmen tercihleri üzerindeki etkisinin belirlenmesine yönelik bir uygulama. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 48(553), 15-35.
• Divanoğlu, S. (2007). Seçim kampanyalarında milletvekili adaylarının ve partilerin kullandıkları pazarlama karması elemanları üzerine bir çalışma. Doctoral Dissertation, Niğde Üniversitesi, Niğde.
• Gürbüz, E. and İnal M. E. (2004). Siyasal pazarlama stratejik bir yaklaşım. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Harris, P. (2001). To spin or not to spin, that is the question: The emergence of modern political marketing. The Marketing Review, 2, 35-53.
• İnal, M. E., Polat, C., Gürbüz, E. and Akın, M. (2003). Siyasal reklam araçlarının etkinliği üzerine bir çalışma: 3 Kasım 2002 milletvekili genel seçimleri Niğde örneği. 8. Ulusal Pazarlama Kongresi, 47-73.
• İslamoğlu, A. H. (2002). Siyaset pazarlaması toplam kalite yaklaşımı. İstanbul: Beta Yayınları.
• İşcan, İ. (2013). Siyasi partilerin tutundurma faaliyetlerinin seçmen davranışları üzerine etkisinin araştırılması (Sivas İli Cumhuriyet Üniversitesi personeli örneği). M.A. Dissertation, İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Kaleli, S. (2015). Siyasal pazarlama sürecinde liderlik. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Kocabaş, F. and Elden, M. (2002). Reklamcılık – kavramlar, kararlar, kurumlar. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Lees-Marshment, J. (2009). Political marketing: Principles and applications. New York: Routledge.
• Lilleker D. (2013). Siyasal İletişim: Temel Kavramlar, (Trans: Abdullah Altın ve diğ.), Kaknüs Yayıncılık, İstanbul.
• Mucuk, İ. (2012). Pazarlama ilkeleri ve yönetimi için örnek olaylar. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Nakip, M. (2006). Pazarlama araştırmaları teknikler ve (SPSS destekli) uygulamalar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Oktay, M. (2002). Politikada halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
• Özkan, N. (2014). Türkiye ve dünyadan örneklerle seçim kazandıran kampanyalar. İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Parıltı, N. and Baş, M. (2002). Politik pazarlama. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(2), 9-25.
• Polat, C. (2015). Siyasal pazarlama ve iletişim. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık.
• Scammell, M. (1999). Political marketing: Lessons for political science. Politcal Studies, XLVII, 718-739.
• Tan, A. (2002). İlke ve uygulamalarıyla politik pazarlama. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
• Yılmaz, E. (2014). Politik pazarlama ve politik pazarlama uygulamalarına yönelik eğilimler: Üniversite öğrencileri üzerine bir uygulama. M.A. Dissertation, Niğde Üniversitesi, Niğde.
• https://www.ama.org/resources/Pages/Dictionary.aspx?dLetter=P, Re-trieved from October 08, 2015.