Türk
eğitim tarihçiliği II. Meşrutiyet sonlarında ilk ürünlerini vermiş bir
disiplindir. Satı Bey, Mahmud Cevat ve Muallim Cevdet ile başlayan süreç Osman
Ergin, Aziz Berker, Hasan Ali Koçer ile devam etmiş Yahya Akyüz, Mustafa Ergün,
Akşin Somel gibi yeni eğitim tarihçileri ile devam etmektedir. Bugün Türk
eğitim tarihçiliği eğitimci kişi, şehir, öğretim yöntemi ve eserler üzerine
yoğunlaşmaktadır. Bunların başında, araştırmacı yetişme süreci ve bürokrasisi
gelir. Lisansüstü eğitim programların yapısı, disiplinlerarası etkileşim ve
performans eksiklikleri önceliklidir. İkinci mesele, eğitim tarihi
araştırmalarında kullanılan metot ve kaynaklardır. Arşiv materyalleri merkezli
yürüyen çalışmalar eğitim ve diğer bilimlerle sağlıklı irtibat kuramamaktadır.
Kaynaklar büyük oranda merkeze (İstanbul ve Ankara) odaklanmakta ve resmî tarih
ideolojisi ekseninde yazılmış birçok temel/kült eser çoğu kere sorgulanmadan
kullanılmaktadır. Üçüncü mesele, arşiv kaynakları ve basılı kitap dışındaki
materyallerin az kullanılmasıdır. Gazete, dergi, poster, antika, arkeolojik
buluntu, mektup, anı, ödül-ceza belgeleri, müze ve ders araç-gereçleri gibi
kaynakların kullanımı yaygın değildir. Röportaj, nitel araştırma, sözlü tarih
gibi yöntemler de az tercih edilmektedir.
Eğitim
tarihçiliğinin mevcut konular üzerinde birçok risk ve fırsatından
bahsedilebilir. Birçok konu üzerinde henüz ciddi çalışmalar yoktur: Medrese
eğitimi, icazet, ders programları, ulemanın yayınları, haşiye, şerhler ve
medresenin modernleşme karşısındaki evrimi henüz bilinmemektedir. Tekke, zaviye
ve sıbyan mektepleri üzerine araştırmalar çok azdır, Enderun halâ bir efsane
durumundadır. Osmanlı’da gayrimüslim eğitimi tam anlamıyla bilinmemektedir,
misyonerlik araştırmaları tek yönlü olarak sürmektedir ve Batılı kaynaklar
neredeyse hiç kullanılmamaktadır. II. Abdülhamid, II. Meşrutiyet ve Cumhuriyet
döneminin pek çok eğitim meselesi henüz eğitim tarihçileri tarafından açık olarak
araştırılmış değildir.
Bu
makalede Türk eğitim tarihinin, metodoloji, kaynak ve konu bakımından
sınırlılıkları ve fırsatları örnekler eşliğinde gösterilecektir.
The
historiography of Turkish education outcomes in the late Second Constructional
period. The process that started with Satı Bey, Mahmud Cevat and Muallim Cevdet
has continued with Osman Ergin, Aziz Berker, Hasan Ali Koçer and continuing new
historian of Turkish education. The historiography of Turkish education today
has focused on the person, city and educational works. At first, there is the
process of growing up researchers and bureaucracy. The structure of graduate
educational program, interdisciplinary interaction and performance deficiencies
takes presidencies. The second problem is methods and programs that are used in
history of educational researches. Researches based on archival materials,
unable to usual contact with the other educational and science branches. Large
proportion of the resources focuses on the center (Ankara and Istanbul) and
many classical text that were written on the axis of the official ideology, are
generally used without criticized. Third thing, less using of the out of
published books and archival materials. The use of some resources such as
newspaper, journal, antique, archeological finds, letters, memories, discipline
and reward documents, museum and course materials are not widespread. Again
interview, qualitative researches and oral history is also less preferred.
The
historiography of education has many risks and opportunities on the current
topics. We have not serious researches on many important topics. Education of
madrassa, license of the madrassa, curriculum of the madrassa Islamic scholar’s
works and diversities and the evolution of the madrassa in the process of the
modernization is not known yet. There is a little researches on the lodges and
Ottoman primary schools. Palace school is still as a legend. We don’t comprehensively
know non-Muslim education system in the Ottoman times. Missionary researches
are continued as biased and Western resources almost never used. Educational
historians do not clearly know many problems and mysteries of education in the
Abdulhamid II, Second Constructional period and the early Republican period.
In
this paper, the opportunities and limitations of the history of Turkish
education, in term of methodology, resources and topics will be explained along
with the examples.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | July 15, 2018 |
Submission Date | March 29, 2018 |
Acceptance Date | June 26, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 4 Issue: 7 - JULY |
Indexes
SCOPUS, TÜBİTAK/ULAKBİM TR DİZİN [SBVT]
INDEX COPERNİCUS [ICI], ISAM, SOBIAD and Scilit.
Unless otherwise stated, the articles published in our magazine are licensed under the Creative Commons Attribution 4.0 International (CC BY 4.0) license. All authors and translators who submit texts for publication in the journal are expected to be the sole copyright holders of the submitted text or to have obtained the necessary permissions. By submitting texts to the journal, authors and translators implicitly accept that these texts will be licensed under CC BY 4.0 unless explicitly stated otherwise to the editors at the outset.